Netgedichten

netgedicht (nr. 26.430):

geheimpje

als een roos
verborgen in het kruis
als de lente spreekt in ruis
de zomer komt
o heilig geheim
draagt liefde en pijn
draagt duister en licht
alleen feller dan dit
hier
nu
en altijd
paarden rijden alvast vooruit
natuurlijk ben ik bang
aan het het eind van de gang
maar laat het maar komen
poorten zagen wij opengaan
nooit zijn wij overwonnen
de tempel van het grote geheel
zal herreizen
cijfers ontcijferd
de mens mijmert vooruit
dit hoofdstuk
is nog lang niet
uit