Alle inzendingen van sonja

Het zijn de literaten niet die onze erfenis beheren literatuur maak literatuur en je bent binnen praat over koetjes en kalfjes op een originele manier gouden ruggen en groene staarten hemel en muilkorf alles rustig in maart en 's nachts achterberg-heimwee in driehoeken cirkels en grote gaten god wederom oude god met een baard en afzakkend…

geen stem in de wolkbreuk de plotselinge waterval van de daken glijdend druipende steen met hun zoute tongen verwoest o geen stem onder het afdak geen oog en geen beeld en geen godheid buiten het raam wuivende takken en de echo van een licht over de grond kruipend nee een stroom wild rode robijn een wilde stroom en het daglicht…

luister naar de rustige regen het gesuis van de horizontrein en de boten die Gijsbertha heten ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1958…

Verrassend om jouw 'Pas de deux' te lezen Herkende mij direct in je gedicht Zat jij niet vast, was ik voor jou gezwicht En had best jouw maîtresse willen wezen 'k Had jou met pas de deux willen verleiden Om jou van liefde's lasten te bevrijden…

kom over tien jaar terug de druiven hangen te rijpen boven ons hoofd en een griek schenkt de nieuwe wijn zijn zoon stierf voor vrijheid kom over tien jaar terug de troebelste wijn wordt helder in veel kortere tijd het gaat om gewone dingen om schoenen en een dak voor je kind dan komen ook de poëten met wijn die steeds sterker wordt en…

ja ik geef het afgeronde beeld met al zijn hoeken en plooien van deze wereld ik hang haar op de stellage en drapeer de stoffen met de hand van een naaister en terwijl ik zo bezig ben klinkt uit de buste een stem die mij waarschuwt luister je kan nu wel plooien maar ik was er eerder de aarde de melkweg als je mij wilt vergooien blijft…

ook dichters kunnen moe worden van woorden dan gaat de stilte met ze aan de haal een nieuwe lichting zoekt naar slotakkoorden als was het naar een tekstuele graal…

was je maar enkel alvast voorop op zoek naar een uitgelezen plek voor een zomerbuffet met al wie je lief was je holde vooruit zoals wolken boven zee terwijl het eerst nog zomeren moest…

Ik kom je tegen in vormsnoei van planten vogelformaties in zon en middernachtsblauw in de seizoenen in vreugde en verdriet in stilte en welluidenheid in vertellingen in realisme en stilering in grijswaarden en in kleurrijke mozaïeken in architectuur en heemkunde in reuzen in monumentale glasramen tekeningen en reliëfs in boeken, typografie…

Oorlogsleed is moeilijk te verzachten Kersenkernen knarsen machteloos en andere pitten argeloos In uitgeholde nachten verslapen wij ons woelig onmachtig sprakeloos…

de waarheid heeft nog steeds iets meer doortekening dat heeft ze op de leugen voor per slot van rekening…

Seizoenen pasten je een jas je keek meewarig naar de knopen de binnenzak waarin wat wisselgeld geen meter kwam er aan te pas de zoom werd kort naarmate ingelopen dat hij je warm hield was het enige dat telt…

Soms gaan de poppen aan het dansen ofschoon de scène werd verdaagd De politiek mist alle kansen maar kreeg het script waar men om vraagt…

Laten we wel wezen ook dichters sterven voor hun tijd al blijft hun werk vaak half gelezen het woordgezaaide krijgt respijt…

Met jou deel ik het kijken zien en innerlijk zien Beschouwen De hunkering naar schoonheid in woord en beeld ritme en ziel de empathie het scherpe snijden blijvend gevoelen Echter Terwijl ik in mijn bestaan probeer te vergeten doorloop jij je archieven van je geheugen Er is geen eenduidige weg Er is alleen maar kijken zien…

De dood zit mee aan tafel eet van het beste bord en drinkt een glas het tafelruimen acht hij iets voor later Het leven is ad random afgemeten maar nooit of nimmer spot-on waterpas…

