Alle inzendingen van steven pauly

Je ziet iets… Bedrogen beeld vervaagt lichtjes gekrompen tot punt niet niets, dus niet geklaagd Je ziet iets… Gedachte door verbeelding vergroot zie je dit of is dit niets kan nooit… Wacht..snel voordat het zicht zich verlengt dit rijmde niet of zie ik het verkeerd ik zie wat denk te zien maar ik denk wat ik weet dus waarom laten vangen…

Gesloten woorden gedreven door verlangen, Blinde verliefdheid opgewekt door lust, Een plaats omringd door dwalende gedachten Waar een gevoel van liefde rust. Verborgen gefluister onder een klank van begrip, Lonkend naar een troostend gebaar, Zoekend naar een sprankeltje hoop Voor het vinden van elkaar. Een vergeten belofte verdronken in…

Verzadigd met gevoelens, Grijp ik naar het antwoord, Van mijn denken en mijn doen, Mijn toekomst en mijn toen. Lonkend naar wat komen zal, Bevredigd door het weten, Dat wat ik heb gehad, Nooit meer zal vergeten. Kijkend naar het heden, Met jou in mijn gedachte, Verlangend naar een ons, Waar ik eeuwig op zal wachten. Maar wanneer je…

Slaap verwekt door zorgen, Verziekt door een verlangen, Liggend langs de waarheid, Door onbegrip bevangen. Geketend in een droom, Gezegend met een gedachte, Gevuld met zacht gefluister Om de leugen te verzachten. Het strelen van de wil, Door ongeduld vergaan, Het bevaren van je liefde In een leeggelopen oceaan. Verstrengeld in kille…

Vang de bladeren die vallen, De grond los van zijn natuur, omgeven door troostende woorden, een vriendschap o zo puur. Bloesems vervuld van pracht en schoon, Het leven dat zo mooi kan zijn, Maar dat alles is niks waard, Als je geen vriend kan zijn. Vier seizoenen op een rij, Elk zijn zachte kant, Maar niets is te vergelijken Met een…

Langzaam aan, Breken met gewoontes, De grenzen net iets breder, Je liefde langer voelen, Een gevoel zo zacht en teder. De verandering van ons leven, Het geluk dat we samen vingen, Het symbool van eeuwige liefde, Zoals twee gouden ringen. Bepalen van een eigen wet, Doen wat we willen doen, Het schrijven van een nieuwe brief, Bezegelt…

Het lonken naar de zorg, de zorg van een vriend, het begrip van een geliefde, het begrip dat jij verdient. Een foto van het mooie, bekeken door de lens, een droom die nooit is uitgekomen, een niet ingevulde wens. Een briesje dat naar binnen sluipt, geluidloos en zo kil, kunnen denken over morgen, bedenken wat ik wil . Terugdenken aan dat één…

Keren naar het omgekeerde, bruisend van verlangen, een beetje muzikaal, door onbegrip bevangen. Het tikken van de klok, alleen beheerst door tijd, het geven van vertrouwen, het nemen van de vrijheid. Grijpen naar de liefde, de momenten die ik mis, een onbeantwoord vraagstuk, een raadsel dat niet op te lossen is. De leegte van mijn ziel, opgevuld…

Dalen naar een afgrond, keer op keer, laat me zweven op vertrouwen, daal niet neer. Witte wolk, door rook bevangen, laat me los, houd me niet gevangen. Handen omarmen zacht gefluister, koud en kil zijn de woorden die ik beluister. Blaadje groen, grove gezangen, jouw zachte schoonheid houdt me gevangen. Een kabbelend beekje, een briesje zo…

Je zien, levenloos, ogen wijd gesperd, dat moment van immense pijn, die keer dat het teveel werd. Het leven had geen zin, geen zin om te bestaan, geloof was ver te zoeken, toen jij bent heengegaan. Horen naar geluid, zoeken op de tast, het voelen van verdriet, het dragen van de last. Een ster die nu is uitgedoofd, het ontbreken van de maan,…

Uit een ketting van woede breek ik mij los, waarheid en leugens, total loss. Ik zie je gaan, ik zie je komen, luidkeels roepen, onzeker dromen. Mooie woorden om me heen, een kreet van angst, ben weer alleen. Antwoorden zoeken, staren naar de grond, waar is de wereld waarin ik je vond? Een kille ruimte omgeven met angst, maar het gevoel…

Hyperventileren, draai nog een keer rond, gaan kan je nergens, leven aan de grond. Bekijk me niet, je ogen die me eren, zweten tot en met, hyperventileren. Langzaam lopen langs het water, dansende lippen, Limburgs getater. Licht geruis, lieve woorden ingraveren, je schoonheid maakt me zwak, laat me hyperventileren. Donkere en kale woorden…

Dalen naar een afgrond, keer op keer, laat me zweven op vertrouwen, daal niet neer. Witte wolk, door rook bevangen, laat me los, houd me niet gevangen. Handen omarmen zacht gefluister, koud en kil zijn de woorden die ik beluister. Blaadje groen, grove gezangen, jouw zachte schoonheid houdt me gevangen. Een kabbelend beekje, een briesje zo…

Uit een ketting van woede breek ik mij los, waarheid en leugens, total loss. Ik zie je gaan, ik zie je komen, luidkeels roepen, onzeker dromen. Mooie woorden om me heen, een kreet van angst, ben weer alleen. Antwoorden zoeken, staren naar de grond, waar is de wereld waarin ik je vond? Een kille ruimte omgeven met angst, maar het gevoel…

Woelen doorheen een dikke mist, een vraag die naar een antwoord vist. De vergeving die ik zoek maakt me zo bang, het houdt me vast, levenslang. Het kijken naar de horizon laat me dwalen, ik zoek de kracht om mijn liefde te vertalen. De vergeving die ik vraag klinkt als gezang, laat me terug leven, levenslang. Een gevoel van verlangen, keer…