Alle inzendingen van ria

Liefde is als een gedicht het rijmt op alle woorden…

Als we opstaan met de zon en de nacht haar donker heeft verruild in poederblauw en onze dromen en verlangens nog nieuw zijn dan kijken we naar de wereld om ons heen en stellen vast: is de werkelijkheid mooier mooier dan in fantasie en droom?…

Lopend langs het strand voetstappen achterlatend in het zilte zand luisterend naar het ritme van de golven aan zee zweven herinneringen als vlinders met me mee onder een wolkenloze lucht zo blauw genietend maar zonder jou lopend langs het strand in gedachten hand in hand…

Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…

Liefde is een gevoel dat zich langzaam meester maakt van lichaam en ziel met verlangen naar harmonie en verbondenheid in al wat leeft en als een waterval zal blijven stromen dat is het gevoel wat liefde geeft…

Er bestaat geen begrenzing om voluit van het leven te genieten alleen als je jezelf beperkt…

Bomen zijn de parels in de natuur met hun verscheidenheid in blad en vorm zo puur zij geven ons zuurstof om te leven en zijn de bakens langs onze wegen statig zij aan zij gaan ze als ogen volgend aan onze blik voorbij…

Je lentekleed met uitbundige kleuren zo compleet de aanblik van het groen en je bloemen die rijkelijk bloeien en het oog zo strelen Jouw jaargetij blijft ons altijd weer boeien en helen…

Ieder mens ziet zijn eigen werkelijkheid want het oog is de camera van je ziel…

Aan het eind van ons bestaan maken we de overgang van het aardse naar het eeuwige en komen we in een niemandsland maar toch is er voor iedereen een stukje iemandsland…

Het is met woorden net als met zonnestralen hoe feller ze zijn hoe dieper ze branden…

De nacht verdwijnt in het morgenlicht zij maakt de aarde weer wakker Opstaan als de wekker gaat voor velen begint weer het gejakker een snelle hap een senseo'tje snel gemaakt dan op weg naar school, werk en kantoor met auto, bus of per spoor sommige achter een krant en zijn later dan verwacht met verveelde gezichten op hun bestemming…

Het overvalt me soms ineens en rolt er een traan langs m'n wangen als ik aan een geliefde denk die is weggegaan Ik kan niet uitleggen wat ik dan voel maar een ieder weet wat ik bedoel want een geliefde die er niet meer is blijft toch altijd een gemis herinneringen zijn dan een geschenk die m'n hart zal blijven verlangen…

Vanaf m'n balkon zie ik je staan statig en trots in de stralende zon bezaaid met uitbundige bloesem die als een waterval gracieus hangen aan je takken waarmee je me iedere lente weer met je schoonheid weet te pakken…

Als we de stroom van het leven hebben aanvaard laten we de behoefte los om controle te houden…

Grijze wolken temperen de sterkte van je zonnestralen die met een oranje rode gloed de azuurblauwe zee beschijnt de hemel bedekt met sterren die de wacht houden golven die traag hun weg vinden naar het strand en terug de zachte wind die de door m'n haren speelt genietend van de ondergaande zon hoe prachtig is dit aangezicht nog steeds…

Geef je over aan de creatieve krachten van je geest ontdek plaatsen waar je nog nooit bent geweest en geniet want jij bent de enige die alle beelden ziet zet ze naar je hand laat ze maar komen dan verschijnen ze vanzelf in al je dromen en verdwaal in je eigen sprookjesland waar schoonheid is geluk en fantasie Dan pas beleef je…

O, lentezon aan het blauw azuur jubelend open je met je stralen het ontwaken van de natuur alles fluistert alles schittert en glanst op bloemen heuvelen en dalen Met je wonderschone zonnegloed breng je altijd weer levensvreugd en warmte in m'n gemoed…

Bijna onzichtbaar zijn je takken omringd met witte bloesem die als sneeuwballen elegant dansen in de wind omfloerst door het zachte zonnelicht die een zilveren glans verspreidt zo wonderschoon Mooie bloesem jouw schoonheid heeft m'n hart verblijd…

Woorden stromen als een waterval door m'n brein Woorden van liefde woorden soms van venijn Woorden die groeven branden diep in m'n hart waarin ik altijd terug kan glijden Zo schep ik m'n eigen wereld van geluk, pijn en lijden…

Geluk is een gevoel van verwondering dat op het juiste moment je hart beroert…

Mooie lentefee betover ons met je schitterende bloemenzee je vurige forsythia je bloesems en magnolia in adembenemende kleurenpracht mooie lentefee met je ontluikend groen je tere zonneglans zo helder en zacht met je dartelende lammetjes in de wei mooie lentefee je hebt ons een nieuwe lente gebracht en maakt ons winterhart weer lenteblij…

Sluit je ogen en zweef mee op de onzichtbare vleugels van de wind die fluisterend door je haren speelt en de zon je gezicht zacht streelt denk aan niets maar geniet van dit moment van rust die je vanzelf weer vindt…

In de donkere nacht stil en sereen trillen snaren met gevoelens van verbondenheid door me heen heel zacht je mond fluistert geheimen in m'n droom en ik verdrink in de oceaan van je ogen zo diep zo blauw en wordt meegenomen in de stroom van verlangen naar jou…

Met haar warme stralen opent de zon met verheffende kracht het ontluikend groen een hemelse kleurenpracht vogels zingen eendjes paren nieuw leven bloeit pril geluk dat groeit Want met een nieuwe lente en een blij gemoed streel je alle harten zoet…

Botox, lypofill Implantaten in je bil Gelifte borsten Kuiten als opgepompte worsten Gelifte ogen Opgetrokken wenkbrauwbogen Weggezogen vet Neuzen recht gezet allemaal voor de sier Maar... de tand des tijds laat alles toch weer zakken my dear!…

M'n zelfbeeld was de laatste tijd niet zo hoog De kleuren wat vervaagd van m'n eigen regenboog Toen kwam jij je gaf me inspiratie maakte me weer blij Nu schitteren de kleuren van m'n regenboog weer fel als de stralen van de zon Lieve vriend dank je wel…

Crocussen geschakeerd in paars wit en geel de kopjes fier omhoog ieder bloempje een juweel en een lust voor het oog Narcissen nog even dicht wachtend op het warme zonnelicht En het ontluikend tere groen van struik en boom Laat nu de lente maar ontwaken uit haar lange winterdroom…

Ik volg de route van mijn ogen die me alles influisteren met momenten van bezinning en ontroering Ik volg de route door m'n brein die m'n fantasie prikkelen Ik volg de route van m'n hart door jouw woorden aangeraakt met betovering en genot Ik heb alle routes gevolgd en laat mij in verbondenheid gaan…

Als het doek valt aan het einde van onze "leef" tijd maken we de overgang van het aardse naar het eeuwige licht En staan we dan voor Allah, Boeddah of Gods aangezicht? Wat staat ons te wachten, de hel of de hemelpoort daar boven Niemand kan dit ons vertellen Zoek daarom hier de hemel op aarde Laat liefde je tot het einde vergezellen…