Alle inzendingen van toverfeetje

Mag ik even schuilen in je armen. Mag ik even weer een kind zijn dat een pleister vraagt. Met dichte ogen nergens meer aan denken. Even niets meer willen zien. Alleen jouw handen warm om mijn gezicht. Alleen jouw stem die troostend praat. Mag de wereld even weg?…

Ze ziet geen ramen, sluit deuren met verwrongen sleutels. De zwarte klei zit als een blinddoek om haar ogen geboetseerd. Ze heeft zichzelf gedeporteerd naar kelders van verleden. Met afkeer en vol doodsangst dwaalt ze door voorbije levens, haar handen grijpen grauwe lucht. Schaduwen van demonen dragen haar lichaam als een trofee. Ze…

Luister niet naar de wind, hij brengt onrust en verdriet, luister niet naar de stormen die zeeën doen verwaaien. Let niet op stemmen die uit wolken klinken, Het is niet waar. Laat de warme windvlaag je niet omarmen. Verwaaide gedachten wervelen om me heen. Laat gaan, laat gaan.…

Verscholen in het groene gras Dagdroom ik je vannacht bij mij. Het zoemt en fladdert om me heen De zon schijnt sterren in mijn ogen. De maan verduistert en verbergt Voor wie niet weten wil, de waarheid. Een nacht, het zwarte wolkendek Van schorre fluistering vervuld. De hartstocht tovert onze lijven in Verschoten schaduwen van goud. Waar…

ik doe mijn best om recht door zee te gaan, dan kan ik je snel achter me gaan laten nu dein ik op je golven, verdwijn steeds onder water. zo’n omweg is fataal ik zet mijn schouders schrap tegen de branding van jouw woorden ik moet naar open zee, ver buiten jouw bereik. ik wil nooit meer verdriet om jou. om jou…

mijn schaduw volgt je tussen bomen struikel ik sneller dan ik ooit zal kunnen lopen, ren je ik weet niet waarheen ik wil een schaduw volgt me tussen bomen doodstil wachten tot je roept mijn schaduw mengt zich met jouw duister tussen bomen struikel ik…

in jouw ogen zie ik mijn verlangen glanzen als kristal mijn ziel is een geslepen spiegel jij bent het zand dat me polijst…

het water opent zich je ogen verbranden mijn tranen ik zwem door je lichaam verdrink in je schaduw verstrikt in zeewier onderga ik je en adem water…

we praten samen, beleven avonturen. kussen proosten, worden dronken vrijen lachen mijn diepste gedachten deel ik met je, mijn wensen, mijn verlangens. opgewonden vertel je me de jouwe je zit in mijn dromen onder mijn huid, ik woon in jouw hoofd deel je gedachten. altijd samen. dagen, nachten, de tijd glipt ons door de vingers…

ik heb een kind een zoon zo lief, zo mooi hij is van mij, van mij alleen ik zie hem, voel hem hou van hem van hem alleen kijk dan, kijk dan toch hoe mooi hij is, mijn zoon ze zeggen dat ik gek ben, zoon beweren dat je niet bestaat maar ik zie je toch, ik draag je toch alle jaren in mijn hart? ik praat met je, jij lacht, ik kus…

je lichaam is de zee van mijn verlangen onzeker volgen mijn vingers de sporen van je leven terwijl je adem mijn diepste gedachten beroert ik wil zonder woorden zoveel nog zeggen je ogen lezen me en met je armen om me heen weet ik dat jij mijn leven bent…

ik kijk naar de lucht, zie wolken bewegen van ooghoek naar ooghoek, en altijd op weg naar wazige verten. soms luchtig, doorzichtig, soms loodzwaar, met regen beladen maar altijd op weg. als wolk wil ik reizen met onbekend doel, gestuurd door de wind die mijn richting bepaalt. de aarde omarmen en niet hoeven denken, niet hoeven kiezen…

ik praat met je door duizend muren. toch is het net alsof je naast me staat. door duizend muren kus ik je. voel duizend armen om me heen. ik slaap met je, droom duizend zachte dromen. mijn liefde zoekt haar weg door duizend muren. ik kan je bijna zien één muur nog maar te gaan. kijk naar me uit mijn lief, ik raak je bijna aan.…