Alle inzendingen van peter paul j. doodkorte

net nog maar begonnen is het seizoen van belofte als wij het feest mogen vieren van jouw jaardag bart jij die voelt als ons eigen als stralend jouw ogen charismatisch en charmant jij jouw liefde betoont in het ervaren weten dat haast voorbij geluk snelt doorloop jij het leven eenvoudig - stap voor stap als geluk zich verkopen laat…

redeloos dagen zij de zinnige lusten smeulend eerst maar snel al met vuur en vlam wakkeren zij de passie tastend verleiden zij in gedane beloften geen rede te vinden die weerhouden wil wat lokkend aandrift tot zinderend geluk wee maken zij de reine gedachten met zwoele fantasie die in kolkend bloed gekmakend raast door lijf en leden…

neem mij mee kleine engel in het doen en laten hier ben ik voltooid mijn vleugels zijn sterk genoeg om te vliegen van het tijdelijke nu naar eeuwig zijn hier ben ik mijn koffers gepakt dankbaar en tevreden klaar in het nu neem mij mee maar naar de overkant waar ik plaatsneem in eeuwige herinnering neem mij engel op je vleugels…

op deze dag voor anderen gewoon een dag als vele sta ik even stil bij de markering van jouw zijn vandaag feest ik in en met jou het alledaagse net als het bijzondere dat jou maakt wat jij mij betekent dat wil ik jou zeggen dat ik jou waardeer jouw doen en jouw laten dat ik jou zie en hoor in mooie en leuke net als lelijker momenten…

een geschenk is het de waardering gegeven of gekregen zomaar van of voor jou kosten doet het niets dan een beetje moeite terwijl onschatbaar toch de waarde is een compliment een cadeautje is het een diepe buiging als geschenk verpakt gratis en welgemeend vraagt het een ding aandacht van jou en mij in en voor elkaar…

in jonge jaren onbezorgd groeiend van kleiner naar groot met zin in het leven dat dan nog toch zich toelachen laat later – als liefde passeert ent zich uit passie van en voor elkaar het wonder van leven dat in en aan jou tot toekomst ontgroeit waar zo het leven zomert moet de zon schijnen maar bliksemt heldere hemel de boze boodschap…

vaarwel en tot ziens net als ooit wees welkom blijft eeuwig verbonden aan wat leven mensen zijn doet onwerkelijk daarom is nu jij als bij windvlaag in onbewaakt ogenblik stilletjes bent vertrokken naar de overkant van tijd en zijn een welgemeend gedag een woord van waardering voor de momenten samen kan eerst daarom nu een jaar…

nijntje is verdrietig huilt een dikke traan want weet je wat de mensen zeggen dick is dood gegaan gewoon in bed lag hij de laatste keer 't was alsof hij lag te slapen alle mensen huilen zeggen hem ook gedag ieder met eigen groet vader, moeder, groot en klein toch zegt nijntje stop nu met die smart want uit het oog is niet uit het…

vannacht al aan de overkant hingen de slingers wie goed luisterde hoorde joop en zijn vrienden zacht nog neuriën mien waar is mijn feestneus mien waar is m'n neus waar toch is m'n feestneus ik zei onze joop ik moet 'm hebben als ik naar dat feesie ga nu het ochtend is jubelt uit de horizon hij zijn mientje zijn woorden…

het weten dag in dag uit van de keuze doe ik dit dan dat niet de angst dagelijks voor de bode die aan onbetaald de nota’s herinnert de verlegenheid telkens toch naar de kinderen die niet mogen wat anderen kunnen de gene altijd nog voor de rafels en de randen die jou kleden de schaamte elke keer weer als enkel nog jou…

als de harten zijn veroverd overwint zij schroom tot leven dat geprezen en bewonderd nu in handen ligt van liefde aan wie het ook ontsprong vol maakt hij het leven van zijn mama en zijn papa als met nieuwe tijd van jaren eerder dan gedacht verwacht zich victor judah melden laat als geen ander klopt zijn hartje in moeders schoot zijn…

als de harten zijn veroverd overwint zij schroom tot leven dat geprezen en bewonderd nu in handen ligt van liefde aan wie het ook ontsprong vol maakt hij het leven van zijn mama en zijn papa als met nieuwe tijd van jaren eerder dan gedacht verwacht zich victor judah melden laat als geen ander klopt zijn hartje in moeders schoot zijn…

weet je van jou de herinneringen zijn in goede tijden mij tot vreugdevuurtjes lichtpuntjes ook zijn het als bij momenten ik somber of verdrietig ben telkens weer mis ik dan toch jouw hand in de mijne de lieve kroeltjes ook langs wang of in het haar terloops gegeven telkens weer omheen mijn schouders mis ik dan jouw armen die tegen…

waar zoekend de wereld roept om vrijheid gelijkheid ook en broederschap schallen luid ons slogans toe hartstochtelijk spreken de harten van mensen tot ieders verbeelding maar het lukt hen niet van de doof denkenden de blinde muur neer te halen zelfs de grootsten die bruggen willen slaan strijden tevergeefs met verspilde woorden…

stil zwijgend nestelt zich in het gezonde de mutant van leven ongezien nog zonder controle zwelt onderhuids woekerend de dood telkens weer wakkert zij besef dat tijdelijk toch uiteindelijk wij zijn steeds opnieuw drijft zij mensen in de achtbaan van vrees en hoop voortdurend nog strijden en lijden wij tegen en aan verlies…

