Alle inzendingen van windwhisper

Er is een diepe boosheid in me, rationeel denkend zou ik het los moeten laten maar naast boosheid vooral op mezelf is er ook verdriet, echt verdriet hoewel mijn verstand het uitschreeuwt niet toelaten zegt mijn hart wat anders hoe kon ik zo naïef zijn om maar zelfs te geloven dat je mijn vriendin was ik hoorde toch jouw roddelpraat…

En dan…….. haar naam is Sarah ze is gisteren geboren het kleine vrouwke dat drie weken geleden zo heel plotsklaps haar papa verloor acht pond weegt ze en ondanks het diepe intense grote verdriet is ze zo welkom de kleine Sarah kleine prinses ik wens haar een leven vol kleurrijke bloemen en alle liefde die er voorhanden is…

Steen der wijsheid met de post gekregen van een meer dan goede vriendin in de hand gewogen bewogen gedragen de kracht gevoeld de energie gekregen om door te zetten naar lichaam en ziel en geest te luisteren dankbaarheid, liefde en warmte voor jou, die wist datgene ik nodig had een naam noemen hoeft niet ze leest met haar hart en ogen…

Daar dansen in eenzaamheid Warme herinneringen Tussen tranen en een glimlach Wakkert kaarslicht schaduwen Melodieën van de tijd van weleer Het alleen van nu Zoveel ramen met gesloten gordijnen Deuren, die niet Van het nachtslot gingen De alleen gang Naar het koude bed Dat wacht Waar eens dromen werden bezegeld In de kast nog steeds…

Morgendauw streelt haar ogen wakker als een zachte kus de dageraad ontrolt zich vol gouden belofte aan haar voeten ze laat zich bekoren een warme glimlach krult haar lippen terwijl de wind speelt met koningwinter en de lente melodie die beiden een duet fluisteren alle twee aanlokkelijk sneeuwvlokken en roodblozende wangen witte…

Ineens kwamen de herinneringen terug Aan die nacht zo heel lang geleden Geen idee wie ons wakker maakte Volgens mij was het onze een na oudste broer Die ons vertelde Mama is dood Wel kan ik zeggen Dat ik me heel verloren voelde Mijn zusjes en broers ook We waren nog zo jong De kleinste nog net Geen twee jaar Die nacht verscheen de…

In zachte tederheid gesponnen draden warmte door handen gedragen ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan Een warme glimlach krult lippen kersenrood Zo is het goed fluistert de wind Twee paar donkere ogen blikken in iets wat liefde lijkt en heel warm voelt als stoppelhaartjes kriebelen op een tere huid en hartstocht brandt…

melancholie op tafel ligt alles klaar de kerstkaarten de postzegels, drie velletjes mijn balpen als altijd voel ik me wat verloren op dit moment tja ik heb drie adresboekjes in mijn hand ik kan me er niet toe zetten om namen te schrappen van hen die ik aan de dood verloor dus zijn er altijd tranen die weg geslikt moeten worden…

er is vindingrijkheid nodig om lang en gezond te leven zo juist kwam de analyse haar ter ore naast de dagelijkse vitaminen plus het broodnodige selium om te kunnen poepen want calcium verstopt de darmen heeft ze een toyboy nodig voor de wekelijkse dosis van twee maal goeie seks dat is goed voor de bloedsomloop en voor het hart het…

gewoon even samen zijn jouw armen om me heen niets en niemand die ons zal storen stil bij elkaar zonder woorden jij en ik gewoon even samen niemand gelooft in ons waarom mogen wij niet gelukkig zijn?…

terwijl ze heerlijk rollebolde met de man in haar dromen fluisterde ze haar toost met een hartstochtelijke zucht in de wind nam nog een slok uit haar bokaal genoot met volle teugen is het niet zalig om nog in de geest uit de fles te geloven doen we dat niet allemaal… zolang we dromen…

Een klein berichtje in de telegraaf ik schrok ervan Ramses Shaffy ernstig ziek slokdarmkanker mijn hart gaat uit naar de man die zo heel veel betekende in mijn leven met zijn stem kleurde hij mijn jongere dagen het is stil in Amsterdam hoog Sammie, kijk omhoog Sammie de pastorale het gras zal altijd groener zijn samen met Liesbeth…

Het is bijna sinterklaasavond de warmte van de moederhaard waarin vlammetjes kleurrijk spelen doet blozende wangen roder kleuren koude handen glijden vanuit wollen wanten de warmte tegemoet op de stoelleuning een dikke sjaal onder de kapstok staan de moonboots ze lieten een nat spoortje na op de treden van ‘t portiek op tafel geurt…

Lieve, lieve jij morgen ben je jarig we weten allemaal dat het je laatste verjaardag hier op aarde zal zijn de artsen spreken over enkele dagen misschien weken die wetenschap die doet afschuwelijk veel pijn je blijft opgewekt bent niet opstandig zegt, als het zo is dan heb ik een mooi leven gehad je was altijd al een tevreden mens…

Als alles anders was Dan was je nu met mij niet met haar Ach zo lang geleden schreef jij al jouw naam met gouden letters in mijn hart Maar onze liefde werd door ouders en door de kerk verboden Wreed uiteen gerukt Ons kleine meisje kreeg ik alleen, werd als bastaardje bestempeld en ik als hoer Jij dacht, dat er een abortus was…

