Je bent boos
en gekwetst,
ik zie het aan je gezicht.
Ik weet,
ik begrijp
en 't valt niet licht.
Je praat,
je huilt,
gooit alles voor me neer.
Ik luister
en voel
en begrijp je zeer.
Niet eerlijk,
niet rechtvaardig,
of liever: mensonwaardig.
Ik wil je helpen,
maar ik kan het niet.
Alles is kapot,
alles is verdriet.
Hoe innig…
En ik zweefde
dicht bij de bron
van al het leven.
LICHT
eindeloosheid,
puurheid,
zelfheid.
Hier woont mijn geluk,
want hier ben ik geboren.
En al mijn kracht
heeft op dit moment gewacht.
Dit is mijn zijn,
dit ben ik
en dat wat was,
was maar een beetje....…
Wat is de liefde zacht
als ik je zo voel,
als ik naar je kijk
tersluiks, vanuit mijn stoel.
Wat is de liefde zacht,
als je niet meer hoeft te strijden.
Niet meer vechten om de macht
ja, dan is de liefde zacht.
Wat is de liefde zacht
als de tijd z'n spoor heeft nagelaten,
met allemaal rimpeltjes in je huid
en een geheugen vol met gaten…
Misschien
een hoop verloren
van wat verkregen is.
Misschien
iets nieuws geboren
in bange duisternis.
Misschien
samen verder
al doen we dat alleen.
Misschien
een goede herder
al is het er maar één.…
Als je bang bent kom dan naar mij,
want samen is beter dan alleen jij.
Angst die valt lastig,
is gemeen en kwaad.
Angst is zo machtig,
ook als het nergens op slaat.
Als je bang bent kom dan naar mij.
Al je gevoelens: 't lijkt één grote brij.
Van goed en slecht,
leugens en echt.
Het juiste is zo moeilijk te kiezen,
zo vaak lijk je je grip…