Ik wil je helpen!
Wat is er toch met jou?
Het lijkt wel of je zweeft
alleen dan in de kou
Ik wil je zo graag helpen
maar dat kan zo echt niet
Ik wil dat je me alles vertelt
ook over je verdriet…
Ik loop door mijn gedachten
Tot ik bij de achterkamer ben
De snijdende pijn die nooit went
Hoe lang ik ook zal wachten
Voorzichtig open ik de deur
Mijn gezicht bedekt met tranen
Mijn spiegelbeeld in alle ramen
Met in mijn hart een grote scheur
Ik wil zo graag even terug
Naar alles wat ik ooit liefhad
De voldoening in mijn hart
Heel even…
- als een opgewarmd reptielen-mens verdubbelt ze haar snelheid–
– een gierend projectiel in alle haast van haar bestaan–
– in de spiegel ziet ze honden rennend bijtend
in hun staart ze heeft–
– geen tijd om goed te kijken–
– als een vollevaartig-voertuig raast ze
niets-ziend door de straten–
..langs de steen waar de mier slaapt..
.…
Teveel cynisme is ook niet goed voor een mens
Ik zou je het heus wel door mijn roze bril laten zien
als je niet schamper de andere kant op blikte
Meld je maar aan bij Luck Ensurance BV en
verzeker je ervan dat er nóóit iets mis zal gaan
Misschien zie je daarna dan wel de zomer (en
de meeuwen en de kleuters en de kevers en de zee)
Of mekker…
Ik staar naar een flat in de verte, zie de wolken tussen
toppen van een zelfgebouwde stad
roze bergen imiteren op de kussens van hun tenen
voor een lieflijk silhouetje in een paarse wollen vlag
Ik draai naar de zon in mijn ogen, leg mijn
schouders op de koepel van een grote glazen lach
Diep daar beneden produceren / consumeren
de geprogrammeerde…
Een silhouet tegen een rode komeet
landt even op aarde om adem te halen
Hij zweeft of hij fladdert, probeert te verdwalen
Hij weet niets of doet net alsof hij niets weet.
Strooit dromen als dubbeltjes gul om zich heen
Slaagt erin steeds zijn gelijk te behalen
Hij fraudeert, om al zijn succes te betalen,
met iedere kant van de dobbelsteen.…
Is het doorsnijden van banden niet
een té simpele route
Zelfs het ei waar ik op broedde
heb ik drastisch uit het nest gegooid
Ik wil het heus wel leren maar
het kraakt zo in mijn hoofd
als ik mijn ogen sluit en luister
naar de schaal onder mijn voeten.…
Ik blijf de neonborden als vertrouwd en eeuwig zien
Al zijn verkeerslichten geen bomen,
ze zijn vaak even groen.
De gezichtlozen, dichtgeplakte ramen, de
anonieme koplampen zonder ziel
vormen de bedreiging en beschutting van mijn stad.
Passief te worden meegevoerd
tussen huizen die nooit zullen buigen
Flats die slechts het licht weerkaatsen…
Lieve woorden stokken in mijn keel...
"Het spijt me schat" is zelfs te veel
Elementaire dingen, basis van liefde
opgesloten in mijn hoofd
Verward in vele woorden, gesmoord door mijn gedachten...
ZWIJG IK...
Niet in staat te geven: liefde
ben ik opgesloten in mijn hart
Harde woorden, verdriet en pijn keren het tij
Delen wil ik liefde…
768
Bezig met laden