Mijn lieve kindje zomaar weg...
voor altijd uit mijn leven.
Gegaan zonder één geluidje,
zonder enig teken.
Ben zo moe...
te moe om door te gaan
Blijf liever liggen op het gras,
dat ooit zijn troost uitdeelde.
Het gras dat o..zo koud nu is,
en mij opeens verveelde.
Hoe kon dit nu gebeuren,
het leven heeft geen zin.
Geen zin meer zonder…
Zoveel te bepraten.
Zo veel nog te doen.
Toch moest je ons al achterlaten
En de deur van het hiernamaals open doen.
Zoveel nog te ontdekken.
Je stond nog zo kort in het leven.
En toch moest je je al terugtrekken
om zo op te geven.
Je had je leven net op orde
en niet meer die wanorde.
Waarom is dit gebeurd?
Het heeft onze harten verscheurd…