Alle inzendingen van rubic

Als je eigenheid me verrast (en ik me plots verlaten voel) Hou je dan even vast en (na een schil oude pijn) Laat jou weer gaan (groei in all-een-zijn) Want de grens tussen jou en mij is soms schrijnend lastig Liefde zonder grenzen: mijn bodemloze, kinderlijke wensput Laat ons zichtbaar zijn voor elkaar! Laat onze verschillen zijn…

Water kan niet kouder worden dan net voor de plotse geboorte van de zuiver orakelende regelmatige ijskristallen Zo kent de geest noch het geoefend intellect mijn diepste angstketenen voor mijn lichaam het ze vertelt Ik kan verre reizen maken met vreemde woorden spelen maar de vruchten van mijn daden draag ik voelbaar met me mee Als…

Ik ben dichtbij En vier armen Duwen onze handen Naar jou en mij We omvatten Iemand anders En worden zo Iemand anders Heel langzaam Dringt het Tot me door Ik ben nu Een heleboel meer Dan even te voor…

bijholtes worden hoofdzaken, kopzorgen, clusterhoofdpijnen en migraineaanvallen angstvallige gevoelens aderen vol angst doordrenkt van weinig ruimtelijk inzicht bijholtes kunnen ineens hoofdzaken vormen en ik zie niets meer dan aanvallende gedachten wisselvallige doelen doelloos en gevoelloos ben ik doordrongen van wazige vergezichten…

deinend op de geurige muziek dwing je me, je aan te staren en ik heb geen repliek op je allesomvattende gebaren: je handen, ze schrijven geheimen rond diepe bas-tonen en ik draai mijn hoofd blijf kijken, jou ontcijferen bekijken, als een peuter die een prinses tussen rozen aanschouwt en ineens... na oogcontact begint te blozen…

je gouden haren omsluiten je gelaat en ik wil continu weten wat er in je omgaat in perfecte stoffen beweeg je je als vanzelf en ik begrijp nu pas wat 'van nature' betekent je prachtige stem zo herkenbaar en uniek en ik hoor dagelijks lelijk kraaiende vreemden misschien droom ik je lief, lieve vrouw maar op een dag heb ik de…

vlezige geuren vermengden zich ineens! en ik weet nog goed dat ik me afvroeg te snel te dicht? hoe gaat dit ook al weer? terug aankijken lachen onze hoofden zochten verlegen... schoenen 'we bellen' nog even omkijken ze fietste al een vleugje behield ik voor altijd zij veranderde alles voor altijd…

vreemd genoeg zeg ik niets wil ik je iets besparen? hoe beweeg je in stilte waar je niet om vroeg? vertel eens iets heel moois maar kijk me niet aan hoe beweeg je in die leegte waar je niet om vroeg? liefde kan ik nog wel bedenken kijk zelfs soms: kussende menigten! wanneer voelde je: het is (niet) genoeg?…

ik wandel wat in Andalusie geloof ik en niemand spreekt er engels…

Vandaag ontving ik een geschenk toen ik langzaamaan het plein wilde gaan verlaten voldaan maar zonder vondst. De stevige vrouw was niet knap volgens de regels volgens welke ik had gekeken dwars door haar aanbod heen. Vastberaden gaf ze me het beeld en ik keek op en zag de vrouw weer verdwijnen in een meisje op het schilderij. die zei…

vrieskou in de vroegte vinnige winterse winden betrappen iedere kier en dwingen me te krimpen ik kijk over water 't kanaal nog zo vast lang voor kleine helden de vaarweg hebben ontlast o prachtig zo prachtig deze versmelting! ontwaken in helderheid 'n kristallen leeghoofd enkel de overpeinzing hoe hiervan te genieten mocht geen…