Ik heb je van de straat geraapt. Ik heb je op weg geholpen. Ik moet loslaten. Ik wil niet meer bij jou zijn. Ik ben idealistisch. Ik moet dingen aangaan en op zijn beloop laten gaan. Ik moet niet zoveel denken. Ik moet niet zoveel schenken. Ik moet aan mezelf werken. Ik moet sterken.…

Bind mijn rechtervoet maar aan de jouwe Smeed jouw plannen met mijn warmte Gebruik mijn ogen om de wereld te zien en wacht gespannen de volgende stap af…

ik ben even weinig experimenteel als een ijsschots als een veenlaag als de mist al denk je het lezer in je stoel op de grond van hout ik ben even weinig experimenteel als het warme bed en de gedekte tafel als het lachen en de vriendschap ik ben heel gewoon en ik hoop dat jij gewoon bent dat er in jouw ogen geen afkeer is ik ben een van het…

Liefdesvloed Overspoelend Dompelt onder, brengt mij boven Doet mij in z'n macht geloven Liefdeseb Meeslepend Voert me mee, ver van de kust Hartsvertrouwen dat mijn angsten sust De maan, de zee Aantrekkingskracht Zij, in dit spel van liefdestij Zijn ondanks afstand zielsnabij…

DE TWIJFEL Soms gaat het heel moeizaam Loopt er weeer alles mis En is het duidelijk merkbaar Dat hij toch echt heel anders is Soms gedraagt hij zich voorbeeldig Is hij aardig en sociaal Dan slaat de twijfel toe Overdrijven we het allemaal? Is het gewoon een fase? Of de leeftijd of zoiets? Zijn we wel verstandig bezig? Of mankeert hij…

Heb jij ooit erge streken uitgehaald? Heb je in de boeien gezeten, heb je ervoor betaald? Heb je iets uitgehaald met geweld, Iets kapot gemaakt, iemand zomaar gebeld? Een poesje tegen het raam gegooid, Knikkers op de grond gestrooid? Iets gestolen? sieraden, tassen, Of een souvenir van een molen? Of diamanten misschien? Niemand kan dit aanzien…

Ik hoor ze schreeuwen met de deuren slaan. Ze zegt dat hij moet opdonderen. Hij zegt dat zij moet gaan. "Loop naar de hel, jij trut, get lost, ga uit mijn ogen" "Donder zelf op loser, laat mij met rust" De volgende dag zie ik haar huilen, maar medelijden heb ik niet. Want hij huilt ook, waarom doen ze elkaar zo'n verdriet? Nu…

Grote stapelwolken Schrijven in de lucht Ze schrijven stop met leven De wind die slaakt een zucht Bakken vol met water Vallen neer op je gemoed De vrieskou dringt tot in je botten Er voelt niets meer goed De vogels die nog fluiten Fluiten zacht en monotoom Je leeft als in een nevel Je vloeit samen met de stroom Maar plots breekt er…

Vol verwachting klopte lente sluimerende camelia, prunus, ook magnolia tot volle bloei. Plots blies opgestoken stormwind hun kroon tot rozerode fragmenten verspreid over grastapijt en vijveroppervlak. Veeg ik, gevangen in heimwee dit pseudo sneeuwdek weg. Ook mei wordt snel verleden.…

alleen alleen alleen alleen Links rechts alles valt mijn keel verstopt ik slik en krijg die prop niet weg ik voel me echt alleen tranen dringen alles wordt klein en krap en donker alleen de angst komt snel raast door mijn hoofd raast door mijn lichaam heen alleen alleen alleen jij komt weer terug maar bent nu…

Het is stil in huis, ik zie je foto staan. M'n ogen branden, er vloeit een traan. Ik sluit m'n ogen en houd m'n adem in. nooit wil ik weer wakker worden, mijn leven heeft geen enkele zin. Ik open toch m'n ogen en zie je foto staan, m'n ogen branden er vloeit opnieuw een traan.…

Waar ik de bollen in de tuin behoedzaam een voor een bedelf begraaf ik jou, met mijn verdriet, ten tweede male, omdat de lente zich -altijd- zal herhalen.…