Alle inzendingen van wil melker

heb eindelijk mijn stuurloos schip bevaar wereldzeeën in een wip was altijd al het ketelbinkie met de hik alleen in het vooronder in mijn schik de kapitein is bezig met zichzelf te begrijpen voor bestwil opgesloten in zijn hut hij was tijdelijk even stuk maar lijkt weer op zijn spiegelbeeld alleen de naam ontschiet hem steeds de…

ik aaide hem zacht voelde het hart keek in zijn ogen maar wist nooit wat hij dacht zijn wereld had ooit vrijheid planning en bestaan in iedere dag ervoor gaan door geur en kleur volgde hij seizoenen intuïtief in eten en het verzamelen van buit huid en vacht volledig aangepast zo ook het paargedrag met zorg voor de kleinen…

heb de testen doorstaan mijn genen zeggen dat ik ooit voor goud kan gaan opvoeding training tal van faciliteiten zijn er in dit land gemakkelijk te krijgen alleen de resultaten zullen moeten bewijzen of ik ook in de race zal blijven ik heb wel heel wat streepjes voor in het decor van winnen en verliezen wat ik van vele anderen…

ik formuleer rangschik woorden in mijn geest dit proces geeft mij een beeld dat ik wil overdragen nog schragen imperfecties de onafgewerkte staat een model om zo te kleden dat het opzien baart de aandacht vraagt publiek het beeld kan geven dat ik als creatie al in mijn geest heb bijgeschreven…

het lijkt op onvolkomenheid een speling der natuur jij bent niet gelijk aan tal van anderen uit deze tijd springt eruit in onderscheiden lijk jij iedereen te mijden maar het is geen arrogantie die jij toont je bent jezelf gewoon puur naturel deelt schepping weer een stukje paradijs jouw uniek zijn is de prijs…

waar licht altijd dartel en speels overheerst komt schaduw in donkere vlakken hun plaatsjes afpakken nog is het zonneseizoen maar ook het bladergroen lijkt al iets te vervagen stilaan zal de herfst komen met grijze schemerdromen waarin oogst kleurt en nog naar zomer geurt…

hij was rond uitdagend rood ving mijn blik ik wist dat hij zou gaan bewegen als ik hem vond gaf een pass hij rolde van mij af een felle streep in groenig gras als een magneet trok hij me aan ik bleef gaan naar links en rechts in subtiel toucheren van voet naar borst dan hoofd en knie binnenkant paal geniaal…

wij kenden het spel van eb en vloed met zand en de golven bouwden de dijkjes wisten bij voorbaat dat water er over heen slaat begonnen weer zonder woorden opnieuw maar iets verder weg er waren geen ruïnes het strand bleef intact alsof ons plezier geen geschiedenis had we zagen in schuim hun overwinningslach op zand van maagdelijke…

ik heb de ramen stevig gesloten wil alleen nog het geluid van boven in mijn ontvankelijke geest alle scepsis over religieuze zaken heb ik overboord gezet het negatief stramien was al vroeg aangelegd hebben is voor mij geen optie meer wij komen zonder iets het levenslange vergaren eindigt zonder het gespaarde besef eindelijk…

je wolkte wat melk in mijn thee de koekjes liet je niet staan maar nam ze mee dekte ze af met cellofaan om oud worden tegen te gaan je lange vingers rond kop en schotel sierden het porselein door jouw elegant bewegen leken ze nog net iets verfijnder te zijn we hebben samen intens genoten terwijl er bijna geen woord is gesproken…

confetti bloemen veel ballonnen voor ultiem plezier muziek en lachende gezichten in een snelle polonaise hier ogen glinsteren willen zonder remmen naar het onbekende sneller en alerter op zoek naar het intieme in geheel verloren gaan wij zijn de drukte ontvlucht om in stilte bij te komen de koele tuin een heldere nacht waarin…

wij cirkelen op het internet in data zijn onze gegevens vastgelegd talloze dossiers verhalen over het doen en laten en wij hebben weinig in de gaten denken ons heel anoniem in gaan en komen big brother ziet alles behalve nog je dromen het lezen van dit virtueel verslag geeft ons zicht in tijd maar geen werkelijkheid pas in…

ik wist het beeld elegant en strak met blinkend staal bekleed waar zijn licht weerkaatste wilden mensen weer samen praten maar omdat natuurlijk gezag alle harten bond verloren anderen hun macht er werden al snel schaduwen gesmeed tegen zijn rijzende zon het beeld werd beklad de sokkel ondergraven door leugens en valse vragen…

iedere dag weer doen de kleuren van nieuwsbeelden zeer aan mijn ogen het lijkt erop dat zij de realiteit willen ontlopen met een valse voorstelling van zaken of het iets heeft te maken met manipuleren moet je mij niet vragen ik stel de kleuren steeds bij omdat anders contrast zijn waarde verliest en alle info wordt opgediend als…

er ging een galerie aan mij voorbij alleen zij was er niet bij verdween in een vluchtig beeld waarin haar ziel heel even naar mij keek zij tekent de beladenheid van stilte waar alleen expressie spreekt uit een ijlte die met kleuren ingehouden warmte speelt na een ontdooiend begin openen ogen en gezicht kom je binnen in haar unieke…

