Alle inzendingen van silvia

De kus van het leven De kus van de dood De kus van de liefde De kus in het vroege ochtend rood De kus vol met passie De kus vol met vuur De kus van het afscheidt De kus van het laatste uur De kus….…

Meisje met blote armen ademt niet We maken salto onderwater en Doen wie het langst kan. Later moet dat ook zo zijn. Als Jarigen van etage Bellevue Opblijven en zuchten dat zij moe zijn.…

ze zei nooit veel leek niet zo aardig die dag begon ze te praten over haar lijf dat een verbond van verraad gesloten had dat ze niet meer sliep droomde van kleinkinderen van haar zoontje van acht gisteren zag ik haar weer ze droeg een zonnebril en een pruik…

geef me de vijf probeerde hij joviaal zij bekeek hem vuil en dacht gemeen die heeft ze niet alle tien…

als je doodgaat zal ik je zoeken in elke kamer ieder huis elke stad zal ik je zoeken zal ik je zoeken en ik zal je roepen bij het vallen van de avond in het duister van de nacht bij de glorie van de morgen zal ik je roepen zal ik je roepen en ik zal treuren met je foto in mijn hand als ik vlucht in je oude trui voor de oorverdovende…

Kon ik maar voor 1 keer weer kind zijn, Want een kind zijn lijkt me voor 1 keer fijn. Lekker spelen en geen zorgen, Voor de dag van morgen. Een knuffel halen als ik verdrietig ben, Mijn moeder die door het raam kijkt hoe ik door de tuin ren. Kon ik nog maar 1 keer kind zijn, Want dat lijkt me toch fijn.…

je hoeft niet eens 't water in om te verzuipen zee en lucht 't is één pot nat paraplu's sneuvelen aan het regenfront plassen fronsen boos om de drieste wind verlaten terrasjes schuilen mismoedig onder drijfnatte parasols in café 't Anker vinden we troost en een Bossche Bol…

koperen piekjes zeeën van honing en gesmolten chocola een toet vol koek en een beetje zand en in je oor dat ene woord waarin zijn hele wereld besloten ligt…

praalziek pronkt de passiflora met haar paarse pracht minieme madeliefjes maken moedig mee het mooie weer bedaard brommend bedrijft een bezige bij haar bloemgerichte bijentaak vlinders vleugelen vederlicht voorbij en zomerzot zoent de zinderende zon zomaar alle zorgen weg…

Net als Klein Duimpje verdwaald in het grote bos ben 'k het noorden kwijt…

de nevel vroor aan en het kale winterbos tooide zich met kant…

koop een foedraal om je tong in op te bergen zodat ze niet meer snijden kan zoek een alchemist om tegengif te brouwen zodat je venijn me niet meer raken kan geef me een schild om die moker af te weren zodat je me niet meer raken kan of beter nog laat me met rust ik heb het wel gehad dag schat !…

ragfijne schoonheid in ochtenddauw gevangen spin in winterweb…

mijn eigen verdriet, niemand die dat ziet. van buiten ben ik een leuke spontane meid, maar er is niemand die mij begrijpt. mijn hart dat huilt, want van binnen is groot verdriet dat in mij schuilt. ik moet leren vergeven, maar dat doe je niet zo maar even. hoe kan ik iemand vergeven die mij zoveel pijn heeft gedaan, die nu gewoon…

woorden schieten tekort gedachten gaan te snel om jou duidelijk te maken hoe elk woord dat je zegt me telkens weet te raken bij elke traan die ik zie branden in je ogen wil ik je troosten en je tranen drogen je lach is als toverkracht laat al mijn verdriet verdwijnen en door je humor en je meligheid begint mijn lach te verschijnen…

schoonheid zit van buiten liefde binnenin zonder schoonheid kun je leven zonder liefde heeft het geen zin…