inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.397):

Wolven huilen

het hart smeekt
tranen paarlen
wolven huilen
naar de maan
de vrouw buigt

haar moede armen
hangen neer
haar ogen droef
maar droog
haar voeten blaren
bloed doorweekt
de raaf strijkt neer
plukt aan zijn zwarte veren

wijl haar ogen zoeken
glinsteren de zijne
met een geheimzinnige
mysterieuze glimlach
in een vleugje
van de wind

dan zinkt zij ter aarde
ontvangen
in de moederschoot
de wolf huilt
wijl haar ziel uilt
naar de raaf
de wind zucht
zingt zijn eindeloze lied
der verlorenen

de maan verduistert

in haar
een smeekbede
verdoem mij niet

Schrijver: windwhisper, 8 juni 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 349

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Benjamin
Datum:
8 juni 2009
Email:
Putten-Siemerikpnplanet.nl
Een droef mooi gedicht!Wat een eenzaamheid.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)