Alle inzendingen van marcus neuborg

hier begint het waar het nooit eindigt hoog op een berg werden zij wij wakker o geef maar die krans die kroon die lach waar ik woon langs gele velden vaak verdwaald mislukt herhaald herkauwd opnieuw voor eeuwig dragen wij hun mee de toekomst zegt ja de zee weent ok wij gaan wel mee kijken met adelaarsogen in de diepte wie verdiept…

met het anker losgeslagen windstil in de haven drijven wij toch langzaam weg naar volle zee drijven wij weg en geesten reizen mee het kalme water klotst zachtjes tegen het schip dat vaart onder de vlag ik zink in mijn liefde voor haar een matroos speelt een lied op zijn gitaar voorlopig nog geen land in zicht de haven inmiddels ver…

hard werken hallo in dit leven krijgt niemand wat kado…

terug naar mijn oude ik stik maar geen lucht geen blauw of rood geen lucht dood Voel het branden diep in mijn ziel machtig dan maar macht jullie macht maar? geweld is niet de weg of toch elf de helft nog niet verteld held manier ik geef maar krijg niet veel het kookpunt is bereikt de soldaat in oneindigheid als je voor me…

Hoe? kunnen wij opgesloten blijven aangezien wij gemaakt zijn om te vliegen vliegensvlug uch uch uch zzz mug slaapt slaapt zzzz mug ga af zo maf zuig het bloed uit mij lichaam en de slang gang licht gang eind luch eind pad ga en wacht nooit meer op het eind dat komt ooit uch uch uch luch geen oogst dit jaar alleen maar…

veeg ales aan de kant en begin opnieuw…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

Het oude zandpad lopen wij af over de heide bij de oude beek en kreek stilstaan en denken naar ik meen aan dit leven te been dromen overgeven zij overmeestert mijn geest schrijf en herleef het verhaal tussen engelmensenbeest rode gloed op haar wangen zij is gevangen een gevallen engel vangt haar op en samen vliegen wij terug naar de top…

Gebroken dromen blijven onherroepelijk komen dagen als vandaag en die in de dagen erna spelen met woorden en altijd die vraag naar de weerspiegeling in de bloem der symmetrie zie loskoppelend van het super helder azuren kleurrijk gesteente de wegen en paden en door haar landschappen jou laten vergapen maar toch zo wakker als wat geen woorden…

Proef jij het ik denk van niet niet waar tijd is maar relatief en u o zo negatief Wablief? dekhengst en de beste stuurlui staan aan wal hier is mijn gal vevloekt dit bal zij verliet die oude bloem een zoen voor haar jong dat zie ik als een goed sterk krachtig gebaar mijn haar nog steeds niet grijs tijd is het bewijs van uw oude…

De zomer ademt alweer haar laatste adem vurig brandt de koperen bol door geen zoektocht meer ontwikkeling in ieder nieuw kasteel zielsverwant in een vlak overvloedig groen land leuk is gewoon plezant en het zand danst net als ieder in dit leven die dit leven leeft een engel geeft.…

de leegte vult mij de zon hoog de mensen blij niet weten wat komen gaat het is echt het is laat de lantaarn schijnt maar de boom praat…

Demonen bij het raam vragen aan ons kunnen jullie mee gaan naar onder er is gedonder de donder en bliksem hebben hun werk niet goed gedaan zij hangt nog aan die pilaar zij is achtergebleven er werd haar beloofd het eeuwige leven O mijn godin mijn afgrond maar win win win de waarheid overal in In dit bestaan het zal de engelen…

daadkracht krachtig in de vrucht verborgen o kijk toch naar de dag van morgen…

Rol door door rollen Afremmen rem af leven mijn hond waf waf…

Kan ik je ontmoeten groeten om te vertellen als je vleugels verbranden je gaat vervellen verhalen vertellen over diepte die diepte die jij ook ziet maar ook al klinkt het simpel ik ben een rimpel op die oude rivier maar mijn lichaam is nog maar net hier Kijk even verder als de rest zomaar een gezicht een gil bent u ik bedoel jij…

De morgen wordt kouder en wij ouder de lucht is zout meer zout dan anders en die smaak van zoet is niets meer als roet op de bodem van de oceaan laat de woorden maar gaan ik zal verdwijnen zoals de donkere kant op de maan…

De straten zijn rivieren gevuld met dronken batavieren alles en iedereen helemaal los mens ga lekker wandelen in 't bos Geuren en kleuren vertellen iets moois paden en rustige verhalen trekt iets meer de geest omhoog Zachtjes aan haar rode hartje beloven dat de tijd inderdaad ooit uit zal doven Net als lichtjes ooit eens verdwijnen…

hoe kan ik gevoel omschrijven schrijven in gevoel wat ik bedoel is ik ben denk ik weet ik denk ik wel zeker verliefd…

Juist toen wij uitgespuwd waren lieten wij het lot verder varen Wij kwamen met kop door het kattenluik en de leeuw kijkt verder vooruit Een schreeuw in de leegte ruimtes zonder beleving denken aan waarom het zo ging Ga voorwaarts gaat onderuit waar wilt u heen er is er uiteindelijk geen…

jij leert mij nu al om te kijken naar de andere kant te kijken naar de waarheid noord scoort zuid samen vooruit jij geeft mij nu de hoop de kogel in de loop lach naar mij overtuigd dan schrijf ik in vuur vooruit…

het is rustig in de tunnels en op de brug op weg naar de heilige burcht zicht op het pad het licht ruimte vullen met levenskleuren ontwaak en houd wacht de spiraalvlam brand tot diep in de nacht overgang naar dag de dauw als instrument een trompet luid is de kreet ontwaak o luid ruis de dag is grauw maar zon komt toch wel weer…

in een enkel ogenblik fiets jij voorbij de lucht trekt open boven mij alsof de ketting breekt in enkel nog wat scherven ik laat de zomer niet bederven zwerven door de tijd heen wat een hard gelach wat een lach wat een dans cadense…

De tijd liep voor en soms wat achter in de tijd soms spijt soms berijdt om te sterven gewoon maar wat verven de wolken blauw de hemel wit doorgaan met slapen om ooit een dag in ieders ogen te ontwaken wij zijn wachters in de nacht wij zijn de gehatenen en vereerde de juiste en o zo verkeerde wij zouden alles opnieuw moeten leren…

het strand danst samen met de machtige zee het oeroude zand vliegt zachtjes heen en weer en valt daarna op haar prachtige rode zomer neusje zachtjes klinken haar prachtige lichte liedjes in een schemering van lila licht in een schilderijachtig portret en daarna samen slapen maar niet in bed maar onder de deken van sterren wij waren…

Het zat veel te hoog en wat ik zag begreep ik niet te klein dit brein te groot die hoop spinsels veroorzaken een oneindig geloof.…

Mag ik even? wat vertellen even maar een klein verhaal ergens tussen in dit universum een verhaaltje in een vreend taaltje maar verstaat u mij wel? of toch niet zo goed? probeer het gewoon ik doe het schrijf maar op het is niet top maar toch ook geen grote flop toch? een knuffel voor jullie vreemde wezens op dit planeetje waar gaat…

Hoe een ander mens over mij denkt Wat moet ik daar van denken dan?…

woorden zoeken waar geen woorden zijn…

En toen was het gedaan opnieuw beginnen maar voldaan tarwe graan velden zomers groen zwanen eenden duiven egels lopen over de nacht het plantsoen de kade verhalen een bocht in het magische bos meer vragen dan antwoorden de klos het pad door het landschap boodschap winkels mensen wensen herkennen realiseren aanbidden vereren…