inloggen

Alle inzendingen van yorgos dalman

5 resultaten.

Sorteren op:

Gothic chick

hartenkreet
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 2.392
Ik houd van niets meer dan van de verweerde tatoeage van een bloedende roos op de linkerschouder van mijn kort-ravenzwart-harig, tonggepierced, bleekneuzig, pas afgestudeerde kleine Gothic anorexia-chick. Ik wil de door je eigen tranen bedauwde roos kussen, als ook de littekens die deze Bijbelbloem zo krampachtig probeert te verbergen.…
yorgos dalman14 september 2006Lees meer…

Stille tango in een trage ruimte

hartenkreet
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.036
Ik ren heen en weer zonder te bewegen, sluit mijn ogen maar vind geen rust. Ik bel naar zomaar mensen zonder een kik te geven (fluister mijn naam maar zij horen mij niet.) En uiteindelijk weer overweldig ik mezelf zoals altijd; zonder lust. Gevangen in een nis tussen de dagen. Ik probeer te slapen maar ik slaap niet.…
yorgos dalman10 september 2006Lees meer…

Park

hartenkreet
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 2.644
Ik luister naar je zoals ik naar een gewezen jazzbandje luister: voor een kus veraf of een cent dichtbij. Ik ben je publiek zolang ik maar diamanten uit mijn hand kan drinken, zolang ik maar het roest op kapot geknipt prikkeldraad mag nabootsen. Ik blijf zitten in de zaal zolang ik schilders van pop-art iconen mag blijven vervolgen, en ik…

Part-time idylle

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 2.408
Meisjes op de Parade met kristallen zomerknieen, ontdaan van wild geworden ellebogen. Hun vuur is enigszins geblust nu ze de tegenhangers zijn geworden van wat men hier noemt: "eeuwige liefde in goedkope herdruk". Hun jonge vriendjes knikken blikken blozen, hun halzen met nog verse littekens van de strop. De eerste voorzichtige zoenen spatten…

Hekelend zwart, verheven

hartenkreet
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 2.137
Je bent als een rups die ontpopt tussen de lakens. We zijn samen zoveel meer dan we waren, alleen, stervend, zwervend, zinnebeelden zoekend op de poesta's. Later zitten we op een terrasje, drinken zilveren thee, eten cliche's, schrijven geschiedenis op de vierkante centimeter. Opeens zijn we weer onszelf, weer verlegen. Je duikt weg…