45 jaar heeft ze gezwoegd voor familie en vaderland en ze bouwde mee aan een zorgzame wereld voor volgende generaties en ze droeg bescheiden bergen ellende meestal veroorzaakt door anderen nu ziet ze jongeren ontvreemd van familie en vaderland ze genieten mee van de zorgzame wereld denkend aan hun generatie en ze dragen klagend gekorte…

je aarzelt te lachen als zovelen het niet laten je glimlacht met ogen zoals niemand twee monologen je aarzelt te kijken of te zien en misschien misschien is die zwaar ogende afweging je ragfijne pracht?…

omsloten en gevormd door woest gebergte woonde een man oud en versleten in een huis van steen hij kwam er nooit en zou Brusque nooit verlaten want deze man kende slechts de paden rond zijn stenen thuis zijn levenswerk muren scheef als een lach grimassen van steen waarmee hij vocht zolang hij zich herinnerde met de bergen sprak hij…

wat is een vreemdeling? een wonderbaarlijke reizende, wellicht rijzende ster- veling onder een andere donkere hemel was jij eens op reis? nieuwsgierig, uitzichten een reiziger, een rijke pop- ster in verre romantische kansarme landen? voldaan weer aan 't werk? het was zeker fijn, er even uit... bevreemdend toch, hoe eens zo ster-…

de zon is weer warm voor het eerst dit jaar en betovert mijn wang fluisterend door geslepen glas o ik bewonder haar! zij, die zo langzaam zo traag en bedachtzaam in een storm kan slapen ze beangstigt me ook omdat ze wegen kent door ons mannen bezet maar nooit echt begrepen en zij, ze is warm en voor de zoveelste maal betovert ze…

ik mag chaotisch denderen zoeken als water vallen te vlug zijn of doodmoe en dwaas tegen alles in klimmen ineens blijken de dagelijkse drama's druppeltjes zoute warmte een mooie ven vol lichte ironie altijd vind ik weer een plek een moment water spiegelglad heb ik weer oog voor het eeuwige in mezelf en spring opnieuw…

geen apenstreken, goudenringetjesgedoe, of rekken en strekken, om iets te bewijzen: applaus! het is alledaagse gewaarwording, wording, waarachtig. lichamelijkheid doordrenkt met geestelijkheid toch hou ik van die aap, verslaafd aan de zon, en blesseer me vaak, ploeterend, eigenwijs op zoek naar menselijkheid: applaus. het…

sinds die ene dag die paar woorden dat loodzware luik voel ik me soms licht verlicht door de leegte omdat liefde veranderen kon en ons eeuwige leven ontmaskerde want waar zijn we? die armen die lippen het kan niet meer we zijn weer naakt herboren alleen maar we zien elkaar mogen elkaar houden van elkaar langs elkaar heen…

we bewegen ons langs elkaar heen en weer terug naar onszelf en we schijnen elkaar niet meer mooi te mogen vinden (ik geloof jouw woorden eigenlijk niet) gek, maar sindsdien is het alsof we ons huis bliksemsnel aan buitenstaanders verkochten en we bleven en die anderen kwamen erbij en ik ben nog zo verknocht aan het bekende…

Hij fladdert kort en zweeft Door zijn grenzeloze huis Waar een populier zachtjes ruist En geheime antwoorden geeft Legt hij een direct verband De kruimels en de overvloed De geaarden die hij ontmoet Voor eens en altijd geland? Is voor hem een mens een mens Wat weet of wil hij van mij Voelt hij zich werkelijk zo vrij zo vrij als ieder…

Ze is een soort nevel Vlak boven zoetzure zeëen Die walmende, oneindige, Enorme verleidingen uitspreekt Haar kronkelend landschap Vormt bezwerende liederen Zoals hoge bouwsels proberen De verte te doen vergeten Woorden tegen aardige mensen Nesten vol verraderlijke slangen Alles wat ze in haar eenvoud doet Lijkt soms in strijd te zijn…

Een oude scheve boom Staat om te vallen Over een watertje gebogen Honderden twijgen houvast Ik zie kikkers drijven Gezegend met bolle ogen En gladde waterdichte lijven Loerend zonder mededogen Niemand kan vermoeden Waar wortels ooit begonnen En argeloze bonte bloesem Blijft bestuivers lokken Bronnen staan niet stil De herfst blijft…

Als ik aan je denk Bijna zo vaak als er Dagen tussen ons liggen Veroudert mijn gezicht zich Trekt mijn mond Vreemde krommingen Zoals door de zon betrapt Op nutteloze vraaggesprekken Mijn naieve kijkertjes Zien soms onvermijdelijke genen Dansend over de kloof In dwaasheid ik me nooit wenste En al die jaren Beweeg je je daar Gewoon…