Als de rook om je hoofd is verdwenen Neurie ik mee Met een dikke glimlach Je zat je zo op te winden Dat de stoom uit je oren kwam En toen zei je ook nog eens Heel woest tegen mij Zit niet als een “onnozelaarster“ Te ginnegappen Heerlijk om te zien Hoe jij je zo lekker druk Zat te maken Om die computer, een futiliteit Een fluitje van…

De vrouw verstilt met het fotolijstje in haar handen ze probeert de glimlach te vangen van haar die ze zo erg mist Tranen branden achter oogleden ze wimpert ze weg en fluistert zachtjes een glimlach die zo verloren huilt gedragen door de wind…

Dit is weer zo’n avond Dat mijn gedachten Teruggaan naar toen Het kwam door de vraag Argeloos gesteld wat doe jij op de tweede kerstdag Ineens kwam alles terug Ik dacht aan jou Tiny We hadden afgesproken Dat jij die dag bij mij zou komen eten Samen met Joop Ik had allerlei lekkers in de oven En de tafel gedekt Op de klok kijkend…

Hij heeft rimpeltjes om zijn ogen Leuke lachrimpeltjes denk ik Een verraderlijke blos voel ik Naar mijn wangen stijgen Ik buig mijn hoofd Mijn handen liggen met de palm Naar boven op de tafel, zie ik Wat is er in hemelsnaam met me aan de hand Tot mijn afgrijzen besef ik Dat ik als een verliefde puber Naar hem voorover leun Met vast en…

Zij trouwden jong Dol verliefd Hij droeg haar op handen Zij was net zo dol op hem Als hij op haar Hun huwelijk werd gezegend Met drie fijne kinderen Jaren van geluk Af en toe wat kleine donkere wolkjes Maar die losten op Tot het noodlot toesloeg Sluipend, ja dat wel Ze werd wat vergeetachtig Het werd niet zo snel erkend Zeker niet herkend…

Vanmorgen eindelijk eens na al het negatieve nieuws op het journaal het verheugende bericht dat het hebben van een stevig achterste niet alleen gezond maar ook nog eens sexy is dus weg met het dïeet de cirkel is rond niets mooier dan een dikke kont…

Op kousenvoeten Kleurt ze haar dromen De melodie van zilverglanzende Klanken zo zacht Zo warm…..zo teder Zijn haar handen Als vingers Rozenplukkend Haar levensboek bespelen In de morgen dauw Van pril ontwaken Met een blos op haar wangen Spreken haar ogen De taal van haar hart Zelfs als ze glimlacht Fluistert ze “ik mis je zo”…

“Ben” terwijl de melodie van jouw lied door de woonkamer klinkt lieve Michael denk ik terug aan de jaren van weleer waarin jij toch zeker wel de muzikale klanken van mijn wereld kleurde van de wereld van heel veel tieners en volwassenen ook die van mijn kinderen bij het afscheid van mijn zoon in de toenmalige zesde klas vertolkten de…

Ogen als sterren een lokkende mond kersenrood blos op de wangen bonzend hart blik gevangen in donkere kijkers liefde glimlacht…

Haar nacht huilt zilte tranen terwijl het maanlicht op haar haren valt ogen en vingertoppen strelen de foto in haar hand ze huivert in het donker de maan, ziet vanaf boven haar schaduw voor het raam de fluister van de wind lijkt even stil te vallen want die weet wat zij niet uit durft te spreken van de morgen die nooit meer aan…

Ze hoorde de melodie van haar dromen als in een fluister kwam ze tot leven haar ogen straalden haar voeten dansten de wind lokte haar haren ze gaf zich over en genoot met volle teugen van de liefde die haar deed heupwiegen tot het middernachtelijk uur de wolf deed huilen in de schaduw van het maanlicht en zij als een schaduw…

Schoorvoetend liep ik naar de telefoon toetste de nummers in eindelijk vond ik de moed om jou te bellen de zoemer ging over vijf zes keer en ik wachtte met een brok in mijn keel maar het bleef stil er werd niet opgenomen de moed zakte in mijn schoenen tranen sprongen in mijn ogen driftig veegde ik ze weg morgen probeer ik het weer…

ze zit maar en staart hem verbijsterd aan hoort hoe hij zijn zinloze woorden bijtend en vol sarcasme de kamer in spuugt de buitenlanders hebben alles gedaan zijn de oorzaak van zijn leed zelfs kakkerlakkenplagen hebben ze veroorzaakt en de huizen worden immers minder waard als er een uit den vreemde in komt wonen ze pikken banen in…

Terwijl je slaapt kijk ik naar je het licht van de straatlantaarn laat zien dat de rimpeltjes op je voorhoofd zijn glad gestreken je snurkt zachtjes ik druk een kus op je wang je mompelt iets er welt een traan in mijn ogen dit moment vast kunnen houden stil blijf ik kijken een moment van geluk en de wind fluistert de glans van je…

Waar het aan ligt dat begrijp ikzelf niet echt wil steeds in mensen geloven misschien zou het zinnig zijn om eens te beseffen dat niet iedereen even eerlijk en oprecht en betrouwbaar is waarschijnlijk staat er in grote koeienletters sukkel op mijn voorhoofd soms word ik dan zij het bij toeval met mijn neus op de feiten gedrukt voel…