het diepe gewemel
dat schaduwspelend
een donkere hemel aankleedt
wil ik
zonder nachteenzaamheid
in ogenschouw nemen
tot de morgen rijst
nuchterheid terug
de bovenhand krijgt…
pas wanneer
de zee
enkel de glans
van de maan
lijkt te dragen
en jij in je slapen
rustig gaat ademhalen
heb ik
de loopplank ingehaald
touwen losgemaakt
om in het verstilde
mijn hunkerend hopen
als dromen in je oor
te fluisteren…
bewonderenswaardig
hoe ze leegte
met leven merken
als pluizige sluier
hun geelwolkende rijpheid
omhoog laten kringelen
zelfs in hun moment
het zomergroen toelaten
te verwerkelijken…