niets is blijvend
alles gaat voorbij
in een ademzucht
zijn verdwenen
de woorden
en gedachten
tussen jou en mij
verworden tot
een spoor
in het geheugen
niet meer dan
een leugen
in de tijd
de herinnering verkleurd
alsof er niets is gebeurd
alles gaat voorbij…
laat mij nog even
heel dichtbij
de wolken verkleuren
de bomen zwijgen stil
het enige wat ik wil
even heel dichtbij
genaderd op afstand
op de rand
van overgave
laat ik je gaan
er is zoveel meer
dan toen ik nog niet
wist van je bestaan…
gebroken aan de vloedlijn
van verlangen
door het eindeloze ritme
van toenadering en afstand
neem mij mee
gebroken aan de vloedlijn
van gevoelens
die verdwijnen
in het eindeloze ritme
van het dagelijkse bestaan
wanneer de zee weer komt
zal ik mij overgeven
en niet meer verlangen
neem mij mee…
zul je blijven
als ik je naam zeg
al lang voordat
de woorden
zich vormden
de beelden
zich kleurden
tussen jou en mij
had ik je al herkend
zul je blijven staan
of alleen omkijken
in verwondering
en doorgaan
zonder mij
zul je blijven?…
niet meer dan
een toevallige
ontmoeting
niet meer dan
een moment
van herkenning
niet meer dan
een gesprek
op de rand
van verlangen
zo terloops
uit balans gebracht
de dagen kleuren meer
zoveel meer
dan eerder…
208
Bezig met laden