8544 resultaten.
Bloeien fraai
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
378 de mooiste bloemen
lijken altijd al vergeven
op het toppunt van hun bloei
maar ook zij
moesten een heel leven
wachten op die groei
hebben eigen blad
en steel gekoesterd
met zorg en tederheid
in samen wiegen
het leren voelen van
warme genegenheid
dan pas knoppen ze volmaakt
en bloeien fraai in
liefdevolle samenspraak…
Het witte laken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
373 gedachten vlokken
jagen zonder
het serene wit
haken tot obstakels
hoge duinen
waar geen uitweg is
warrelwinden kolken
draaien horendol
de geest op hol
in uitgeraasd
herneemt de rust
vermoeid haar stilte
strakke orde
en geen vlokken meer
het witte laken doet zo zeer…
Bevroren zijn de dagen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
508 de feesten zijn verwaaid
nog zwerft er
hier en daar een kale boom
ontdaan van kerst en droom
knallen opgeschoten jongelui
de laatste rotjes weg
met opgespaarde angst
zij bewaarden ze te lang
het nieuw elan is bang
koud en bevroren zijn de dagen
die om de veranderingen vragen
zoals beloofd om twaalf uur
het vuur was snel gedoofd…
Het scheve schaatsen woelen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
363 voel nattigheid
en weet het
scheve schaatsen woelen
ik die altijd
recht door zee
de lange golven snijdt
takkenbos en deuren
die bij toeval openen
angstvallig mijdt
zij trekt mij
onweerstaanbaar aan
de donkere vlek die mij totaal laat gaan
heb het ijs gebroken
ben in het wak gedoken
alleen de schaatsen heb ik uitgedaan…
Dat snelle beekjes stilt
netgedicht
4.2 met 6 stemmen
373 daar ligt het meer
dat snelle beekjes stilt
en spiegelglad
de maan weerkaatst
waar ik altijd
naar de sterren kijk
hun afstand overbrug
met een diepe zucht
een dialoog
in vast geloof
dat twinkelingen raken
aan de oer herinnering
zij verhalen
de verbondenheid
van energie die tijd
en massa begeleidt
heb het alleen zijn
achter…
Geen witte vleugels
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
314 jij raakt aan de hemel
ik kijk op tegen jou
ja jij mijn heerlijke vrouw
verlangen is afstand
en liefde de basis
waarom ik van jou houd
jij kijkt niet op mij neer
wil nooit het voetstuk
wel samen voor meer
geen witte vleugels
of engelengeduld maar
een vent met passie gevuld…
Harden in zwart
netgedicht
2.3 met 3 stemmen
347 er was geen ontdooien
juist het harden in zwart
gaf onverzettelijkheid kracht
met een glijdende schaal
maakte jouw karakter
ruimte in sociaal bewegen
maar er waren limieten
die jou niet toe lieten
je wendde je af met een lach
toch heb ik lente zien komen
scheurtjes en barsten
in het schier onneembare ijs
nog komt de nachtvorst
kruiend…
Vrijheid zonder grenzen
netgedicht
4.8 met 5 stemmen
383 ik laat me gaan
mijn lichaam kijkt me aan
de ogen ongebroken
nog is er
de rode draad
het fluïdum dat beiden raakt
ben vrijheid
zonder grenzen
tijdloos in verplaatsend zijn
het aardse is voorbij
emoties stralen
in geluk hun eind
toch moet ik terug
de ogen huilen
van het lichaam op de rug…
Hogerhand
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
353 weet niet waar je bent
maar voel je hogerhand
altijd dichtbij
soms trillen jouw kleuren
in het noorderlicht
geeft kou jou een gezicht
of lees je in de kranten
bij een natuurspektakel
met aan de achterkant de rampen
een enkele keer van binnenuit
als in ontspanning gloeiend lava
uit rustende vulkanen spuit
groots zijn de fenomenen…
In fronsjes en lach
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
318 in één oogopslag
waren de lijntjes
in je gezicht te lezen
lente maakte
je huid veerkrachtig
gevoelig en zacht
we hebben samen
de zomer geschreven
verdiept in fronsjes en lach
de eigen trekjes
genoten het leven in
schaduwvol karakteristiek
nog oogst het licht
schoonheid uit lijnen
