Alle inzendingen van windwhisper

wat ik je zeggen wilde wat wij delen een lach een traan geboorte verjaardagen vakanties, dagjes uit het einde van mijn relatie ziekte dood alles is in de loop der jaren door ons gedeeld in vriendschap met liefde jij leeft mee, ik leef mee je was er, je bent er dan met een mailtje dan met een brief of een klein presentje…

Soms wat ondeugend ook wel speels ja dat is Peter vrijbuiter romanticus warmbloedig bloed serieus een echte vriend door dik en dun ik ben blij dat ik hem ken en hem nu feliciteren mag Peter vandaag jouw dag alle geluk alle liefde alle warmte in een goede gezondheid met een dikke proficiat kus…

"alles is liefde" golvend zacht tilt het water jou op in satijnen sluiers veilig vanuit de moederschoot geeft het jou uit handen gedragen in maagdelijk wit in lavendel blue het dijbeen gehuld geleend parelsnoer omhalst je wankelt niet al wordt je gedragen door oude schoenen nooit weggegooid omdat je niet vergeten bent…

"alles is liefde" ze is dol op sprookjes over elfjes kabouters en feeën kan zich verheugen op misdaadseries om dan vlak voor het einde in slaap te vallen zodat ze haar moordenaar nooit gevat haar misdadiger nooit bestraft ziet ze lieft de vrijheid dansend op blote voeten met bloemenkransen in haar haren haat het, afhankelijk te…

omdat het pad dat voor haar ligt grauw en donker grillig en eenzaam lijkt haalt ze diep adem draait zich om begint heuvelopwaarts te klauteren haar haren speels lokkend in de wind een andere route volgend in haar oren en op haar netvlies de fluister om juist elk moment van de dag te plukken geen seconde te hoeven missen hoog boven haar…

Met mijn hoofd leun ik tegen jouw stam vertrouwend op de wortels van jouw leven mijn zorgen vertrouw ik toe aan jouw takken die wel buigen maar niet breken in de wind de zon verwarmt jouw kruintje doet mijn wangen blozen geeft mijn huid een goudbruine tint zo kan ik bij jou verpozen en hoor jouw bladeren ritselen waar vogels nestelen…

Dromerig zoeken mijn ogen de jouwe warmte straalt door mijn hart als ik je glimlach zie je knipoogt we denken hetzelfde en ik reis terug in de tijd overbrug jaren voel weer jouw eerste kus zie weer hoe jij met jouw zakmes onze namen kerfde in de oude eik weet nog het bedauwde gras met de net ontwaakte klaproosjes het ging anders je was…

Zijdezacht golft over de heuvel in een wolk van satijn haar warmte de wind speels blaast lokkend krullen in haar donkere haren zou je haar ontmoeten geef haar dan een kus van hem die ooit haar lippen dronk gulzig en gretig wijl ze hem haar liefde schonk…

ze zit maar en staart hem verbijsterd aan hoort hoe hij zijn zinloze woorden bijtend en vol sarcasme de kamer in spuugt de buitenlanders hebben alles gedaan zijn de oorzaak van zijn leed zelfs kakkerlakkenplagen hebben ze veroorzaakt en de huizen worden immers minder waard als er een uit den vreemde in komt wonen ze pikken banen in…

het hart smeekt tranen paarlen wolven huilen naar de maan de vrouw buigt haar moede armen hangen neer haar ogen droef maar droog haar voeten blaren bloed doorweekt de raaf strijkt neer plukt aan zijn zwarte veren wijl haar ogen zoeken glinsteren de zijne met een geheimzinnige mysterieuze glimlach in een vleugje van de wind dan…

Het zijn sterke armen als je door vriendschap gedragen wordt krachtige wortels van vertrouwen waarop je kunt bouwen stevige takken om je vast aan te houden mogen zijn die we zijn door onze vriendschap gedragen…

In een bed vol veldbloemen vlijde jij je naast me je handen streelden wijl je ogen blootlegden wat verborgen was onder de oppervlakte van verlegenheid grassprietjes kriebelden terwijl onze passie opbloeide verder reikend tot over de horizon…

daar stond je jouw ogen streelden me vertelden me jouw verlangens een huivering doortrok me het kostte me moeite om jou te weerstaan het was omdat ik iemand anders geen pijn wilde doen want aan je ringvinger was de afdruk te zien van jouw trouwbelofte aan haar die thuis op jou wacht…

In twee paar donkere kijkers lag verlangen lichaamstaal sprak boekdelen maar de fluistering van de wind liet haar weten de tijd is nog niet rijp met een warme glimlach in beloftevol zwijgen liet ze hem gaan wellicht ooit wellicht nooit vertelden haar handen…

Geluk is hoop hoop is toekomst toekomst is liefde handen vol madeliefjes kleine voetstapjes in het gras…