ik wil mijn dromen slijten zij zijn voor mij steeds meer een last met iedere keer een andere cast in de meest bizarre decors worden afschuwelijke scenes uitgelicht die ik in vergeten niet meer wist het taalgebruik is volks en licht vulgair er is geen enkele zelfreflectie in hun irritante beter weten air godzijdank is er gelukkig…

in de chaos en hectiek vandaag zie ik een sarcofaag die pure rust uitstraalt bij afwezigheid van tijd door millennia gekleurd met trotse zelfverzekerdheid zijn is zo in stand gebleven met alle exhibities uit een rijk vroeger leven het hebben is vergaan in strijd en dwaze oorlogen waarvan de zin ons is ontschoten wie zijn we nog…

hij bouwt zijn eigen wereld met lego en wat play mobiel praat honderd uit geeft alles wat zijn handen maken een ziel knutselt met dimensies speelt met vorm kleur en zwaartekracht lacht als wat hij in gedachten had ook lukt zich laat zien als vliegmachine niets ontgaat hem in zijn grensverleggend spel fundamenten legt hij zelf…

valse schaduwen tekenen deze tijd waarin sociale cohesie verandert in haat en nijd wij hebben hun bedjes gespreid maar zij dromen zich al sultan in het nieuw ottomaanse rijk er komen weer kristalnachten aan want vrijheid en naastenliefde mogen en kunnen niet bestaan staan wij nog voor onze normen en waarden of laten wij deze gesels…

we liepen samen praatten honderd uit maar alle stappen die we namen brachten ons niet echt vooruit nog keken wij naar een verdwijnpunt in wat nevelig wit droegen argumenten aan consensus hebben we gemist de woorden stokten hun vloed nam af ons aanvankelijk enthousiasme koos steeds het verkeerde pad ik heb je hand genomen jou…

ik wist dat jij ze had een schaal vol kralen gebeurtenissen en herinneringen uit een leven vol van in de wereld zijn liefde en pijn markeerden de jaren in hun vorm en kleur belangrijke momenten bepaalden de lengte er was geen willekeur jij reeg ze met het sterkste garen in sierlijke gebaren iedere dag weer koos jij een…

koel rollen de golven om hun kuiven vallen voor een heldere zon ooit hebben zij met vliedende vloed in een noordwesterstorm verwoestend toegeslagen toen joegen afvalhout en losgeraakte stukken puin langs het steeds verder afkalvend duin wie nauw luistert hoort berouw in het zacht gefluister over dit extreem geweld hun schoonheid…

het is jouw warmte die ik voel als je straalt ver van mij vandaan een koesterende wind die lief tegen mij spint in een langzaam passeren jij bent de zon schijnend in een scherm vol kleurige contrasten zie anderen bewegen maar jouw gezicht begint meteen te spreken waar het geluid nog hapert lacht al je innemende mond formuleert…

er was een klik het onbestaanbare gebeurde onthutst zag ik het land van melk en honing in je ogen niet het gewone uit de doos met alledaagse dromen maar ik was daar in de schoonheid van het pas geschapen paradijs jou aan mijn hand en jij volmaakt op een goudgeel strand we spiegelden in helder water ik zag je klaterlach…

ontluisterend is de klap als er wordt gezegd dat je niet meer past in haar bestaan je valt pardoes van eigen trap die je uit vage beelden in elkaar geknutseld had de doos met dromen kan weer dicht slechts een enkeling is moeizaam uitgekomen en dan nog in het verkeerde licht want haar gezicht heeft altijd boekdelen gesproken…

ik heb de lijnen van je leven gebeeldhouwd door transparant licht te kleuren met emoties uit jouw gezicht een heerlijk genenpaar als basis in de warme bescherming van gezin en kinderen onbezorgd opgegroeid en tot bloei gekomen toch schaduwden al snel stukjes vrijheid die jij moest opgeven om met eigen kinderen in harmonie te leven…

interstellaire schepen heb ik niet verzonnen aan ruimtewezens ben ik niet begonnen om de mensheid te redden uit het dal van de zondeval voor het leven hier is er maar een bron de energierijke zon als deel van onze natuur in een geordende structuur is hij de basis van bestaan waarom hebben wij water in de wijn gedaan door haast en…

euro gerond rollen de valse muntersgrappen uit zijn van tv bekende mond daarna een ander die zacht zalvend zich de exegese van een paus gaat aanmeten zij lijken het te weten de namaakacteurs zonder enige schroom met geld als droom alles wordt verkocht en aangeprezen met gezichten die beter weten de moraal is aangevreten blijven…

ik kende het gevleugelde licht al uit mijn dromen het wijkend zicht dat schemer doet verdwijnen flitst zacht een lieve voorbode van verkeren in het donkerste van de nacht met nooit geziene kleuren die dansen op hypnotiserende muziek in de meerdere dimensionaliteit van ongekende vormen uit een buitenaardse werkelijkheid heb…

ik ben geen psycholoog of een relatiecoach toch graaf ik dieper dan de meeste wortels reiken geen analyse en grafieken maar eerlijk en oprecht met interesse de mensen in hun ogen kijken de hand schept al een warme band in eerst ontmoeten als formeel begroeten woorden vullen elkaar moeiteloos aan in een voorzichtig tasten naar verder…