wervel maar
netgedicht
het was de wind
waar je ooit van hoorde
strelingen
van wat nog komen zou
ze lachten
als glinsters op water
tussen de kruinen
van de toekomst
bewogen de jaren
stormen had je in de hand
luwte opende een meer
om op te blijven
en van het dwarrelen
van de vogels
dacht ik
kon je leren…