Uit het kerkje klinkt een graduale
ver gedragen over het veld.
Zie daar toch die geploegde akker,
glinsterend de vette klei,
in elke voor nu wakker,
wachtend op het volgend jaargetij.
In het hoek - ineengedoken -
drukt een patrijs zich bangelijk neer.
Daarnaast een trotse reiger
poserend als 'n rijzig heer.
En aan de rand
van zijn land…
Zijn rug gekromd
als 'n gespannen boog
zijn zweet
gemengd met speeksel
druipend van z'n lijf,
wat was het heet!
Met open mond
en pap in de benen
bedreef hij zijn liefde
voor allemans schandaal
kreunend en steunend,
op zijn armen leunend,
keek hij omhoog en dacht:
"Waar is m'n bed!"
maar wilde toch de eerste zijn
boven op de Tourmalet…
Stil schuift de schemer over de akker
scheert de dag zich van het veld,
valt toch nog plots het duister
schraagt de einder het donker end.
Lijkt de natuur zo doods, zonder luister,
glimpt het sneeuwdek nog enig licht
die volkomen rust is echter schijn
want in de aarde wacht het zaad
op de nieuwe dageraad....…
Het staat vandaag in de gazet,
'n 'Ollandse nog wel!
Daar is toch het gedrukte woord
-net als moeders wil-
immers altijd dwingend wet?
Gaat het over moord
of een nieuwe voetbalrel?
Oh, nee, het handelt om een pil
die de 'goede zin' vergroten zou
zowel 's zomers in de hitte,
als 's winters bij bittere kou.
Heel 'Olland slikt nu…
Een echte dame uit Stampersgat
lustte dagelijks graag een zak patat.
Echter niet met ordinaire mayonaise,
maar alleen met "sauce hollandaise".
Zei de diĆ«tiste: "Daar word je pas slank van,schat!"…
Een kok uit het Belgische Hoboken,
was werkloos, z'n schouwke kon niet meer roken.
Het arbeidsbureau zond hem naar "Fu-you-Lok",
want daar zochten ze een goede kok.
Onthutst zei hij:"Maar ik kan geen Chinees koken!"…
De voorzitter van d' edelliedenclub uit Bodegraven
was in paniek over wat hij hoorde in Grave.
Een werkloze graaf uit het nabije Megen
had een baan als grafmaker gekregen!
Zei hij: "Kunnen graven graven graven?"…