Alle inzendingen van wendy

Wanneer ik mij eindelijk iets heb vermand Plaats ik heel voorzichtig mijn hand Angstig voor mijn bemoeienis Daar waar alles nog zo veilig is Het is volgens mij een gewoon gebruik Je handen te laten rusten op haar buik Het is niet eng zegt ze en ik sluit mijn ogen Maar bijna direct merk ik dat ze heeft gelogen Want vlak onder het oppervlak…

Als donderwolken zich gaan vormen En de zon steeds zwakker schijnt Helder denken niet meer lukken wil En je zelfvertrouwen verdwijnt Wanneer je de kracht ontbeert om te vechten En je terugtrekt in je schulp Schreeuwen niet meer lukken wil En je niet meer vragen kunt om hulp Dan staan zij voor je klaar En bieden je een helpende hand Luisteren…

Stilletjes lig ik onder de dekens Ik peins, pieker en slaak een zucht Verstopt onder de lakens is het veilig Maar ik weet dat ik vlucht Voor de donkere nacht daarbuiten En wat daar op mij wacht Om mij op een onbewaakt moment Mee te sleuren in de nacht Ik draai van zij naar zij Krijg het erg benauwd Mijn huid vertoont rode vlekken En mijn…

Een leven lang twijfel Heel erg onzeker Opeens minder wankel Je komt iemand tegen Die heel voorzichtig Met de sleutel die past Bijna als voorspel Onzeker maar vast Als in een roman Zelfs op de tast Het ijs verwijderen kan Heel langzaam maar zeker Door zwaartekracht bepaald Het ijs gaat bewegen Maar is het verdwaald? In plaats van…

Kun jij je nog herinneren Hoe het vroeger was? Nog niet zo lang geleden Je zat in zak en as Het leven ging aan je voorbij Je had het niet eens door Je liet het allemaal op z'n beloop Je vocht er niet meer voor Met alle kracht die je nog had Zo een jaar of twee geleden Kon je eindelijk jezelf weer zijn Dat had je veel te lang vermeden…

In mijn hoofd ga ik razendsnel Langs alle spullen uit het verleden Straks moet alles worden verdeeld Het lijkt nog zo kort geleden Dat wij met heel veel plezier Al deze spullen vergaarden De pijn in mijn hart is ondraaglijk Maar ik moet het toch aanvaarden Want jij gaat nu opeens Je eigen leven leiden Keuzes maken voor jezelf En mij misschien…

Door een overdosis aan emoties En een teveel aan verdriet Wil het denken niet meer lukken Zit ik aan mijn limiet Mijn hoofd gevuld met watten Op mijn tranen flink ingeteerd Mijn lijf kan niet veel meer hebben Ik raak geïsoleerd Zo sterk heb ik behoefte Aan een enkel sprankje hoop Zodat ik even rusten kan Mijn maag weer uit de knoop…

Zo was ooit alles anders Sommige hard of dan weer zacht Nu blinkt alles of moet het schijnen zo nu en dan wordt er iets verband puur vind je dan nooit meer terug…

We dragen een zon op de palmen van onze gedachten. En een maan die onze gedachten verlicht in donkere nachten. We verslepen een oerwoud om ons te ontwortelen aan de dagelijkse orde. En we zaaien zaden van nieuwe hoop om onze kinderen te laten opgroeien We hebben wetboeken nodig om ons gelijk te bewijzen, maar beseffen niet hoe gelijk…

Jouw geest schijnt een licht te zijn dat mijn schim doet verbleken. Enkel een herinnering op de bodem van mijn hart gestort...…

Een vriend is als een paraplu bij regen, Hij vangt de grootste druppels voor je op. En zit het in je leven eens wat tegen, dan maak je bij zo'n vriend gewoon een stop. Een vriend is als de schaduw in de hitte, je blaast er stoom af als je ziedend bent. Hij is de boom waaronder je kunt zitten, je voelt je daar begrepen en gekend. Een vriend…

Buigen voor de wind Als legers, verslagen ruiters op de vlucht Ik benijd wie ik bemin Ik verlies als ik win Ik wil je ogen geef ze mij Voor mijn oud gezicht, dat in een web van rimpels ligt verwachtingen onzinnig en verblind, roerloos en meegedreven op de wind Nauwelijks bestaan op waanzin voortgedreven Stof dat al ademend vereeuwigd…

Wil je me laten zo laten als dit Wil je me niet veranderen omdat ik anders moet zijn net als anderen. Wil je me houden tot ik stuk ga en wil je voor me zorgen tot je niet meer kunt. Wil je me begraven zoals ik was Naakt en onschuldig zoals iedereen was.…