Alle inzendingen van victor

Eenzaam ben ik onderweg naar een gevonden bestaan van nieuwe schaduwen en een geboren licht waar ik weet dat de verlossende slaap en de vragende tijd alleen op mij zullen wachten…

Met koude woorden zie ik wat je achterlaat in het bed van onze herinneringen waar ik slapen zal en weet dat jij wakker geworden weer op de droom zult lijken die mij niet meer zal bereiken.…

Vragende gebaren in de mensenmenigte van namen en onbruikbare echo`s. Dichtbij is elk woord een stap. Denken is geluk dat verder gaat. Want ik kijk weer met oude ogen en ik weet dat de tijd de massa volgt en niemands waanzin zal vergeten want ik ben de schaduw en de kluizenaar die altijd antwoordt als hij de massa en haar angst…

Waar ik zoek met mijn gedachten heb jij gevonden wat bruikbaar voor jouw gedachten mij alleen maar achterlaat met de twijfel die elke leegte verandert in een herinnering waar jij niets meer om geeft.…

Nu ik verlies wat ik met mijn handen heb gemaakt zijn mijn geschreven woorden het geluk dat ik bewaar zolang de dagen en de gezichten die voorbijgaan niet wachten op wat ik dromend achterlaat…

De nacht en de mist vertrouwen elkaar met de stilte als een wens die ik mag verbergen in de schaduwen die mij weerloos volgen wanneer ik niets meer achterlaat dan de gil die ik altijd hoor als ik mezelf weer met nachtmerries vermoord…

De stilte is elke gedachte die begint met een stem die verstopt vraagt waar het leven wacht. Wacht in gebeden zonder geluk en de koude hoop weer tot leven wekt met de verloren waanzin en de vertrouwde dood die weer een stenen stilte van grafstenen achterlaat…

Met tevreden handen maak ik gebaren die iedereen wenst als ik sta en blijf staan en niet meer weet waarom ik niet meer weg wil gaan.…

Schiet ik met woorden dan zal ik raken wie aan de dood denkt. De dood is geen boodschap van begrijpen maar een woord dat machtig klinkt voor wie alleen nog maar in angst gelooft en voortdurend twijfelt of hij er zelf een einde aan zal maken met een pen of een geweer.…

De stilte heeft kleuren die herinneren waar we aan denken als de stemmen en woorden van gisteren niet meer horen bij elke echo van wanhoop en alleen de angst voor het leven een verandering belooft…

Van mishandeling tot miscommunicatie Van ego-centrisme tot uitsluiting Zoveel slechtheid kan er zijn in een ouder-kind-relatie Dat kan leiden tot verwaarlozing Slechtheid spreken is niet moeilijk Goedheid in tegendeel Maakt geen relatie stuk Kijk jij ooit naar een persoon in z’n geheel? De oorzaak van dit allemaal Is gewogen op de liefde-balans…

Jammer dat ik je verjaardag missen moet Een vogelvlucht ver ben je van mij Ik kan hier weggestuurd worden op staande voet Maar dat maakt je niet blij Op afstand zal ik bij je zijn Jouw bloed stroomt in mijn aderen Ons hart is één en altijd één Hechter dan de cohesie van 2 stoffen…

Koude handen, stille nachten, warme handen, mooie nachten. Ik mis je je warmte je gezelligheid je uitstraling je.... je alles warme handen op mijn rug scherpe nageltjes die herinneringen achterlaten bekende adem een bevriezende muur ik kan je niet aanraken ik voel je niet ik zie je niet ik weet alleen dat je van me houdt…

Met haar hoofd vol gevonden gedachten verlaat ze stil elke fantasie en weet ze dat ik haar bemin met elke gedachte die ze voor mij achterlaat.…

De muur is de dag die niet verandert en de tijd verandert in iets dat niet verdwijnt of vervalt want er is iemand die niets anders meer wenst.…

Baby oogjes wachten op niets. Slapen is geloven. Wind speelt met de regen. De tijd vraagt niets. Want jij bent dichtbij en vergeet waarom wij nu zwijgen en alleen onze angsten verliezen.…

Gisteren ben ik niet veranderd met de tijd die me leidt waar ik ga met oude gedachten en de wens dat ik mezelf weer mag ontdekken met elke nieuwe gedachte…

Gulle golven geven wat de stilte en de zon niet veranderen als de dode wind fluistert en bemanningen zwijgen omdat de zee hun offers niet meer wenst…

Zonder de tijd te vragen dwaal ik met oude vragen en ben jij de herinnering die ik volg en nooit meer verlies…

Gevonden is mijn pen met verloren woorden toen ik verliet wat ik wilde liefhebben met zachte woorden en zachte dromen van gedachten die blijven waar ik onze liefde bereik en jij nooit meer verleden tijd zal zijn…

In de ogen die niets meer ontdekken is de tijd zijn gezicht dat kijkt naar de aarzelende dood die hem noch steeds moedig laat lachen als de clown die hij altijd zou willen zijn.…

Waar jij me achterlaat ben ik de schaduw die wacht en niet meer weet waarom hij op elke vreemde schaduw wil lijken.…

Mozaiek van veel momenten die de tijd gezichten belooft en ontmoetingen met de liefde die geen vergeetachtigheid wenst als het afscheid en de beroering elkaar niets meer vragen en lippen weer van steen lijken.…

Pijn die slaapt en je altijd wakker maakt. Pijn die spreekt en alleen maar vraagt. Pijn die je een naam geeft omdat je weet wanneer je weer alleen met hem wilt zijn.…

Met je twijfelende woorden ben je de acrobaat die niet meer opstaat en wacht op het publiek dat weggaat en de stilte achterlaat waar zijn schaduw de enige zekerheid is die nooit zal vallen.…

Veel is wat verloren is. Liefde is wat geweest is met dezelfde ogen die kijken wat verdwenen is als jij vraagt wat ik wens in het licht waar jij alleen nog op een schaduw zonder fantasie lijkt.…

Zonder jouw woorden is de regen mijn minnares die blijven wil met eindeloze gedachten die jij liever vergeet…

Een jaar is een begin een jaar geleden. Een jaar is een bladzijde in het boek dat een jaar geleden begon met wat niemand geloven kon toen de dood niet wilde wachten en ontelbare gezichten liet verdwijnen zonder een enkel woord langer dan een gewone herinnering. Wij werden woorden en woorden kwamen overal waar we zouden…

Blind is hij gelukkig geworden met de gedachte dat iedereen eindelijk kijkt als hij lacht en vertelt wat hij overal ziet…

Ben jij de gedachte die mij vraagt wat ik mezelf wens ? Ben jij het geluk dat ik ontdek met mijn schaduw ? Ben jij het wachten dat alles aangenaam maakt ? Of verlies ik wat ik niet meer kan geloven als elk kruis op een vraagteken lijkt dat jij weer betovert met een lach die ik eindeloos beminnen kan ?…