Alle inzendingen van sunset

zo zijn wij ooit gegaan: jij voorop in ‘t land dat helemaal jou was ik als verzamelaar van al jouw stappen elk afzonderlijk uit afgevallen lover oprapend en jaloers de vogels wegjagend die in jouw schreden pikten niet altijd was het herfst maar altijd wel een stroom waarlangs wij met of tegen ’t water spraken en als wij zaten en ik mijn…

zwart fluwelen stem en onmiskenbaar zweem van zondigheid lonkende oevers facetten van een schaduwspel het vuur dat smelt tot heldere sterren op de huid laudatio van de zinnelijkheid in overvloedige uitbundigheid de zondeval bedekt door gloeiend vuur tot mij de koorts weer wijkt gevangen ‘s morgens in ’t zwoele van haar vrouwelijkheid…

omarmd slapen we in om te ontwaken huid aan huid in ’t licht van de morgen geurt nog de nacht omvat door strelende handen die loom bewegen als spelende dieren; groeien wij - als vanzelf tezamen in één gloeiend lijf dromen gesloten ogen een zalig geluk.…

een kus is geen contract en een geschenk nog geen belofte handen geen boeien; al groeien nieuwe spraken mij door jou te zien bleef het een zwijgen toen ik je vroeg een laatste woord als ons moment jouw lieve mond en zachte lippen liefdevol lachend weten waar in het stille midden als bede fluisterend bloeit: ’mijn lief, ik heb je lief’;…

dan, als je gaat, schijn jij mij nooit geweest en vind ik mij als uit een trance ontwaakt, verlangend naar een volgende zwoele nacht om oude leugens lievend te genezen maar als j’ er bent weet ik met mij geen raad al is het zonder jou alsof de wereld dood; het vuur dat mij van jou laat houden wil ik ontkomen voor dat ‘k mij branden kan…

ik mag door alle blaadjes strelen een vingerpuntje aan elk haar en waar ’t zo-even groen nog was begint haar lijf volop te leven het roze wil zich vrij mij tonen een zachte glans op malse vrucht mijn mond ligt waar ik wil bewonen en lippen openen zich.…

nu is de tijd dat vrucht van ringen in jouw hand weer rijpt; een hemel kijkt licht brandend wijd en schemer is je al genoeg waar toch een bad in overvloed je anders in vervoering brengt; wees sterk ook in je kwetsbaarheid want ooit erf je de maan laat hem onrustig om je draaien zoals ‘t vermoeden, kort voor dat zij spreekt: het…

een nieuwe tijd zo jong dat ‘k groot smelt op haar tong wat een genot haar aan te kijken hoe het voelt zacht strelend ook haar hand en waar zij bloeit op rand van ’t bed Rijndelta in beweging en vissen beven golven op de borst.…

was het een liefde tussen ons of deelden wij de buit van lust stiekem als dieven en een tot nooit meer zien ik heb sindsdien teveel aan je gedacht ruik in mijn dromen nog je huid en hoor je rauw en wild gesteun jouw lenden laten mij in fantasie nog kreunen als er geen sprake van een liefde is wil ik mij toch en altijd meer als ben ‘k…

wij drijven met de stroom mee door donker wordende lucht als ijsbloemen in een hittegolf het eindeloze razen van het verkeer steelt woorden van de lippen vloeit als een zwarte stroom door ‘t hart als wij ons overgeven steken lichten van de stad insectenangels in mijn huid, maken verslaafd ogen houden vast aan ‘t rijzen van je boezem…

ergens slaap ik wakend in een nest verlangens, eenzaamheid en stille vloeken mijn lijf voelt bijna onderkoeld ik ben het moe om steeds mezelf in ‘t duister van de nacht te zoeken want zelfs bij warmte heb ik het koud blaas glas in bollen die mij dragen en alle zeven uren luid versplinteren mij zwijgend laten vallen maar jij, jij knipt…

als ‘k jou verlang kras ik met scherpe nagels mij diepe groeven in grauwe uren versier met toverinkt krullen op trieste dagen let op de tekens die tussen aarde, hemel een God mij schreef; de wind zingt mij jouw lied en met de regendruppels bonst luid mijn hart op blauwe hemelpoorten ik bind om jou onzichtbare koorden een liefdesband…

een eerste straal de donkere slaap verdrijvend laat vogels zingen maakt de jonge dag tot poëzie: zelfs woorden zwaar als lood zweven naar ‘t hemelblauw en heel eenvoudig dringt een bloem door het asfalt waarop je loopt - mij tegemoet - met lichte tred en waaiend haar waterblauwe ogenblikken in ’t paradijs een glimlach lang begrijpen…

jij houdt ervan dat ‘k jou verleid ik dat ‘k jouw zachte borsten voel - het trekt mij altijd naar je toe - en mannenkracht stijgt in mij hoog wanneer ik dan je schoot bevrijd ik hou ervan als lust mij wekt jij dat mijn lijf ’t jouwe bedekt omsluitend proef je mijn begeer genot in steile tuimelvlucht is voor ons beiden nooit genoeg eerst…

licht kan dagen niet meer scheiden tafel, stoelt vervloeit tot schijn ’k wil het maanlicht nooit meer kennen - zie slechts autolichten branden hoe zij één na één verflauwen - plaats en tijd en doel verdwijnen ’t avondzwart met bittere steek wil zich met de nacht nu mengen sterren die in plassen deinen en mijn denken geldt slechts jou.…

