Alle inzendingen van marcus neuborg

De snelweg vliegt onder de wielen als een donkere rivier, inhaleert ie de nacht diep in lichtjes zweven voorbij er is geen landschap te zien in het verre duister en luister naar de nacht magie wordt verwacht.…

onder het schilderij het bestaan dagen gaan voorbij dagen als zaagsel houtsnippers verborgen in de houtzagerij onder de grote hoop maar hoop is geluk en geluk is liefde liefde in oneindigheid oneindigheid in zuiverheid ieder ras een kleurenkind kind van Babylon stad van verwachting in verwachting de engelen zijn gevallen lopen door de…

Daar voorbij de bocht op zoek een tocht Een tocht naar langs symbolen grotten en gnomen klanken en tonen Waar zijn de engelen gebleven is de rede weg gebleven nooit niet onderuit uit fouten kwam ons besluit…

Kijken naar de nieuw geboren morgen kijken naar vooruitgang met zo weinig mogelijke zorgen Een onmogelijke opgave gaaf geslepen door de tand des tijds Naakt staat men daar maar lach lach lach nar naar de sterren boven ons allemaal de lucht is leeg de lucht is kaal Schrijf maar u eigen verhaal een jaar zo maar als gisteren nooit…

Alles wat zweeft tussen goed en slecht alles wat proeft tussen nep en echt alles nooit krom is en niet recht optimaal op naar een eigen verhaal middelpunt in u eigen universum een reden om je bij neer te leggen stil op je rug in het gras een zwaluw in de lucht die slaapt en droomt in zijn vlucht vlucht weg van alles en iedereen onder…

O jee o nee o ween o steeg rien-ne-va-plus wie niet waagt wie niet wint het gaat toch niet voor de wind de steeg waar men doorheen loopt had het toch nooit niet geloofd eerlijk gezegd is de reden weggeslopen het is een verlangen dat wordt doodgeschoten een verlangen naar warme handen naar wat waarheid in dit bestaan en die geesten laten…

Nu de storm is gaan liggen en zeker weet dat zij wel wat zou willen zou ik het van de daken willen schreeuwen en al loop ik alsnog tegen gesloten deuren aan aan of uit langzaam maar zeker lopen wij vooruit alleen via de achterdeur want die staat nog op een kier en als je zachtjes doet lopen op je tenen zoals dat waarschijnlijk moet alleen…

Geboren in de hel maar het leven is vluchtig opgaan in het licht water stroomt snel weg weg van alles het vriest daar in de hel het water stroomt te snel snelweg wielen rijden de kar voortgetrokken door 6 zwarte paarden en die witte slaaf van dit bestaan ier hugenoot of een schipbreukeling bataviaan uit uit het oude Java door de ring…

Zoals muziek in mijn oorschelp woont zoals de gezichten in het veld onzichtbaar in het echt maar levensecht in mijn droom de bladeren vormen een portret de lucht de zee het land pret ogen in mijn oogkast geen kasten alleen maar droomkastelen de gasten zijn wedergekeerd de vertalers van het genootschap de boodschap wake up wake up awake…

Zon valt op de gevel een zoveel duizenste tegel verlicht door een ster aan de hemel Wij verven de wolken blauw zingen op die steiger dansen door tot de dauw De zomer komt eraan een groot feest hier ver vandaan Dans dan mens en laat je gaan ver weg o maan o maan waar komen wij vandaan waar gaan wij naar toe toe het toeval bestaat…

mensen praten over hun werk beroep en ik ben weg mijn roeping roept halo hallo…

afgelopen nacht droomde ik een droom oneindig ik schoot wakker maar die droom? was toch oneindig? wakker o droom ik nog? oneindig?…

voorbij de stad loop ik op een stoffig pad de waarheid in het oneindige gat maak alles zo zwaar het verhaal in mij zo zwaar als een steen in een oneindige rivier vier wijn vier bier batavier kelt held tijd bederft tijd ijlt geilt op de proef der proeven hoeven luister maar naar de grond a white horse and hell fought with him come…

als een roos verborgen in het kruis als de lente spreekt in ruis de zomer komt o heilig geheim draagt liefde en pijn draagt duister en licht alleen feller dan dit hier nu en altijd paarden rijden alvast vooruit natuurlijk ben ik bang aan het het eind van de gang maar laat het maar komen poorten zagen wij opengaan nooit zijn wij overwonnen…

gooi geen oude schoenen weg voordat je nieuwe hebt wat een pech ik gooide ze veel te vroeg weg o wat een pech lopen zonder schoenen over een verharde weg de bloedrode blaren doen wel wat pijn lopen over groen gras lijkt mij ontzettend fijn maar de weg is te veel lang dus waaien wij maar door ieder zijn eigen gang nooit gooi ik nog schoenen…