in jouw herfstwarme gezicht…
Zo verdomd alleen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
463 moet tegenwoordig
twee keer kijken
soms met vroeger vergelijken
of het niet dan wel
de waarheid is
speelt werkelijkheid weer dubbelspel
duik dieper in de zaken
en laat me niet
met oppervlakkigheid vermaken
maar om tot
het juiste te geraken
moet ik in mijn herinneringen graven
een caleidoscoop
van mooie platen waarvan
het verband…
Bloemen van kristal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
376 zonder doek
slechts water en
een breed penseel
zo schilder ik
een onvoorstelbaar
winters tafereel
met strakke streken
breng ik water aan
op een ijskoud raam
zacht vriezen
bloemen van kristal
al naar het opengaan
een transparant boeket
als ode aan het jaargetij
bloeiend op de ruit gezet…
Een helderblauwe stem
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
355 stralend was je lach
toen ik nog even
de wolken donkerde
die ik bij me had
gooi maar open
zei je zachtjes met
een helderblauwe stem
waarin de zon al scheen
in onze ogen blonk
het snel oplossende vermogen
dat alleen de lente kent
ongeremd in bloei…
Al aangeslagen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
421 nooit heb jij
de scherpte van het mes gevoeld
waarmee dag en nacht gescheiden wordt
lijkt een vloeiend overgaan
waarbij donker en het licht
elkaar in schemering verstaan
hoe bot is het ontwaken
als de werkelijkheid
jou met zijn scheermes snijdt
en jij al aangeslagen
de dag moet gaan verdragen
schrijnend over heel het lijf…
In godvergeten eenzaamheid
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
521 zag zonnen trillen
manen dalen
en weer klimmen
de zee verstoof
tot waterzand
vloed schuwde het land
hield mij staande
in natuurgeweld
toch ben ik geveld
de hand ontbrak
die mij kon helpen
op een strand vol schelpen
ik stierf daar in
godvergeten eenzaamheid
maar ook die dood gaf geen respijt…
Vanaf het eerste uur
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
392 de dagen zijn weer nieuw
al vanaf het eerste uur
stralen zij de hitte
van het nieuwjaars vuur
de trage donkere
nachten zijn voorbij
mijn goede voornemens
staan keurig op een rij
totdat jij komt
mij meeneemt buiten alle orde
en laat springen over
vastgeroeste hordes
wij gaan voor uren
die slechts luttele seconden duren
trotseren…
Wortelt daar vol trots
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
362 jij stond niet
in de bloemenwei
naast zoveel anderen te geuren
jij kleurde nog
wat hogerop
de boomgrens al voorbij
waar jouw knoppen
met de elementen vochten
om te overleven
jij wortelt daar vol trots
jouw zaden zullen zelfs op
de kale rots nog bloemen geven…
Volmaakt geluk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
357 zag stilte branden
warm licht wenkte
spiraalde traag omhoog
zacht zoog zij mij op
ik liet me gaan
van het geluid vandaan
ontvouwde
vertrouwde openheid
liet me drijven op kleuren
die elkaar niet weerspraken
maar met ogen en lach
een nieuw universum maakten
heb lichaamstaal ervaren
waarin woorden overbodig waren
in het voelen van…
Echoden hun zelfkant
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
325 het machtige koor
zong met bazuinen
een bloedstollende finale
maar in krochten
en spelonken dansten
dissonanten al hun valse toon
in het verwaaien
verdraaide de harmonie
woorden klonken niet meer synchroon
echoden hun zelfkant
zonder de glitter en glamour
van kerk en orkest
zij hebben de deuren geopend
de elitaire veste verlaten…
Gezichten zonder ogen
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
372 ik mis de oogcontacten
kijk bij het wachten
de mensen altijd aan
maar iedereen is bezig
zijn leven op die plaats
een eigen vorm te geven
als planten op een rij
de stengels wat gebogen
met gezichten zonder ogen
totdat het bijtje zoemt
een naampje noemt