in het gehuichel was een deel en één in tranen in sommige uren heel veel schijn en meer in deze droeve jaren van het hart en in de gene waren stormen - welke stormen, wie? - maar nooit echt het geluk zelden begeleiding meestal versluierd omdat het heel diep zat en alle stromen vloeiden wassend verder het zichtbaar buiten was van binnen meestal…

op de rug van Toscane groeien boompelzen die ik met vingers en ogen kam fluistert wind in vreemde tongen van oude tijden spreken stenen luid en dragen zwaar de stemmen van doden tijdloos uitgezaaid in pijnboombossen…

blik voor blik het zien gedicht als golf op lichaamsflank wit schuim en op de ribben lippenbloemen, het laken ligt gespannen en ons in zijn omarming; kreten springen over spierenroes en bonzend ‘t bloed in jou in mij het ongewisse van het ritme jouw lijf, opengevouwen gewelfd in adem trekt deinend huid naar huid.…

je vinger die je naar me uitstrekt leg ik voorzichtig in mijn hand, de rechter en trek hem langzaam naar me toe ik hef mijn blik, jij staat daar naakt en neemt mijn lippenrond het topje van je vinger in zich op de blik verloren in een trekken graaft tand om tand in lijnenhuid en tongen strelen nat de beet.…

‘mannen zeggen altijd ik hou van jou vóór dat zij je lieven’ zegt zij ‘en vrouwen erna waarom?’ ’ik hou van jou ervoor, erna en ondertussen en terwijl altijd vanaf ‘t begin en nog meer sinds nadien en ook veel later hou ik van jou in mij mij diep in jou, de eenheid die wij samen zijn want jij bent ik en ik ben jij tijdens de tover van…

ik zie je komen, ’s avonds als zoete vruchten vallen in een hongerende schoot wil je dan blijven dansend op golven van gunst en dood stil hoor ‘k je letters schrijven met inkt vanuit mijn hart als boodschap in mijn oor ’t voelt als heling van wonden welke het duister heeft geslagen - zonder jou verlies ik alle banden aan het herinneren…

strandbezoek op blote voeten mosselklank in inmaakglas knerpend krakend vrolijk lachend zeester nog in zeewiergras kalkmuziek bij ‘t langzaam lopen zoutwindspel door waterplas blinkend blanke wakkere ogen zoekend waar de golf eerst was hartgevormde schelpenhuizen zorgzaam uit het zand gezeefd mosselen knarsen vele jaren splinterfijn…

het ochtendschemer hou ik tegen als ‘k in jouw armen wakker word en mij jou heel dichtbij dan voel in ‘t vage donker zie je ogen glinsteren tot zich de huid lustvol verwarmt en warme gloed zich uitbreidt over ons jouw hand beroert heel zacht mijn wang terwijl je lippen hunkeren naar mijn mond en ik jouw adem smaak wij beiden ons verenen…

op lippen kleven woorden door zwijgen belast dichten wij - soms jij soms ik in vrije verzen en tussen- zinnen overal stoutmoedige sporen aaneensluitende letters boren diepe wonden in borsten van lezers tot de laatste adem hun longen vult - eenzaam wenen wij soms jij - soms ik en denken terug aan die dagen tot een gedicht…

daarom liggen in nachten plots gevoelens in het licht en ongeveer totaal verliefd begaat een deel van mij misbruik aan het verleden zoals bijvoorbeeld: wimpers stelen wensen delen zelfs eentje die er in mijn hart gevallen is wie zou ik zijn als wat niet was meer waar dan ogen sluiten voor de nacht.…

‘k ben thuis tussen het gisteren en vandaag daar waar de grenzen raken waar woord en beeld versmelt en verte met nabijheid paart ben ‘k thuis tussen de wortels en de aarde waar voren steeds het zaad bewaren en waar er steun gegeven in een streven omhoog, de nieuwe bloei een oogst belooft is een olijfboom mij het liefst zal ‘k hem verzorgen…

regen oud licht en blauw mij de nacht tot kelk vullend tot de randen van onze harten en het zacht dat de hunkering na het tweedelig één altijd opnieuw in mij baart.…

ik plukte kleine asters van je graf en wreef ze eindeloos tot aardebrokken voor plantentuinen volgend jaar, misschien wurgde ik met blote handen zelfs een tijger nam hem zijn bloed tot maan opnieuw het woud en ook de dalen vulde en uit elk lijk heimelijk de adem roofde ’k vermengde als met slagersvuist de ingrediënten in een zee van vuur…

eenzaam was ‘t strand en leeg in een opgaande zon golven warme gevoelens banen zich verstolen een weg naar je hart meten de liefde aan ’t licht jij komt uit het duister van nacht gaat met lange schreden naar waar schepen dromen en jouw verlangen tijd en ruimte overbrugt in voelbare stilte wandelt decemberzon met jou over de zee.…

nog ligt het wit diep op de hellingen als enge mazen om een smart – de toon van fluit schelt hoog in lucht en zware voeten treuren stil je hoort nog enkel wat gezucht van grote vogels ’t blanke schemer een brede plaats vol harde pennen en afgestorven ogen van ‘t verlangen aan het begin van pelgrimstochten – en de door schaduw aangeleerde…