Alle inzendingen van rob

Vertwijfeld staar ik naar de einder Waar jij verdween Ik ruik je geur die hangt aan mijn jas Omhelsing, voor het laatst bijeen Ik keer me om en recht mijn hoofd Mijn lijf en mijn leven Je bent weg nu maar verward denk ik Waarom je niet gewoon bij mij bent gebleven…

De steen is gelegd Het water volgt een ander spoor Ik hunker naar je liefde Maar weet het is voorbij Wennen zal het nimmer Het missen van je geur Je hoofd op mijn schouder Gevangen in jouw blik Voort schrijdt de tijd Nietsontziend en monotoon Bladerend door mijn gedachten De liefde langs mijn geestesoog In mijn hart zit je Dwaal je…

Alleen de wind kan horen Het roepen van je naam Vol hartstocht en verlangen Achter een verwasemd raam Opgezogen in mijn leven Ogen branden in mijn hoofd Passie is geheel verdwenen Zo totaal in jou geloofd ‘Waar ben je! wil ik schreeuwen Met de wanhoop haast nabij Denk ik tegen beter weten Liefste, maak jezelf nu vrij Bid voor jou…

Een pluisje tederheid wiegend in de wind vol verlangen te wachten op het moment. Rust eerst nog wat op jouw kleine slaapbol en droom je dromen. Jij bent wondermooi Uniek zoals je daar nu staat te stralen in de avondzon balancerend op jouw gedachten. Velen gingen je al voor maar jouw weg is de jouwe nu nog even verborgen. Maar…

"trotseerde storm en golven alleen... had ik de wind niet mee" maar samen deden we het tij keren 'verpletterend' zijn je woorden, storm en golven zwiepen met geweld op de rotsen maar het is een rustgevend geluid en nergens anders te horen dan alleen op het strand langs jouw beschermende duinen de elementen trotserend en de wind die…

een dorp is pas een dorp als in de dorpstraat een oude man loopt met pet, wandelstok en kromme benen (en het is helemaal goed als ie groet)…

Trapganzen bijeen op het dorre land schreeuwen een schril contrast. Jouw tonen behoren het stilleven, haar ijle wereld ontwaakt met een tanende zucht. Aangekleed met waardigheid uiteenwaaierend de laatste flarden in een beltende stem gevangen met beelden rond de windzuilen van jouw bestaan. R.J. van Tol…

visioen van eeuwigheid laat mij jouw adem voelen van jouw gedachten zwanger zijn tover het licht in haar ogen waar de muggen dansen en de tijd lijkt stil te staan dat onze aarde doet kleuren met weemoed en treurnis in haar amandel ogen van marsepijn en de schemerdagen breken voordat de goudplevieren verdwenen zijn. R.J…

Geen denken aan tijdens vlagen van moedig zijn naar de ontsluimerende toekomst bedeesd stil te staan bij het ontastbare.. dat bijna overal en nergens voor mij voor het grijpen ligt, waar ook? niet tijdens de minzame momenten die ik won aan het voorbij glijden van de schampere wolken, waar ook heen ook niet toen ik explodeerde in duizendmaal…

De glooiingen van jouw hart rimpelen als een schaduw over jouw gevoelsleven de dageraad breekt, ontluikende vensters van wederzijdse omhelzing stille mascara tranen gaan vlekkenloos samen in allesomvattende liefde onwerkelijke schoonheid vormt een zacht contrast van pijn en geluk.…

Het tikken van de klok, Je haar dat zijdezacht golft langs het grijs aan mijn slapen. Een vleug van geroezemoes dat de stilte even doet bedaren. Het ongeloof tart de waarheid daagt het smeulend vuur de nacht uit.. De onrust blijft en wakkert de vlam het besef van nog niet wakker zijn aan in het stille voorbijgaan van mijn jaren.…

Echte vriendschap is een wonder, kunnen delen geeft een band, hartverwarmend en bijzonder, nog meer verbonden dan verwant. Als een storm dan op mocht steken, of het gaat soms even mis, door ons menszijn met gebreken, zorgt de liefde voor vergiffenis. Ontdekt men dit alleen in boeken? Genegenheid, warmte, liefde en trouw. Hiernaar hoef…

Schimmig de tonen door het zacht ruisen van de populieren vermomd als dichterlijke klanken, draag ze mee in het holst van de nacht. Een zwaluw scheert er overheen en brengt als vroege belofte de vreugde terug van het begin toen ik bijna niks overdacht.. naar het prille uur van dichterlijke vrijheid, doch de taalklanken beklijven en bezorgen…

Hij laat zijn dobber dansen, werpt alle schroom van zich af want hij is een echte liefhebber. Dromen doet hij zijn vissersleven lang, diffuus nog de contouren in scharlaken van de vooruitgeworpen schaduw langs zijn vermetele recordvangst.. Hij weet het is een kwestie van tijd om de talmende schemering te bedwingen met zijn scherpe haak.…

