Alle inzendingen van metha

Heb jij er ooit over nagedacht dat ik, als jouw beste vriendin misschien, heel misschien diep van binnen van jou zou kunnen houden zonder onze vriendschap te verliezen Ik wil er tegen strijden maar voel mij weerloos in jouw nabijheid Nooit heb ik laten blijken wat ik voor jou voel nooit heb ik geprobeerd jouw hart te raken maar heb…

Golven overspoelen het warme zand woest en wild het stille strand Duinen uit de wind halmen waaien als zachtgeel lint De zee neemt de zee geeft elke schelp heeft haar eigen verhaal Mijn gedachten als hoge golven woest en wild gebroken door emotie ...…

Haast teder beroert hij de knoppen elke nieuwe morgen weer gevangen in het web van zinderend verlangen naar letters die zuchten onder zwarte druk van geen oor- maar oogstrelend verhaal een glimlach opent zijn weg naar virtu en terwijl de zon traag schijnend een nieuwe dag begroet straalt een dood scherm naar zijn leven dagelijks begrensd…

Zeg mij dat ik nooit zal sterven neem mij in jouw armen laat hoop geen laatste hoop, maar leven zijn sluit mijn ogen nog niet voor eeuwig laat mij even in de armen van de adem rusten, tot de glimlach mijn gezicht verlaat geef dan de fakkel door aan hen wie ik liefheb, sta hen bij voor de tijd die komen gaat, begeleid hen op de weg naar…

Geopende handen verwelkomen al het groen en gevleugelde der aarde lichtvoetige lijven bewegen zich soms traag, soms iets versnellend naar een thuis in haar beginsel begint hun bestaan Iedere ademtocht begeleidt ons door het wonder van de natuur geschonken eeuwen geleden gaf zij al kleurrijk haar schoonheid aan ons, puur en ongerept zonder…

Van de wijs gebracht door mijn wijsvinger die zachtjes langs jouw foto glijdt wil ik heden ademen in verleden kijken in ogen die alles beloven maar niets meer willen geven nog kan ik jouw handen voelen warmte uitstralend naar mijn rug daar waar de koude kil opkruipt naar het weten, het nooit vergeten willen mijn armen jou bereiken het…

Vier handen zag ik ja vier geen twee geen twee paar nee gewoon vier handen zij lieten zich ongezien zien ik keek naar links en zag je op mijn schouder zitten, elke lijn elke rimpel zelfs de sterretjes in jouw ooit zo levendige ogen kon ik heel gewoon tellen zacht fluisterde ik hoi, alleen maar hoi horen kon jij me niet…

LIEFDE, één woord, één gebaar Liefde, kijken naar elkaar Liefde, genoeg aan een blik Liefde, is wij en ons, niet IK Liefde, luisteren en geven Liefde, alles intens beleven Liefde, het heeft zoveel waarde Liefde, is er nooit genoeg op deze aarde…

In mijn handen draag ik jouw erfenis van ons leven samen Zij kijkt met helderblauwe ogen in mijn verdriet Nog kan ik je horen terwijl jij mijn naam fluistert jouw glimlach kan ik bijna zien ik voel nog steeds de warmte van jouw omhelzing Nooit gedacht dat deze dag zo snel zou komen Zonder afscheid draait de wereld door mij…

Jouw lichaam volgt het mijne verzengende hitte gloeiend ineen Jouw handen volgen de lijnen gaan voorbij aan de tijd Langzaam kom ik weer tot leven gewond gevoel niet meer gevoed Jouw stem beneemt mij de adem een harte stoot wordt mijn deel Het samen zijn en samen komen doet mij zuchtend zweven Geplukt en geknakt nu gevormd…

Samen is niet alleen Samen is één plus één Samen is alles delen Samen is met velen Samen is 'n warm gevoel Samen, JIJ weet wat ik bedoel…

Proef het zout eens op mijn lippen voel de zandkorrels in mijn haar laat mijn ogen schelpen stralen in een klein, doch simpel gebaar Golf jouw handen door mijn haren raak mijn huid heel even aan steel mijn hart en mijn gebaren laat mij even naast jou staan Geniet van lichtjes in mijn ogen leer daar liefde en eerlijkheid elke zin steeds…

Je ogen stralen het uit lichaamstaal geeft 't aan gebaren doen vermoeden dat het om verdriet zal gaan De pijn krijgt een plek 't verwerken moet nog komen 't is nog te verward weg zijn al je dromen Op 'n dag word je wakker met weer een fijn gevoel Dan begint 't aanvaarden je begrijpt wat ik bedoel Nu is het nog duister maar er…

Wanneer wielen blijven draaien in het rad van de te leven tijd zullen spaken blijven steken in geblazen lucht, ik raak je kwijt is er toch een dag gewonnen ademen uren even rust wordt er een mooi web gesponnen en het weten weer gesust elke naald als een spuitje hoop verduistert de nacht blind vertrouwen dat ooit door wijze wijzers sloop…

Weer die kanker met zijn klauwen grijpt het leven bij de strot weer dat zuigen in het heden snijdt hij morgen finaal aan go(r)t weer die dagen van verwachten hoop en einde loos de pijn weer die woorden zonder zinnen hoe lang zal leven leven zijn niet de bommen in de metro noch het geloof in een eigen god nee de rugzak…

wanneer tranen de laatste dag begroeten jij nooit meer jij zult zijn dan zullen woorden gevangen door de wind golvend zacht fluisteren als stil lispelende klanken vaar wel…

