Alle inzendingen van vancoillie

Ik heb weer vlinders in mijn kleine tuin pauen- ogen wondermooi het geeft gewichtigheid aan mijn tuin lijk iets exotisch wij drinken koffie op het terras er blinken poppies in je ogen…

Mijn jonge buurman plantte vier vijf jaar geleden een trotse esdoorn aan nu blaakt zijn tuin van Canadese glorie er is geen houden aan…

Wellust zwelt in haar blik haar handen in mijn haar wat is het dik ze steunt haar vingers strelen haar vingers spelen eerst teer dan wild wat zijn ze zacht ze leunt ze steunt ze kreunt en slikt…

Een ambachtelijk bakkerijtje een terrasje twee tafeltjes zes stoelen een houten bank een regenton geraniums alom een zondagmiddag de laatste van september nog volop zon een koppeltje een jonge hond hij een twintiger groot en blond zij kust hem zij kust hem op zijn mond de liefde te groot de wereld te klein de kus verheft hen de…

Kraaien koolzwart een roodborstje een merel braamzwart een specht grasgroen een ekster zwart-wit een kanarie een lijster gespikkeld wat volgt is veel te ingewikkeld…

Een lieftallig wit een lelietje van dalen let op is giftig…

Stel je dat eens voor een aardbeving onder het Kanaal wij schuiven eerst meedogenloos uit elkaar dan weer hartstochtelijk op elkaar foetsie o eng Kanaal ------------------ geïnspireerd door julian barnes flaubert's parrot…

Ze was een kapster uit duizend Inès was haar naam een Spaanse uit Gualdalmar Andalucia flamenco was haar hobby en corrida daar kon je van op aan…

Onstuimigheid is in het vallen van het blad is weer begonnen de wind veegt over het land hardnekkig klapperen vaandels en vlaggen er drijven bladeren als tollen het tempeest ik zet mij schrap het wordt een feest…

Handen had hij soms tekort maar vijf vingers aan een hand waren hem genoeg…

Een zwart-wit gehuppel dat zich telkens weer weergaloos een gat boort in de lucht eigenhandig…

Zij heeft een stem heel frêle die lichtjes beeft een hand die nauwkeurig begeleidt ogen die bewogen strelen of ze bij het schrijven ook die glimlach op haar lippen heeft zij is een franse schrijfster Claudine is haar naam reine claude dacht ik wat een genot dit te hebben mogen ondergaan…

Ik zag twee dichte paarden en een verre koe ik was te lande…

Wondermooi hoe plots die blauwe spar aan mijn oog zich presenteerde een voortuintje in een heel nette buurt waar ik soms kom…

Twee duiven baltsen in mijn buurman's tuin van hardop tot luider…

Ik hoor je niet maar 'k zie je schaduw omzichtig tot mij komen mijn rug naar de zon je zou me willen strelen maar 'k schrijf je neer je handen voel ik niet noot-donker zijn je ogen…

Hoe oud ben je nu al vroeg ik haar negenentachtig antwoordde ze ze trok haar linker wenkbrauw omhoog ze keek alsof ze dieper dacht mijn grootmoeder is honderdenvijf geworden zei ze ze lachte gewichtig ironisch je zag dat ze graag lachte…

Een slaande ruzie in de lucht kraaien krijsen huiveringwekkend…

Wiegend in de wind de bijna laatste rozen rood van opwinding…

De zon al vlugger achter de nok van het dak mijn schaduw langer…

Een huis vol boeken een zeilboot voor de verte woorden zijn hier wind…

Een nachtstille hemel een sterrenregen ik grijp naar die met kort halfleven hoe ze glunderen nog heel even…

Kijkend naar een slak een nat spoor achterlatend een snoer van graagte…

Je vraagt me hoe het me gaat met mijn boek weet je het wordt een knaller…

Ja hier is het mooi kijk omhoog al die witte wolkjes op de vlucht naar Egypte weet je toch in de bijbel lees het vlug…

Appetijtelijk fris ja zo komt ze me voor en zo speelt ze ook…

De oogst geschoren een overschot aan rozen driftig in de knop tamme kastanjes hazelaars in volle dracht en al die noten peren hangen zwaar en appelen die blozen abrikozen ook een drink in de zon een roman van Foenkinos Délicatesse denkend aan Parijs al een tijdje geleden een haiku van mij…

Nijdig als een spin daar zat ze stil in haar web onverbiddelijk…

Jonge en oude kazen liggen er voor het grijpen en broodjes daarbij kopen als was het om te stelen…

Het is een eenzaam fladderen een koolwitje wil overleven…