Langzaam en niet meer te stoppen steeg zijn waardering verder naar goudkoorts toen haar zomersproeten als waren het sterren tevoorschijn spetterden uit de plooien van haar gezicht. Hij weet het .. het was niet alleen de magie van de zomeravond dat haar aanblik in gesmokkeld goud met hem verbond, maar doet berusten in deze schone schijn en…

Langzaam en niet meer te stoppen steeg zijn waardering verder naar goudkoorts toen haar zomersproeten als waren het sterren tevoorschijn spetterden uit de plooien van haar gezicht. Hij weet het .. het was niet alleen de magie van de zomeravond dat haar aanblik in goud gesmokkeld met hem verbond, maar doet berusten in deze schone schijn en…

Zijn akelig gekrijs vanuit de verte al te horen donkere ogen naderen het onheil duiden meer als opgelegd pandoer want waar de vleugels lam geslagen zijn vrije geest niet verder kunnen dragen doen zij het ergste vermoeden.. striemende regen, genadeloos verstompen het opgejaagd dier verkleumd door dreigende teloorgang eens rijk aan…

Vanzelfsprekender dan het almaar stilzwijgen, bloeit de rode meidoorn. met geurenpracht kleurt ze profaan de schraalheid uitbundig aan, gedachten dwalen monddood ronkelend rond het verbloemend rood. maar de toedracht zal niet van rusten willen weten verder graven om haar gelijk naar boven te halen. echter de laatste druppels bloed onttrekken…

Het blinkt, het rouwt, het slinkt, slikt, kauwt en klinkt. Bedolven met sterk verlangen liefdevol afgeschermd, nee eerder bruut ondergedoken bijna zinderend afgesneden van de sprankelende zon. Zit er mee in mijn maag, maar het zoekt zijn weg toch wel omhoog. Bittergoud vervreemd, pril geluk genoeg ja resoluut weggestoken het maagdelijk…

de koperen kop een schijtlijster steekt over en miste me net een kunstige spin spannend draadjes door het bos vangt mijn aandacht monsieur jacques staat te staren in het licht een grijs schilderij grijze stuwadoors van muller en co lossen de zontomaatjes in de rij voor lunch een dagmaaltijdsalade op tafeltjes jacht…

geraakt door het vuur in allerlei staten staan we te wachten dat laatste uitje naar dat goede restaurant nog eens zonder jou de zon gaat onder een vietnamesche loempia in het stalletje heldere sterren eten bij de vietnamees duistere straten zo goed kenden wij - de vietnamees blijkt een thai elkaar nou ook niet…

ondergaande zon vertraagd daalt een vliegtuig vanaf het balkon in de grond een steel waar elk jaar blauwe bloemen wortels onzichtbaar in het zonnetje een tafel onafgeruimd ober afgepeigerd in de tapasbar weer zwitserse kaasfondu de goedkoopste hap ondergaande zon een wezenloze stilte vliegt door het balkon…

Tegen de grauwheid tekenen twee stippen een nieuwe horizon maken een wereld van verschil. Impressies van vertrouwde geluiden ebben langzaam weg.. in de verte verwelkomen hun echo's nieuwe klanken die zich mild bruisend laten schonen. Bruuskerend de werkelijkheid in de voortzetting van hun dromen.…

de lichte kamer er spelen mensen een onbekend spel en ze lachen de vraag wie zal winnen wordt eindeloos verschoven in het wit van het licht er kan geen winnaar zijn als ze het bier maar drinken tot ze lachend naar buiten gaan iedereen is zo duidelijk wat hij graag wil wezen dat het scherpe licht geen pijn doet maar afgietsels…

de finse rondjes met hooggegist mosselbier en walnoottaptoe vooruit nog een bier wanstaltig grote olijven en privé poëzie voor het raam drijven slagroomsoezen en zwarte drop te druk om te koken glazen lambrusco en opgeklopte liefde op franse tv blik ratatouille zakjes aardappelpuree daar doe ik het mee…

met de treurige tweedracht in eigen boezem moet ik eten maar wil niet worden gegeten moet ik drinken maar ontkomen aan de droezem de longen lekker warm door rook aangevreten is de couveuze dus mijn optimale omgeving en een tijdreiskabine mijn ultieme toekomst moet me ondertussen meer in meditatie begeven godsgeduldig wachten op mijn eigen…

Bij het schemer van de dingen de aanblik veranderd nog maar licht beschenen door de kracht van het begin. keek ik uit naar deze morgen met zijn nieuwe dingen.. De lucht klaart opbarend blauw onvervuld licht van verlangen heilzaam ademend een nieuw begin.…

slonzen voor de brunch uit het warme waterbed niet te vroeg opstaan te schoon aangekleed op en neer de kempenaer straat in de regen truitje strak trekken warm broodje met spinazie en gatenkaas ... kaasblokjes met spek op twee spiegeleieren een sportbustehouder op het zebrapad een meisje met grote tas een boodschappentas…

een bureaulade vol gebroken souvenirs na de verhuizing…

privé jungle door een opera zangeres verstoort paradijs…