Een bedroefd gelaat asgrauw en doorleefd een verdwaalde traan vindt langs rimpels haar weg ... Een gegraven graf omkranst door bloemen een foto, een kaars, een lint, een laatste groet voorbij ... Afscheid in woorden een lied vol emotie een gebed, dat verhaalt het leven is eindig, voor eeuwig ...…

Licht, jouw maan lacht sterrewit, pure liefde vangt het zwartste zwart jouw laatste nacht Gekist, blank eiken leven in ringen sterk en krachtig jouw laatste reis Ooit, die foto ja, rode langstelige rozen bloeien langer dan jouw afscheid dag lieverd ...…

Jij vertelde van zegels en post van ijzer op wielen door het polderland en bussen waar je armoekoffie kreeg van paarden en geen rijbewijs van zakken met ijzeren ringen en dat het jute, zwaar, zo stonk en een schouder die droevig droeg waardoor jaren moeilijk leken ook vertelde je van elke ochtend vroeg uit de veren en duiven opgedoft…

Slapeloze nachten dromen en verwachten er is geen jou en ook geen mij helemaal geen allebei 't Beginnen van 'n nieuwe dag met eindelijk weer een lach het genieten van de natuur maakt 't leven tot een feest zoals het lang niet is geweest Het onzekere ben ik kwijt 't kostte energie en tijd 't leven gaat door en zoals altijd wéér…

Wandelen aan het noordzeestrand Gedachten verdwijnen met de wind Even ben ik weer het kind Met papa en mamma hand in hand Honden rennen langs me heen Golven rollen over het zand Ik waan me weer in niemandsland Schelpen rapen, soms een steen Herinneringen komen bovendrijven De lelijke vervagen naar de achtergrond Ik gooi een stok voor onze…

Een strak en grauw gezicht kijkt mij somber aan wanneer ik in de spiegel kijk geen gezicht dus, maar 'n gelaat Mijn lijf, één totale bonk agressie woorden worden niet meer gezegd maar hees en hortend uitgestoten met veel gedonder en geraas Concentratie is totaal weg vertwijfeling slaat toe de wil om hard te gillen is nooit zo heftig…

Ik wil hier niet meer zijn moe van het onderdrukken van al mijn kinderlijke angsten Jouw aanwezigheid hangt hier nog steeds rond en laat mij nog altijd niet alleen De wonden zullen niet genezen deze pijn is veel te echt zelfs tijd kan het niet wissen Wanneer jij huilde veegde ik al jouw tranen weg wanneer jij gilde vocht ik voor jouw…

Starend zit ik voor 't raam wachtend op wat komen gaat het is vandaag zondag maar wat zijn ze laat Koffiepot staat al klaar op het aanrecht neergezet wanneer ze straks komen is het zo vers gezet De wijzers van de klok tikken rustig door voetstappen en een lach is dat m'n kind wat ik nu hoor ? Nee, de stappen sterven weg het geluid…

Jij danst lichtjes in mijn ogen kust het kuiltje in mijn kin laat mij in de liefde geloven wanneer jij fluistert “ik bemin” Jij geeft golven van nieuw leven plukt paarse rozen elke dag leert mij weer opnieuw te geven krult mijn lippen met een lach Jij strekt je handen uit naar mij in het geven en ontvangen jouw ogen stralen diep doch vrij…

Bevrijding zoekt ontsnapping in nooit gesproken taal, heftige kreten worden gevangen in zwoel zuchtend genot, geloken ogen zoeken geen antwoorden meer, doch rusten ademloos in geopende vrijheid, onze lichamen verdrijven verleden, smelten samen in heden, ontvangen verloren verlangen en willen geven, meer, ja meer, tot de dageraad het…

Een dubbeltje voor je gedachten een heitje voor een karweitje een joet, een geeltje, een knaak Waarom ben ik nog niet gewend aan die verdomde eurocent ? Een daalder op de markt een duppie voor de tandenfee een piek voor een eindejaarswens Waarom ben ik nog niet gewend aan die verdomde euro cent ? Anderhalf jaar moet toch genoeg zijn dan…

't Weten van het verliezen het terughalen van een gebaar het bekijken van een foto 't verdriet is weer daar 't Koesteren van een herinnering de glimlach bij een stukje muziek de herkenning bij een verteld verhaal al die gedachten maken me ziek Jouw jas, vergeten op de kapstok 'n paar schoenen nog in de gang een boek van je favoriete…

lief, zo lief jouw woorden steken niet zij strelen zacht de puntjes op de i ik heb je lief, zo lief als zinnen een web van lentedraden weven en vochtig de dageraad raken ik heb je lief zo lief wanneer lippen zwijgen en de taal der minne laten spreken ja, dan heb ik je lief zo lief…

ik wil de man de pure man met huid en haar niet voor zessen klaar hij neemt niet alleen, maar weet ook wat geven is bij hem voelt iedere vrouw zich miss teder, ruw, rauw soms gilt hij ik hou van jou hij die geboeid luistert naar onsamenhangende hartstochtelijke zinnen weet hoe een vrouw te beminnen ik wil een roos vrij van doornen…