versteend verdriet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 
695
695woorden komen moeizaam
verstopt achter verdriet
wat ligt als een steen
op de maag
om de hals
op het gras
met scherpe randen ruw en grof
tijd en tranen
de pijn, geschuurd
is mooi verdriet geworden…
Bezig met laden