Alle inzendingen van stanislaus

iets van mij zich in jou herkende iemand voor de spiegel staat naar de grijze lokken staart een kleurspoeling echt nodig niet zomaar meer een modegril je kijkt hoe de hand omlaag wijst, prikt, tikt en keurt ziet de borsten, buik verward haar om schamel naakt twee handen in elkaar op navel diep in mijn put was jij er altijd een weg naar…

draai me om en ga liggen mijn goede oor gedrukt tegen het kussen gevuld met boekweit zaaddoosjes je stem dringt zo nauwelijks tot me door en je hebt gelijk dat boos gaan slapen weinig goeds voorspeld maar laat me nu maar kan alleen maar zwijgen…

Een bootje van papier gemaakt nadat ik erop geschreven had iets van veel geluk verpakt in twee bloemrijke kwatrijnen over genieten en mazzel dat onafwendbaar komt het Sterrenschip staat klaar net als het tij wacht het niet…

Een eeuw lange slaap regeert prinses met roze zachte borsten immers altijd bedekt geweest Het scherpgepunte spinnewiel de druppel bloed die valt en viel Een prins hakt zich door het struweel zijn witte schimmel hinnikt vol leven een kok heeft nog steeds de hand geheven Slechts de prins beweegt en trekt haar kleren uit en verbaast…

al tijden niet meer aan jou gedacht kwam jij onverwachts tot leven een samenloop van toeval en wat waar geen verklaring voor was de pijn kwam in kilo´s tegelijk zelfs jouw foto hielp niet meer in het lijstje op het bureau gezet met jouw parfum bespoten dit belachelijk ritueel hielp in zijn onbeduidendheid je was er nog als flardje mist…

klokhuis maakt appelvlees daaromheen spant de schil rond, noemt “Elstar” laat zich eten hapsgewijs slurpt, geurt rijk verwachtingsvol want bomen groeien door in de buik, laten zich dragen van heinde ver en terug een naam verandert in avondfruit de kern is een huis door pitten bewoond op de zuidelijke helling van de hoge berg Jinjan…

laten we beginnen met een taal Chinees ditmaal lezen van rechts naar links: zee, branding, golven het schuim drijft bovenop hangt te drogen aan de megaribbels zand groeiringen, knoest in hout versteent in kiezelgruis ergens klapwieken engelen machtig is hun geruis muziek van cimbalen harpen en veldleeuweriken hoog in de lucht hakketakt…

Ik sta op de drempel achter mij de trap omhoog omlaag naar de kelder buiten is het gras weer groener groeizame regen en goede temperatuur de zon verborgen in gesluierd licht binnen voelt zo benauwd, elke uitweg afgesneden, de lucht zwaar als water in een dikke, volgelopen deken aarzel weg te gaan of te blijven liefst alle twee kunnen…

Zal wel weer niet liggen in beschaduwd gras onder de appelboom Eva drukt zich op en leest een boek schudt haar vroegwijs hoofd los moet even aan Newton denken ze wordt boos en draait het op zijn plek met een routineus gebaar geleerd van haar grootmamma het ook al van geen vreemde had haar rib doet zeer, zij denkt aan de eerste letter van het…

ik maak je hard, harder dan je glimlach en verlangen zachter alsof je hier nooit bent geweest in de nacht met sterren de koelte van de nacht ons samentrekken bij elkaar, het laken tot de nek elkaar kussen geven voor het fluiten van de vogels het licht dat uitrust van de dag je weggaat en terugkomt het kraken van het bed jij warmte…

we wandelden, rustten uit op mos keken elkaar aan en zucht uit ons ik, een mannetje ik, jij een vrouw mijn hand zocht die van jou ze verkenden de ik en de jij we werden rood toen ze zoenden ik hield jouw hand steviger vast jij gluurde tussen wimpers uit wat onmogelijk leek hield stand in het hoofd was rust en stilte brak bij het zingen…

toen was niet alles beter je was eraan gewend er was een tijd voor de melkboer een tijd voor de bakker ze kwamen aan de deur moeders wil was wet en soms die van vader regeerde als een huisdespoot het verlangen naar later wordt nooit meer zo intens beleefd de zondagen nooit meer zo lang de kussen van Annemie roepen nog gras en stenen tot…

hoe het verleden mij achterhaalt? in rode bieten, knoflook, peteh bonen lombok rawit of Madame Janet vanmorgen in de spiegel keek lachte om het gezicht van oude lappen met maquillage herstelde wat gisteren perfect glad en soepel was oude foto’s heb bekeken die melktanden waren pas wit die oogopslag zo open ik moet hebben gehuild…

zij neemt mij niet meer af het patiné verdiept zacht onder deeltjes van stof van wie eens beweging was en slijt de verse dna in fijn tot zeer fijn mocht er een methode zijn zij bouwt zichzelf op van microscopisch klein tot een reuzin, zeven voet lang en voor niemand bang wiegt zij haar liefste zij zegt: wie spaart heeft wat aan…

men zoekt het voor je uit verbindt punt met punt verzamelt wat past in een mandje valt liggen blijft geboren wordt een nieuwe identiteit inkomen en werk elke grote woede slijt ----------------------------------------------------------------- Toelichting: Wat houdt het wetsvoorstel "inburgering in het buitenland" in? Het betekent…

neem nu een boom, een heel gewone geen eik, beuk of lork, maar doodnormale wilg met treurig lange, harkerige takken aan een verre, mistige waterkant even later een glanzende vrouw aantrekkelijk gezicht en mager lijf en grote, hele grote kanovoeten zij wacht op jouw oor tegen haar bast zij kraakt, wiegt en perst sappen van worteldiep naar…