de klokken luiden hun lied de zon gaat weg verlaat de dag als deze is er ooit bewezen dat ie opkomt opnieuw opnieuw opnieuw voor ieder wezen opnieuw leren leven in ruimte en leegte luiden de klokken hun lied en op de straat en in deze steeg een lied dat het leven draagt op de schouders van geesten een traan klinkt er is nooit…

waar de rijn en vliet elkaar ontmoeten waar dromen en sprookjes elkaar begroeten in een leugen vol met angst is een mens op zijn bangst als de waarheid veloren raakt en de hemel nooit de aarde raakt had ik mee moeten lopen naar beneden alleen maar blijven hopen dansen met de gestoorde goden alles maar verlaten achterlaten loslaten…

je maakt geluid boven het gekraai uit nu en nooit heb ik alles wel gezien geloofd mijn hoofd boven het water en onder mijn lichaam dat zwemt afgeremd door de stroming van de wind…

even verder kijken dan mijn neus lang is de zonopkomst en de vogels zingen hun lied een traan een lach en dat is wat ik nu zie…

Hoe kan ik in godsnaam nu stoppen de knoppen zijn geknapt de klaprozen zijn betrapt op hun ware aard zij zijn gespaard draai maar u majesteit de aarde in een onwaarschijnlijke tijd het schip is rijp door tijd van spijt gekapseisd door een vuur van ijs nu smelt het bewijs langzaam maar zeker gaan de geesten in ruis spreken en zij de…

nooit stop ik met dit het snelle zilver de bar aan de oevers de wil hij hoort mijn gil de wind die zingt de engel wint bemint vindt…

de nacht valt ik drink nog wat rook nog wat om hoger te gaan door de lucht een schrijversbestaan ik denk vaak na waarom wij bestaan alleen maar vooruit gaan waarom vergeet ik haar niet het gaat toch goed zo krijg alles kado in dit leven valt alles op zijn plaats rustig aan of juist gehaast ik doe maar wat in het grote geheel…

op een enkel spoor loop ik door met om mij heen de wereld waar ik loop een enkele reis geeft helemaal niks van al haar geheimen prijs…

mijn benen beginnen te bewegen uit de hemel valt de regen voor eeuwig en altijd het geluid van ruis boven alles uit de beat vloeit door op naar dat geheime woord verstopt aan de oevers van jouw hart we bewegen voort dansen door de beat is hard in het magische bos van smart dit gaat er gebeuren de bliksem slaat in als een bom de bomen zingen…

maan O maan de nacht vult zich met haar maan O maan die krachtige katachtige dansende leeuwin zij heeft mij in haar macht die vruchtbaarheidsgodin die krachtige katachtige machtige dansende leeuwin het is van fundamenteel belang het is mijn taak als vuurspuwende draak om hoger te zingen voor haar zonder haar is dit mysterieuze verhaal…

lief, mag ik? een brug bouwen naar jouw hart verdrinken in de smart mezelf verliezen in ons eigen land mag dat? je vastpakken even aan je vastplakken je nemen zoals je bent dan ben ik voor eeuwig jouw vent.…

de sterren staan laag maar de zon staat hoog kies jij voor het kwallenlabyrinth of voor een regenboog de hyena's lopen om je heen test test het zijn de slangen op de grond er is er maar één die behoort tot jouw mond laat mij maar gaan mijn plek onder de volle maan laat mij maar gaan dan kan ik eindelijk dit leven aan…

de tijd in chaos is ook de tijd van de onbegrensde mogelijkheden kijken in de onzekere toekomst maar eerst leren van het dubieuze verleden lopen over asfalt langs beton lopen onder de nog wat zwakke zon denken op dit roestige balkon alleen maar goedheid geef ik u in deze sociaal onzekere tijd geef u creatieve spontaniteit geschreven…

Men zegt zoveel zomaar een apart deeltje tel maar af klaar voor de start af staar naar het licht wat eigenlijk niet bestaat en vraag u zelf eens af klaar voor de start straf punten nooit is dit leven echt geweest ik ben en blijf nooit niet hier geweest gefeest met een nasmaak van de haat het gepraat over dit lijden kwaad raad eens…

Mischien moet ik wel wat schrijven over een rivier die niet van de berg naar de zee stroomt maar van het dal naar de berg stroomt omdat iemand mij geloof ik niet gelooft Dan zal ik wat schrijven over mijn geloof dat waait en aait zo zacht…