als een bom sloeg hij in
emoties spreek voor zich
lopen zonder een woord
te kunnen spreken
dwalen in je eigen wereld
waar in alles nu anders
blijkt te zijn dan je dacht
even hart en diep zuchtend
en de rook blijkt verdwijnen
gedurende in de tijd
blijkt allemaal niet zo slecht
als de rook verdwenen is…
mag ik jouw ogen sluiten?
zo dat je me even niet meer kan zien
en niet meer kan lezen
dat ik van je hou
mag ik jou oren sluiten?
zo dat je me even niet meer kan horen
waardoor ik alles kan zeggen
waaronder ik hou van jou
mag ik jouw gevoel even stil leggen?
zodat je even niets meer zal voelen
dan zou ik jou teder kunnen zoenen
jammer…