Alle inzendingen van windwhisper

Een regen rozenblaadjes dwarrelen op een novemberavond zachtjes in de wind Elk teer blaadje draagt een boodschapje aan jou, die ik zo mis Een paarlend traantje een zuchtje glimlach een fluister een geheimpje dat alleen met jou gedeeld kan worden In de fluister van de schemering vliegt een nachtvlindertje heel verdrietig draagt eenzaamheid…

als de wind in de vroege morgen over dauwdruppels fluistert en de zon ze doet glanzen als parels weet dan dat de glimlach op mijn lippen een wens draagt voor jou…

Voor een ieder wat wenselijk is Fijne kerstdagen hopelijk met gezelligheid en warmte knusheid en lekker genieten zo samen met familie of goede vrienden het wordt zo gemakkelijk gezegd maar veel van ons zitten alleen of zijn niet uitgenodigd ergens of verloren wat zo lief was of zijn ziek, eenzaam depressief toch hoop ik dat er een glimlach…

weet je fluistert ze zachtjes voor zich uit de wind houdt de adem in weet je dat de wereld mooier kleurde sinds jij in mijn leven bent dat wilde ik even zeggen was het eerst windstil nu draagt zijn fluister haar boodschap wolkenver “kwik als zilver” proficiat een warme glimlach voor elke nieuwe morgen Cobie…

daar lag je dan in mijn armen een klein rood gerimpeld ( nog) manneke van zeven en een half pond niet te geloven dat het nu alweer vijfendertig jaar geleden is bijna twee meter schoon aan de haak proficiat zoon ik ben trots op je mama…

Hij schrijft zijn zinnen zoals de schilder de verf strijkt op het witte doek woorden die bekoren zinnen die strelen met een pen die vertelt vanuit het hart rijmen hoeft niet hij blijft zich zelf sociaal bewogen hoezeer bewonder ik hem Van harte proficiat Roland Cobie…

als de wind geluk zou kunnen fluisteren van noord naar zuid van Amsterdam naar Portugal van zuid naar noord van Portugal naar Amsterdam dan zie ik haar kordaat stappen met krullen in haar haar met sterren in haar ogen met blozende wangen op de fiets mag ik zeggen proficiat doe je naam eer aan vrouwe Fortuna pluk je geluk handenvol…

Als de morgendauw zachtjes over Den Haag glimlacht is er al vaak jouw gedicht te lezen een kwinkslag naar 't verleden een knipoog naar de dood ik ben het gaan waarderen 't is vaak het eerst wat ik lees je hebt iets wat me boeit daarom lieve stadsgenoot een felicitatie vanaf mijn halte van lijn negen met alle wensen tussen zinnen…

Het zijn sterke armen als je door vriendschap gedragen wordt krachtige wortels van vertrouwen waarop je kunt bouwen stevige takken om je vast aan te houden mogen zijn die we zijn door onze vriendschap gedragen…

Zij draagt het voelen in haar vingertoppen Zij draagt het zien in de palm van haar hand Zij draagt de fluister in het horen zingen van de wind Zij draagt haar tranen in bijna blinde ogen Zij draagt het hoopvolle in haar harteklop Zij draagt de smeekbede in de stilte van haar stem Zij draagt de vraag aan de doktoren redt mijn ogen…

Jarige Ramses Shaffy mijn wensen voor jou strooi ik in een fluister met de wind mee proficiat Ramses geniet van de dingen die jou blij maken jij pakt me nog immer met jouw stem vaak klinken jouw liedjes nog door de kamer en dan gaan mijn gedachten terug naar de tijd dat we jonger waren en ik neurie mee ik hef het glas op jou Ramses…

als ukkepuk zat ik al op zijn schoot en nu als zestig jarige zat ik weer op zijn knie alleen vond de Sint me nu wel wat zwaarder…

voor jou droom ik liefde en een heerlijk leven de mooiste sterrenhemel dezelfde die ik nu zie waarin de maan je toelacht fluister het je heel zacht toe met een kushand in de wind…

plannen worden gemaakt nadat het idee werd geboren zullen we…….een glimlach ja we gaan stevige stappers aan we deden het al vaker samen er is verbondenheid jij loopt wat harder ik moet de pas er in zetten maar het maakt niet uit zo’n dag met jou waar die ook heen leidt geeft zoveel moois en zoveel kleurrijke herinneringen dat de dromen…

Als een vlinder vloog je zijde zacht mijn leven binnen jij vanuit het hoge noorden ik vanuit het Haagse gebeuren we beleefden noem het maar turbulentie want er was best wel tegenwind we overwonnen echt wel stormen zo kun je dat wel noemen vlinder Hanneke toch verloren we elkaar niet uit het oog en zeker niet uit het hart vandaag jarig…

