als de golven van de zee
is een mensenleven
dansend met elkaar
vormen wij de oceaan.
Dan ben jij de onderstroom
dan is het weer die ander
samen dragen wij geschiedenis
van het menselijk bestaan.
Verdriet en vreugd
is onze golfslag
waar wij eens
aan land gaan komen
blijft een open vraag…
een kind staat stil te kijken
mamma huilt, zegt heel zacht
pappa is nu bij de sterren
het kindje kijkt haar niet begrijpend aan
maar pappa is toch sterk
hij is toch een soldaat
waarom is hij dan dood gegaan
hebben die mensen daar
hem dan pijn gedaan
in zijn ogen blinkt een traan
hij drukt zich heel verdrietig
en verward
dicht tegen…
ik laat de oorlog in mij zelf
tot wapenstilstand komen
ik ga met kalmte de toekomst tegemoet
dan kom ik veel meer dingen tegen
die mij vree en vreugde schenken…
in rust en vertrouwen
je weg vervolgen
niet bij elke moeilijkheid
stil blijven staan
vreugd en verdriet
durven te accepteren
er zelfs iets van leren
dat geeft je een kracht
die niemand je afneemt…
de avond is gevallen
een vogel zingt zijn laatste lied
en roept hiermee de andere vogels
een welterusten toe
de zon is haast ten onder
haar glans gespiegeld,
door de maan, heeft in de nacht
een zilveren gloed
en mogen wij, als mensen weten:
niet alles is perfect
veel is er toch goed.…