verjaren is in dankbaarheid omziend stilstaan bij voorbije tijd die jou gegeven is verjaren is verlangend kijken naar alles wat na het nu de toekomst brengt verjaren is het verleden in heden ankeren en hoopvol reiken naar het leven morgen dat wat die terugblik aan jou toezingt jou verlangen laten mag naar het vergezicht dat…

normaal gedrag wie het vraagt zal moeten velen dat dat erkenning vraagt van het verschil van mens tot mens dat anders zijn ons van nature normaal gegeven is normaal gedrag wie het vraagt zal dat eerst krijgen als onvoorwaardelijk aan ieders anders zijn zijn capitulatie is opdat jij en ik uniek en onvergelijkelijk onszelf kunnen zijn…

als ondergaand van weer een dag zon de avond kondigt blaast wind de wolken die mijn dag duisterden het betere hopend naar zwart avondgat waar het weten zegt alles moet passeren alles moet voorbijgaan wakkert mij tegelijkertijd het vrezend weten dat niet eeuwig de nacht duren zal uiteindelijk is het weten niet het wensend denken…

onderwijl de tijd tikt waarin leeftijd nog minder lijkt te tellen groeien de vruchten uit de boom van liefde die jij en jou omarmt intussen echter leert ons het weten niet vanzelf spreekt het dat ook na het nu morgen de rozen geuren of de maan schijnt daarom en van harte vieren wij jou en het leven dat zich met en rond jou samen met…

waar libelle met de spiegel wekelijks op tafel komt reflecteert zij avontuurlijk met zijn familie tromp het leven van alle dag het verstript spionnetje vertelt ons het gewone van dagelijkse bedrijvigheid het verschil ook in wereld tussen jong en oud mild spottend kaatst hij ook in jou en mij schuilen jan en jans zoals ieder van…

waar schone schijn spiegelt kooit roddels zaaiend heerszuchtig de leider waarheid pikkend bedriegt hij leugenend de een met de ander hooghartig en zwart speelt hij zijn mensen op tegen en uit elkaar zo touwtjes trekkend speelt koning heers het marionet verdeel waar zijn succes kraait nestelt dit koekoeksjong zich met andermans…

ik twijfel over alles was het goed of slecht juist mijn gemoed doorheen de dagen zont en sombert als het weer is dit goed of fout misschien zal ik dit doen of dat laten bij duizenden wortelen zich bezwaren praat of zwijg ik beter niet misschien als het niet lukt fout gaat of mis kan ik dan nog terug of beter ik dapper…

terwijl de winter koud de temperatuur vriest doorwaait ijzige wind het grijzend haar onstuimig zelfverzekerd stuwt zijn ijzeren wil als in jonger jaren zijn benen in vooruit zijn passen verend vreten het asfalt tegelijk met meters het einder dichterbij met bonkende hartenklop rennen zich zijn spieren langs ruiend het applaus naar…

ik hou van mij daarom ook heb ik jou nodig voor mijn geluk ik zie jou graag opdat jij mij eren kan mij rusten laat ook op jouw lauweren ik vind jou lief zolang jij vertrouwt dus waag het niet in twijfel te raken ik mag en zal voor eigen genot van wat jij geeft alles nemen ik beloof oprecht dat onvoorwaardelijk wat van jou…

nooit onschuldiger schijnt ons de wereld dan in winterse dagen als van tooi ontdaan naakt de bomen zich met verse sneeuw gemanteld weten nooit kostbaarder praalt ons de aarde dan in winterse dagen als goudgele winterzon of van avond het licht aan takken en daken in ijskristallen parelt nooit teerder oogt ons de natuur dan in winterse…

wanneer dan in aarde op mijn buik de enten van mijn liefde wortelend zelf geboorte geven dat dan de wereld in vrede mag zijn een oase de aarde rond van rust en vrijheid waar om, voor en met elkaar gewoon de mensen zijn omdat anders zijn of menen niet langer wortels klooft omdat anders geloven mensen nieuwsgierig maakt waardoor takken…

ode aan mijn angerse jeugd een goed glas wijn naast blond schuimend bier de sigaret voor hem een sigaar voor mij van zestigers nu zijn wij jongetjes weer van zes en zeven als het angeren van toen ons ter tafel komt stromen de verhalen rijker nog dan alcohol over de tijd van toen die even nu weer is op kolenhok gezeten happen wij…

in ons huis gezeten met en toch zonder jou sneeuwt het herinneringen in grote en kleine vlokjes die mij omringen als stil of hardop ik praat met jou voel ik weer de warmte van ons verbond dat eens geringd als een warme jas aan jouw hand lopend voortgaand mij mantelt…

in ons levensboek ontmoet ik ze dagelijks de vrienden en vriendinnen mensen zoals jij die mij het leven kleuren die mij zijn laten wie en wat ik ben bladerend in mijn levensboek vier ik zo steeds het feest van herkenning in het grote en het kleine van het doen en laten dat nabij of veraf jou met mij verbinden laat bladerend in mijn…

toen sterren straalden vannacht kondigde wensen regenend jouw jaardag zich als je je ogen opent met volle aandacht om je heen kijkt naar het alledaagse recht voor jouw neus zijn de geluksmomenten ontelbaar en onbetaalbaar van een gezellig terrasje tot een knuffel van jouw lief kinderhandjes misschien die jou vertrouwen de geur van…