Roland Hainje een muzikale noot in schildering van woorden op het netvlies verschijnt warmte in penseelslag kleurrijk is de vriendschap in geschrift woord en beeld het is zo dat ik je nu vandaag feliciteren mag van harte voor nu en voor elke nieuwe dag…

Vriendschap kun je niet uitleggen in woorden of zinnen het is een gevoel van warmte en verbondenheid van je thuisvoelen bij die ander mogen zijn die je bent met al je hebbelijk en onhebbelijkheden twee vrienden zijn er van me jarig plus een heerlijke vriendin als je dat in geld uit zou mogen drukken ben ik drie maal miljonair en schathemelrijk…

De glimlach speelt met tranen De aanvaarding speelt tikkertje met de opstandigheid De wind sust troostend wilde haren En ik fluister naar de eindeloosheid van het onzekere met gebalde vuisten…

de wijzer van de klok tikt de middernachtelijke uren, minuten en secondes weg langs de wijzerplaat drupt een traan naar benee de maan heeft een ironische grijns over slapen en waken en liefde en dromen in de nacht de wind fluistert het woelen en draaien van haar alleen ze is nog wakker…

plagend had ze lief hij veroverde en betoverde chocolade bruin op wit satijnen huid hij woelend door donkere krullen zij streelde zacht zijn kale kruin zij zochten de hemel vonden de regenboog in de zucht van pareltjes zweet op naakte huid…

De avond schemert Als de maan de zon welterusten kust De regendruppels glinsteren als parelmoer In het lichtschijnsel van de lantaarns Sinterklaas op weg naar de zuiderburen Met zijn Pieten en zijn paard De kinderen verwend Slapen met blosjes op de wangen Klaas Vaak Strooit slaap zandkorrels en De schaapjes worden geteld Slaap lekker fluistert…

Laat mijn handen je innerlijke voel betasten en strelen geef vanuit je hart warmte en liefde mee Uiterlijk is schijn wanneer het innerlijk straalt omarm me en voel de fluistering van de wind spelend met je haar strelend over je natte wang je ogen kussend Vanuit donkerte en schemering lacht mijn schaduw je wolvend toe krachtig…

streel zachte krullen speels warme handen doen twee olijke kijkers stralend glanzen liefde geeft blozende wangen zelfs na twaalf en een half jaar doet hartstocht nog immer branden zij is de bruid hij is de gom twee kleine meisjes volgen dansend 18-12-’97 18-06-2010…

wat ik je zeggen wilde wat wij delen een lach een traan geboorte verjaardagen vakanties, dagjes uit het einde van mijn relatie ziekte dood alles is in de loop der jaren door ons gedeeld in vriendschap met liefde jij leeft mee, ik leef mee je was er, je bent er dan met een mailtje dan met een brief of een klein presentje…

Op stille avonden denkt ze nog weleens dromerig terug aan hem haar jeugdliefde met een tedere glimlach in haar ogen wat hield ze van hem soms hoort ze nog zijn warme stem en stillekes in haar hart staat zijn naam geschreven met een gouden pen onuitwisbaar al had ze later ook weer lief gehad op andere wijze de herinnering aan…

Ze kijkt hem aan terwijl ongeloof haar ogen in verbijstering doet kleuren ze slikt en slikt en stamelt dan dus jij laat jouw beste vriend als een baksteen vallen omdat hij HIV besmet blijkt te zijn…….. het blijft stil dan een nors ik wil er niet over praten ze zwijgt weet dat dat hem haar zoon genoeg zegt er staan dikke tranen in…

Voor jou die stierf omdat je vrede wilde brengen je tekende er voor en men zond je uit het land , waarheen je ging gaf jou geen warm welkom in plaats van vredebrenger moest je vechten tegen de taliban arme jongen, arme vredessoldaat je ging om op te bouwen maar je verloor jouw leven een bermbom werd je fataal voor jou niets meer om…

kerst gefluister door de wolken de wind voegt wensen toe nooit meer oorlog nooit meer honger geen verlaten kinderen meer door de straten een wereld waar elk geweld zinloos is geen kindsoldaten een wereld waar een ieder het zijne of hare mag of kan behouden waar gedeeld wordt waar “geleefd” mee en met zonder onderscheid van kleur…

leg niet mijn denken op jouw tong wat jij dus dacht dat ik had gedacht "doordenkertje"…

hoe kun je geluk omschrijven vroeg ze ietwat verlegen aan haar vriend de wind die liet even door zijn fluisteren haar haren wapperen ze voelde het tot in haar tenen haar voeten dansten een warm gevoel doorgloeide haar hart handenvol geluk zomaar op een zondagmorgen vriendschap een kostbaar bezit…