Netgedichten

netgedicht (nr. 36.313):

het klopje aan de deur

Het is bijna sinterklaasavond

de warmte van de moederhaard
waarin vlammetjes kleurrijk spelen
doet blozende wangen roder kleuren
koude handen glijden vanuit wollen wanten
de warmte tegemoet
op de stoelleuning een dikke sjaal
onder de kapstok
staan de moonboots
ze lieten een nat spoortje na
op de treden van ‘t portiek

op tafel geurt chocomelk
een roomboterstaaf
warmt het geheel

kaarslicht wakkert
de sfeer van winters genoegen aan

buiten dwarrelen sneeuwvlokken
ze vraagt zich af
zal Piet het niet koud hebben
daar op het dak

dan wordt er aan de deur geklopt
wie zal dat zijn
een vreemde zeker
die verdwaald is zeker
‘k zal eens even vragen naar zijn naam