Alle inzendingen van lejo

(van een machinist) nu er anderen rijden in mijn spoor heb ik altijd nog één troost ik ging ze net iets voor…

de herfst gaat op aan vallend blad 't seizoen vergrijst in koude nevel het geeft de dichter iets van wrevel te weten hoe de tijd verstrijkt maar ach de kleuren inspireren en geven zin aan het bestaan dus rest het leven met de waan... het zal ooit weer ten goede keren…

hier werd destijds geladen en gelost gewichtige zaken van overzee die weken onderweg waren een heen en weer tussen werelddelen met het oost-west thuis best gevoel doch bovenal heerst er nog de nostalgische hang naar lang vervlogen schepen die schipbreuk leden in de haast der tijd…

kleurrijk de beschildering alsof Leonardo da Vinci even terug was om een klus te klaren de sixtijnse kapel van groot Rotterdam iets sacraals heeft het beslist moet ik bekennen je zou bijna ergens in gaan geloven…

melancholie is de zachte treurnis om het gemis dat nog zal komen ginds in een zweem van mist hangt het al pijnlijk in de bomen…

langzaam vervaagt avondzon achter een heuvelrug het allerlaatste rood schijnt zacht stroomafwaarts in de rivier de Weser zoals soms bij fragiel geluk de tijd van gaan is gekomen…

begaan met kleine dingen die mij niet onopgemerkt blijven het laatste dwarrelende blad een kroonkurk tussen kiezels op 't pad van de begraafplaats de verloren geraakte sigaar met het kleurige bandje (AGIO) en bij een witmarmeren zerk de vaas met rode rozen zo zoek ik met eigen ogen in een wereld van wanorde naar de kleine dingen die…

de suggestie dat de paraplu ons zal beschermen tegen onheil dient als larie te worden terug verwezen naar het rijk der fabelen hooguit zal het wat soelaas bieden aan hen die onverwachts worden geconfronteerd met uit lucht vallende regendruppels maar voor de rest heeft het helaas voor hen die er meer van hadden verwacht weinig eerwaarde…

ik hou van aardse poëzie waarvan je niet gaat zweven met de hakken in de klei een handvol bagger er nog bij en dan maar klunen door de taal (voor je het weet heb je een verhaal)…

alweer is het bijna herfst bomen laten bladeren als tranen het verdriet vermomd als melancholie groeit als een gezwel in de kruinen een boomchirurg met zorglijke trekken wikt en weegt doch wanneer hij zijn zaag tevoorschijn haalt ben ik weg...…

alles is zoveel grijzer ook al lijk ik dan ogenschijnlijk niets wijzer ik ken de beperking van tijd en wat tijd zoal met je doet maar al te goed ik kleur de dagen met geluk dat er rest maar verder is het bewijs er 't wordt met de dag grijzer…

op het fietspad langs de Weser lag het vol F.K.K. slakken…

had nog behoorlijk de pest in toen bleek dat ik daar geen ritje op een kanonskogel kon maken…

(te Holzminden) lezers zijn reizigers met het boek als juiste bestemming zie hier het reisbureau...…

als alternatief voor een vanouds bekende route in de U.S.A. soms neem je zonder klagen genoegen met totaal iets anders…

ik zal alleen maar korte verzen schrijven want kort of lang ze zullen niet beklijven dus waarom zou ik dan nog lange verzen schrijven…

in tijden van grote schaarste en armoede laat je schaamte varen kijk je niet op een smetje ben je blij met elke kruimel daar moest ik aan denken toen ik die grote foto in de Volkskrant van j.l. donderdag 28 augustus zag ik voelde mijn lekkere trek uit schaamte op de loop gaan en groef diep in mijn herinnering naar de laatste keer dat…

neem de das die als je in z'n hart kijkt zoveel liever sjaal was geweest maar ja we hebben het nu eenmaal niet voor het zeggen dus eens een das altijd een das en die sjaal die draag je dan maar in je vrije tijd…

jammerlijk is dat zelfs je mooiste herinnering nooit echt tastbaar zal zijn het blijft suggestie een vleugje weemoed realiteit echter is dat de tijd van toen telkens verder van je afdrijft... je staat onthand op de kade van het afmerend vergeten bij de meerpaal van een groot verlies en moet met lede ogen aanzien hoe het schimmige scheepje…

ze hebben hem hoog verheven op een voetstuk gezet goed zichtbaar voor de lens het tegenlicht maakt het donker laat hem er uit springen alsof juist hij de hoofdrol mag vertolken…

landelijk stoffig soms en in mijn herinnering warm zeer warm een stukje noga in Montelimar en daarna nog verder zuidwaarts…

vermoeid van het rijmen schreef hij maar wat op een beetje dwars zoals dat hoort wanneer je kwaad bent op jezelf omdat je inspiratie mist woorden zonder betekenis zinnen zonder enige zin een vogelvrij gedicht eigenlijk…

afscheid is als ballast een rugzak met de zwaartekracht van een zwerfkei elke stap is herinnering de tranen echter zijn opgedroogd in de nerven van je gelaat als verzamelplaatsen van het eeuwig zout in open wonden…

van mij geen woord over de ramp wanneer ik woorden had zouden ze tekort schieten ik denk dat zwijgen nu zoveel meer troost kan bieden dan al die loze woorden dus vraag ik slechts om een gepast zwijgen op een serene plek waar je bij stil kunt staan…

serene schoonheid in soberheid gevangen eenvoud kleurt inspiratie van de kunstenaar wat ontstaat is een in de natuur gevonden droombeeld zó simpel kan het soms zijn…

voor D.v.Z. een herderinnetje met haar hond in de nog schrale zon met één oog op de schapen en eentje op ons laat ze zich niet vermurwen en zo hoort het ook want de kudde is haar alles…

zo er een mooi stukje Hengelo bestaat dan moet het 'de Houtmaat' zijn deze plek zó lommerrijk en dejeuner waardig dat je je ergens op een prachtplek in Frankrijk waant 'quelle une ambiance' on Hengelo's haast…

'het zondigen tot deugd gemaakt' daar durfden wij vroeger slechts van dromen hoewel zondigen het zijn uitsluitend de kleine geneugten waarvan je soms stiekem met ziel en zaligheid kunt genieten en laten we eerlijk zijn wie wil dat niet…

het is bijna 40 graden en we zoeken hier verkoeling in de rivier die echter te ondiep is om kopje onder te gaan maar met de voeten in het water is het te doen we lezen iets luieren wat en ik tracht m'n hoofd koel te houden door af en toe mijn petje in de L'Aygues te dopen…

de dichter verliest zich in louter mijmering laat wat hij ziet verzinken in zijn innerlijk dromen laten zich vertalen maar alleen wanneer de tijd er rijp voor is...…