huizen vol lichten
het leven verscholen achter muren
niemand die er doorheen kan kijken
maar ik sta daar in het lantarenlicht
nog steeds wachtend op jou
midden tussen de twee bermen
tot je uit het donker durft te komen
je samen met mij
naar ons licht durft te wandelen
tot die tijd
blijf ik staren
naar die huizen vol lichten…
tussen de sprieten
daar in het gras
een bijzonder plekje
een moment dat ik je zag
het laatste moment samen
toen ging je onder
weet dat je er nog ligt
maar toch ben je verdwenen
alleen dat kruisje in het gras…