De oever van het denken lost alles in het niet
Een nevel van gevoelens in het hart
De sluier om de ogen een donker zwart
Wat het leven heeft te schenken is alles wat het ziet
De diepte van verlangen slaat op het hart als angst
Bewust zijn van komen en gaan
Voor altijd de reden van bestaan
Maar wat vrij wordt ontvangen bezit gevoel het langst…
Stilte is geen rust, voordat we verdergaan
Verspillen is een traan, verloren hij die kust
Het hart doet zeer, is haast onhoorbaar
Voor nu niet klaar, zij gaat tekeer
De tijd tikt langzaam, het is gelogen
Samen bedrogen, maar toch zo eenzaam…
Zo jong als je bent,
Je voelt je een vent
Ik plaag je en sar,
Compleet in de war
Een tast van je hand,
Verpest met verstand
Gevoelens verstoten,
Nooit van je genoten
Ik droom en jij kust...…