Ze liepen hand in hand
toen ik hun foto nam
ontroerd en onbegrepen.
Ze waren verder dan ik was.
Ze hebben elkaar losgelaten.
Verdrietig en begrepen
hun liefde uitgepraat.
Herinneringen opgeslagen
zijn ze verder dan ik was.…
mijn vader is er nog altijd
herdacht in dit rondeel
met tranen in een droge keel
verschijnsel dat niet slijt
lijsten van hun kunst bevrijd
ontdaan van hun taf’reel
mijn vader is er nog altijd
gestreden kunstenaarsstrijd
met verf op een penseel
gewrocht tot een paneel
dieven immer in het krijt
maar mijn vader is er nog altijd…
kleine kinderwantjes
zomaar op straat
voel ze nog
warme kinderhandjes
maar het is zo laat
nu louter
telegraafgepraat
uit monden
met ooit kindertandjes…
van Eemnes binnen
tot Eemnes buiten
liggen nog steeds
in zondagse rust
langs de dijk
weilanden
vierkante eilanden
monotone schoonheid
tot de einder herhaald
polderwegen vallen
samen op een punt
en ik die niet wist
dat je er verder kunt
boerderijen wachten
in slagorde
erven geharkt, rustdagklaar…
Lipatti speelt Scarlatti
mijn vader draagt zijn huwelijkspak
het ruikt naar opa’s pijptabak
en mama’s soep met vermicelli
‘k trek naalden uit een blauwspartak
Lipatti speelt Scarlatti
op een grote zwarte schijf
in een decennium met een vijf
Nu schalt ene Bocelli
door ’t kerstig warenhuisbedrijf
en smekend zingt het in mijn lijf
Lipatti…
920
Bezig met laden