Alle inzendingen van roberto

Soms heb ik het koud dan eet ik havermout Soms heb ik het warm Dan eet ik ook havermout Soms ben ik stout Dan eet ik geen havermout Soms eet ik havermout…

Je haren zitten niet goed Je begint grijs en kaal te worden Je weet niet meer wat je doet Dan denk je nog eens terug aan de groene dagen Toen als nog anders was Veel ben je vergeten Dan denk je nog eens aan de groene dagen En word je oud en rimpelt je huid En voordat je ogen sluit Kijk je terug op de groene dagen…

Wie nooit gaat slapen komt hem tegen Wie volgt zijn zandwegen? Hij is hier vaak, maar nu heeft hij geen tijd is hij moe En doet klaas vaak zijn ogen toe…

Problemen, oplossingen en niet herstelbare fouten Hagelslag, pindakaas en stroop Nu heb ik nog enige hoop…

Je ogen schitteren in het licht van de pub ik loop voorbij ik zie je glimlachen je geniet van het bier ik geniet van je mooie gezicht het moment is voorbij als ik langs de pub loop in een richting die naar huis wijst In gedachte drijf je verder Ik zag je staan in fleurige kleuren Het enige wat ik kon zeggen is hallo Ik zie je overal…

Het leven twijfelt stuurloos vaar ik verder naar onzekerheid Ik ben geen kapitein,maar een matroos Is dit het schip waar ik voor koos…

Als je wil er is Maar het doel zo onbereikbaar is zal ik streven naar een utopie Zal ik dan alleen maar blijven hopen…

Zonder klank Pech Zwaarder dan het geluk Ja dat is mijn pech…

Alles wat het groene verkeerslicht ziet Wordt soms rood Niet stoppen maar doorrijden Ik wil graag een bekeuring van een knappe politieagente…

De last zonder slopende gedachte De dragende muren die het dak laat rusten De last is zwaar De last lacht, ik rust…

Bedolven door geluid Is het in stilte dat ik mijn ogen sluit Nu kan ik je ook niet horen Waar zijn mijn oren…

Langzaam,ooooh zo traag Zoek ik naar woorden maar ik vind ze niet langzaam en ooooooooh zo traag Ik schrijf erg traaaaaaag Langzaam wordt het wel een gedicht…

Zonnebril op en daar begon het mee Dertig graden op het strand en een fel blauwe zee De grappige garnaal zat vol humor en sommige vonden hem zelfs geniaal Hij vertelde mop na mop Elke vis<, inktvis, kwal en zelfs het plankton En net ....ja het Net…

Hij keek om hoog en zag vlinders fladderen Dit wil ik ook zei hij tegen zijn vrouw Ik wil ook fladderen en ook heel gauw Je bent een worm geen rups Dus kocht de worm een paar vleugels bij de aaskever Je bent een worm en hoort in de grond Maar de worm fladderde met zijn vleugels de wereld rond Hij keek om laag en zag een rups kruipen…

Als de kleuren vervagen En ik zie alleen grijze tint Als de kleuren het licht niet meer verdragen En als de pijn zich uit in grijze tint Als ik om me heen kijk en voel de grijze leegte Het wordt grijs…

Als de denkende lichtstraal het water met zijn lichtpuntjes in beroering brengt Kijkt de waterlelie omhoog En zegt ze zachtjes nieuwe woorden die ik niet ken Dan besef ik dat het zo is En deze woorden die ik niet begrijp Laten mij en de waterlelie Beseffen dat het ook niet zo is…

Tijd was bij hem als een warmtebron Altijd vuurspuwend te laat op zijn afspraak Op tijd zijn was iets wat hij niet kon En kreeg volgens hem nooit genoeg tijd voor zijn levenstaak Daarom noemde iedereen hem de dralende draak…

Hij zocht altijd precies naar de juiste antwoorden Maar wist nooit bij welke vraag ze hoorden Ook zongen zijn gedachten hem toe En werd hij van al dat precieze denken nooit moe Maar opa precies wist wel de juiste antwoorden Maar nooit bij welke vraag ze hoorden De vragen bij de juiste antwoorden heeft hij nooit gevonden Deze vragen blijven…

Hij kijkt alleen naar problemen Hij ziet alleen maar problemen Zijn ogen kijken en zijn mond roept maar zonder na te denken Hij doet maar wat Nu heeft hij last van polen Ik heb geen last van polen, maar wel van hem…

Zijn tanden staan schots en scheef Zijn neus is te groot voor zijn gezicht Oooh zegt de mooie vrouw:U bent enorm afzichtelijk, maar u tanden staan zo mooi scheef Dat komt door uw hele mooie hoed Ooooh wat bent u ineens mooi Zie je een mooie hoed doet altijd goed De lelijke man met de mooie hoed…

Zonder, zonder iets het donkere niets kijkt me aan Ik wacht en zie niets Ben ik de laatste Zonder, zonder iets Ik vraag me af waarom Het lijkt een doolhof in mijn gedachten Ben ik de laatste Het is koud en nat in mijn hoofd Ik zie mensen rennen Zie vogels vliegen Zie bomen me uitlachen Ik voel me zo dom Ben ik de laatste…

Zelden voelde ik me zo licht Zelden wist ik het Zelden zag ik zo veel vogels…

Wespen die weleens een boek lezen Kevers die gedichten schrijven Wespen die weleens een gedicht schrijven Kevers die boeken lezen Wespen schrijf een gedicht kevers lees een boek…

Water, water Stromend voel water ik langs mijn gezicht Je wijst mij de weg naar het onbekende Water, ware vriend Water,water Luister naar mijn stem…

In mijn hoofd zie ik je stilletjes dansen op de muziek zonder woorden en tonen Je bewegingen en je voorkomen stralen uit naar een prachtig licht Je danst in mijn hoofd Ik voel het ritme zonder woorden en tonen Danseres in mijn hoofd…

Onderweg naar het groene huis Zie ik een kip op het erf lopen Het is de kip die ik tegen kwam bij het rode huis Ik kijk naar het blauwe huis Ik zie alleen maar veren Ik loop naar het meisje in de schommelstoel Ze staat op en zegt mijn moeder maakt vandaag kip…

Ik zie je Ik hoor je Soms praat je met mij ik weet weinig jij weet weinig ik ken je niet zo goed jij kent mij niet zo goed In stilte voel ik jou in mijn leven Ik weet niet of jij iets voelt Ik ben verliefd En jij…

warmte, vriendschap, samen-zijn blauw, regengrijs verlangen ik ben onvrij, gevangen en maak mijn eenzaamheid tot iets dat in mijn nergens vorm krijgt een cognitieve dissonantie misklank van domheid, arrogantie doch in de duisternis vonkt licht subtiele vreugde, liefde, vuur atomair is zij een felle zon Pandora, die met openen begon…

mijn vriend de wind duwt schip naar nieuw op donker water Autobahn verbijsterend de leegte de dood was vriendelijk, beleefd haar spijt eet het verstand met kersen-rode lippenstift ochtendlicht straalt sterren op het projectiescherm oceaan staan tinten Sarah, blauw en zilver vroeger onbelangrijk ver…

~~~~~~ Het waterlelieblad droeg kikker, brru-ap, brru-ap; met fikse lust. Dus zwol zijn borst, werd steeds maar dikker, de spieren kwamen nooit tot rust. Hij blies zich op, nog één keer kwaken, brru-ap, brru-ap!, riep hij zijn vrouw. De liefde zou in haar ontwaken maar dan moest dat wel heel gauw; de druk te hoog, dit escaleerde…