het knopje open gaat en ons verlaat…
Zijn winters kleedje
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
400 een koude wind
streek langs mijn hand
maar ik voelde jou ontluiken
in het zachte bed
van zwarte aarde zag ik
het kleine blad ontspruiten
verscholen tussen mos
dat nog zijn winters kleedje had
ontkiemt al lente in het bos
ook in het fluiten
van de vogels zijn
de speelse rollers niet te stuiten…
Het dansen is voorbij
netgedicht
4.2 met 6 stemmen
381 verlaten
kleuren straten
drabbig rood
nog smeulen
vreugdevuren maar
dat zal niet lang meer duren
de regen klatert
en verzamelt zich als
smerig water in de goot
het dansen is voorbij
uit huizen komen katers
alleen de hond blaft vrij
moeizaam komt de stad tot leven
onuitgeslapen en wat bevend
zoekt men koffie en elkaar
zo…
Volmaakt
netgedicht
4.5 met 4 stemmen
440 de wereld
reikt naar sterren
in muziek en spel
vergroot indringend uit
wat op de hemel lijkt
verzwijgt meestal de hel
miljoenen zijn op zoek
naar schoonheid en geluk
blind voor bloemen op de hoek
ik ben wat tegendraads
proef liefde in het kleine
volmaakt past jouw hand in de mijne…
De strakke kragen riet
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
297 mis de ochtendrijp
in roze tinten bij een
rood omkranste zon
het ongerepte
witte landschap waar
de stilte krakend klonk
grijze buien
met hun sluiers sneeuw
die dansen op de wind
krasse schaatsers
langs de strakke kragen riet
verglijdend in het verre niets
eens zal de vorst
zijn winterse entree gaan maken
anders zal de lente nooit…
Geen gevecht
netgedicht
4.6 met 5 stemmen
359 heb mijn leven
in het zand geschreven
maar iedere vloed
wiste de woorden
het voelde niet goed
zond mijn gebeden
in verlangen omhoog
zag in het kringelen
van wierook en wind
dat de wensen vervlogen
heb de lijnen omgebogen
ga met positieve krachten
in op wat ik kan verwachten
er is geen gevecht want in buigen
en meegaan kom ik weer…
Het fluisterend leven
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
338 jij pakt wat wind
en met een brede regenboog
bestormen sterren de hemel
windt wolken
om je slanke vingers
tijdens hun vlucht door de lucht
armen dirigeren het licht
van de zon in schaduwen
die komen en gaan
jij maakt ruim baan
door het fluisterend leven
jouw sprankelende stem mee te geven
met je lach
beziel je ons hele bestaan…
In trage uren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
375 de witte duif
vliegt weg
het stukje kerst
valt uit zijn bek
opgeschrikt
door fel wit licht
een harde knal
zonder gezicht
de boom staat
vaag te pronken
de takken zijn al moe
buigen naar de aarde toe
in trage uren
neemt het jaar zijn end
de witte duif is neergestreken
wil niks van vuurwerk weten…
In de coulissen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
361 heb mijn dromen opgetekend
in scenes uitgespeeld
aangekleed met dingen van de dag
sta in de coulissen
wachtend op publiek
dat betaald heeft voor de lach
maar vol ontroering meegaat
met de emoties van het plot dat
diepte zoekt en vindt op het schavot
zij wilden nooit hun nek uitsteken
pretentieloos vertier is toch niet duur
heb ze…
Er zal weer vrede komen
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
851 zag het schot gestopt
stilstand ritselt in beweging
de eerste witte vlag
uit dood ontwaakt
wat niet meer was
de lach van overleving
er zijn geen groene
luisterrijke bomen
wel gloort er hoop
ebt langzaam angst
uit boze dromen
er zal weer vrede komen…
Mijn zwarte sprookje
netgedicht
3.8 met 5 stemmen
883 ben overgegaan op dromen
van kobolden en gnomen
de wereld gaat toch naar de maan
de groene spirit
staat in bijna ieder huis
met engelenhaar behangen
maar hun wortels
blijven duurzaam thuis
in aardse grond gevangen
de mensen zingen
kerst en vrede
doen toch vaak heel andere dingen
ieder jaar wordt weer
het kind geboren
zijn boodschap…