Zachtjes beroert mijn kus jouw lippen ik voel je sterke armen om me heen zie je ogen die vragen kom dichter bij me ik leg mijn hoofd tegen je borst voel het kloppen van je hart je fluistert laat me voelen dat je van me houdt tongen verstrengelen bemin me zingt mijn bloed laten we samen naar de sterren reiken…

En ik plantte de tuin vol met zaadjes van wilde bloemen zag in gedachten oma’s huis met er voor haar tuintje met lathyrus zo teer en fijn de frêle bloemkopjes deinend in de lentewind even was ik weer het meisje zonder moeder even weer oma’s kind…

En ik plantte de tuin vol met zaadjes van wilde bloemen zag in gedachten oma’s huis met er voor haar tuintje met lathyrus zo teer en fijn de frêle bloemkopjes deinend in de lentewind even was ik weer het meisje zonder moeder even weer oma’s kind…

de liefde kwam met de noord de oost de west en de zuidelijke wind over Moeder Aarde de zonnestralen schonken warme glimlachjes van geluk met de regen kwamen tranen want wie huilt nu wel eens niet moet de schepper van dit aardse dal gedacht hebben we wandelen over kronkelige paden soms zijn ze bedekt met keien of zitten er kuilen verscholen…

Frêle zijn haar vleugels waarmee ze hem tegemoet danst gedragen door zijn liefde vlinderzacht in de fluister van de wind hoor je ze zingen het lied van hun liefde die verboden was…

In de la, een vergeelde envelop na al die jaren nog steeds dicht de inkt begint wat te verbleken soms wik en weeg ik die envelop in beide handen ….zal ik….maar nee deze brief die neem ik mee ongelezen op de dag dat ik voorgoed zal gaan vandaag lag die weer even in mijn hand de vergeelde envelop voorzichtig druk ik er mijn lippen op…

Haar ogen zijn als de zee vol hartstocht in haar branding als ze blootsvoets door een veld vol boterbloemen, madeliefjes en duizendschoon danst Het gras is warm van de zonnestralen ze bukt als ze een klaproosje ziet verrukt kijkt ze er op neer haar vingers strelen heel even maar de tere bloemblaadjes wat ben je mooi zegt haar glimlach…

Noodgedwongen moest jij een keuze maken je was verliefd geworden op een vrouw in je nieuwe vaderland met haar wilde je verder je dacht ik trotseer ze wel de wetten, de traditie de cultuur van je ouders, je familie, het geloof je dacht dat jouw liefde sterk genoeg was als zij in je armen lag brak de zon door in jouw ogen ze geloofde…

Spoken uit het verleden dansen in het donker van de nacht soms wil ik leven in een leugen alsof jij mijn lief nog steeds de adem van mijn ziel bent maar je deed de deur achter je dicht mijn hart huilt al blijven mijn wangen droog voorbij……fluistert de wind de echo schaterlacht…

De angst voor al wat komen ging dreigde haar te verlammen gisteren liet ze toe dat haar voeten als het ware vast werden gezogen in drijfzand haar hoofd bonkte zweetpareltjes op haar klamme huid en voorhoofd haar adem stokkend …….. maar ze herpakte zich in de nachtelijke uren de wolvin in haar bracht en wakkerde kracht je hebt een…

Noem me maar lekker ding zij ze als je me wilt plezieren ga dan met me mee, iets vieren ze wiegde met haar heupen schudde met haar kont trakteerde op een Bossche bol hij at zijn buikje lekker vol juist even vlak voor vieren hij had iets anders in gedachten maar daar zou hij lang op moeten wachten daarmee wilde ze hem niet plezieren dank…

Ze passeert de boom een oude eik met in zijn bast twee namen die van hem en die van haar uit de tijd van ooit toen ze nog in liefde durfde te geloven gaf ze hem een hart…

Houd je haaks fluistert de wind bolt de zeilen stormachtig voelen en denken betovering van kristal haar worsteling ze draagt op haar innerlijke wereld voortdurend aan transformatie zet je scherp fluistert de wind onverwoestbaar doorgaan zo is het goed hart hoofd en ziel In lak'ech Ik ben een andere jij Inspiratiebron"Pan…

Hij schrijft zijn zinnen zoals de schilder de verf strijkt op het witte doek woorden die bekoren zinnen die strelen met een pen die vertelt vanuit het hart rijmen hoeft niet hij blijft zich zelf sociaal bewogen hoezeer bewonder ik hem Van harte proficiat Roland Cobie…

Zilver glansde de maan aan de donkere hemel met in mijn ogen het licht van jouw zon dat me vandaag toe lachte ik was niet moe bij het naar bed gaan Schurkte me dromerig onder het dekbed dat zich vederlicht vulde met jouw liefde van jou houden is niet zo moeilijk zelfs al ben je ver en voor mij onbereikbaar daar zo boven je glimlach…