winterleven
netgedicht
O sneeuwbedekte bomen, o ingeslapen woud,
de nacht is weer gekomen, de lucht zo ijl en koud.
De velden dromen rustig, gehuld in witte vacht,
en vlokken dansen lustig, als duizend sterren zacht.
Ach stukje aard zo teder, al lijk je stil en dood,
toch komt de lente weder, je draagt hem… in je schoot.
Dan zal weer alles groeien, met nieuwe levenskracht…