In het donker wist ik niet wie je was, hoewel je geuren voelde een trillen in de lucht een beven van de grond. Bij het raam leken de sterren te bewegen aan het firmament opende de deur in kamerjas handen op de rand wachtte ik buiten. Uit de schaduwen van het donker lekte licht, maakte grijs een boom, een schuur, een kat die net als ik…

het Slavisch bloed kruipt langzamer dan de luiaard die beschutting vindt in heel langzaam bewegen een zwarte panter jaagt het eind en het begin zijn zoek speuren machteloos naar elkaar we wachten tot de tak breekt of zich buigzaam toont…

hij wilde gecremeerd, maar doden leven niet, hij ging onder de grond zwijgzaam zijn wens was niet in tel op de dag des oordeels nam hij gruwelijk wraak zijn familie kreeg hij wel verzorgde een enkel reisje via vagevuur naar de hel…

zou willen dat de tijd jou niet raakt met de volle kracht van de seizoenen regen, ijs en wind, maar jij wil groeien dat snijdt het oude hout, sterft het jong loop groen en spichtig uit men komt binnen, doet de brillen af veegt de plotselinge aanslag van het glas kiest wat men drinken zal om later te vertellen dat men van buiten naar binnen…

wakker worden in een vreemde kamer de dingen staan niet op hun plaats het bed ruikt anders, ziet er eigenlijk bijzonder wantrouwen wekkend uit de hardheid van de matras onbekend rijgen vragen zich alleen maar aaneen de weg naar terug lijkt afgesloten van buiten klinkt onbekend geluid antwoorden worden nog niet gegeven op de muur…

Zo trekken wij gevolg en wortelen dat leven en denken verzameld in een grote zak geen aaneenschakeling is van toevallige gebeurtenissen waar ieder naar welgevallen zijn/haar arm insteekt en op haar/zijn hand de werkelijkheid dansen laat op doet stijgen als een ballon Er is een wetmatigheid die naar een vast en vooraf vastgesteld einde leidt…

ken uzelf, daarmee ben ik aan de slag gegaan, dagboek begonnen minutieus wat gebeurde vandaag bekeken en uitgeschreven op wit papier met zwarte inkt aan het eind van de dag serieus getwijfeld over het nut van het bestaan tot ik één ding zeker wist hier begin ik nooit meer aan…

de tuin lag er nog in de paden waren de plassen hard aangevroren met de voet maakte ik vriezen dat het kraakte je was niet meegegaan te koud, nog veel te doen en zo kon je niet meenemen in het zakje van mijn vest - Harris tweed met de hand gemaakt bij de vijver lag het ijs in een vliesdunne laag over helft van het oppervlak alsof…

men begint eraan tegen het vergeten herinnering wordt meer en meer een stoemp van onontwarbare dingen ik weet nog wat ik erin hebt gestopt om zes uur opgestaan, ontbeten aan een artikel geschreven over vogelgriep ik moest aan zigeuners en Joden denken altijd maar onderweg en nooit bereiken iemand zal het lezen wat ik geschreven heb hier…

het sneeuwt alsof de ijstijden zouden kunnen herbeginnen ik vastzit in de sneeuw de wolven al hoor huilen in de kou ontdek ik mijn eigen poten, klauwen huil oewoe hoehoehoe naar de zilveren maan het knorren in de maag begint en het gemis aan warmte, volle maag wacht maar tot ik bij je ben…

Of je mee wilde gaan naar een lezing over de Haagsche romans van Couperus je de gelegenheid geven voor een sporadisch contact in levende lijve En dat ik ook wel wist: je neen zou zeggen bang was in het donker pleinvrees je trof overdag een fobie voor insecten ouder dan een eeuw Je nog steeds gruwde van de lipovlo waarvan de larven…

je kwam met nat in je haar de nacht was een kwart voorbij kwam het van de regen, de dauw of was je ergens gestrand kopje onder gegaan je schudde neen de slaap kwam niet meer die nacht en toch bracht de ochtend weer licht de scherpe geur van vers- gevallen sneeuw toen ik het raam opendeed naar buiten keek je voetsporen niet meer vond…

ik voel me meer een schikker van woorden ingeblazen door een muze in een luisterend oor door te schrijven wordt zij dikker van een writer´s block geen last daar zijn andere schrijvers voor hoor ze klagen in hun kast soms zingen ze vals in koor van ach en wee en weer ach maand in, maand uit, dag na dag aan hun geef ik de goede…

Een geriefelijke stoel straks misschien de bank ogen dicht wachten op de vertrouwde geluiden een bekende die de trap af- en opgaat, weer naar beneden komt de post valt op de mat de brievenbus sluit zich weer de ramen staan open op het fornuis stooft het eten zich klaar verspreidt de geuren door het huis ik wacht op het openen van de deur…