Alle inzendingen over verwelkomen

laatste scherf heb me verwond aan het scherp dat ook voor mij onbuigzaam was verblind door glamour en glitter dacht ik het bestaan transparant zonder mededogen schoof gebrek aan succes mij terug naar de kant waar jouw helpende hand het prikkeldraad streelt een nieuw leven opent en mijn wanhoop langzaam heelt in jouw geopende armen is verwelkomen…

Eendjes op zoek naar een partner verwelkomen haar met een liefdesaanzoek. Wolken maken verwonderd plaats voor glinsterende zonnestralen. En haar gezicht (de zon) wordt alsmaar mooier, spoedig is ze een volwassen vrouw.…

jongelui die neergestreken waren op een zonovergoten terras op het spui in een licht en kleurrijk gedartel en gefladder dat in kleine golfjes op ons afkwam net als even geleden de lentebloesem van takken waaide en passanten tot terraszitters aaiden bij dit heerlijk tafereel ging de drukte natuurlijk om niets dan een zalig verwelkomen…

de zee loost zonder einde het hoofd vol met gedachten de meeste verdwijnen weer snel als verse voetstappen langs de vloedlijn ik laat ze maar komen en weer gaan een enkele wee blijft heimen zoals dat gaat bij hersenspinsels in het land van Halfslaap terwijl de regen al weer boogt vlijmt één wolk nog scherp na ik groet de dag, verwelkom…

Moeder ziek op bed, met uitgestrekte armen haar zoon verwelkomend. Haar handen in mijn handen vattend, besefte ik spoedig een duister land van afscheid en verlies te zullen binnengaan, waar een diepe klank, een treurig akkoord, dolende mensen in hun verdrietig zwerven begeleidt. Waar ben je? Waar ben je? Halte bereikt.…

Vandaag was weer zo’n dag de zon greep mij bij m’n kladden schudde me door elkaar mijn zintuigen volledig open wat ik op zo’n echt fraaie lentedag met blijdschap verwelkomen mag Het was weer eentje zoals we vorig jaar soms ook hadden M’n hart wordt opgewarmd mijn levenslust krijgt een boost het leven wordt weer volop omarmd breng uit…

ik maai met korte streken de strohalm is taai een karwei van enkele weken als het gewas zijn bloemen heeft is één zwaai genoeg omdat het leven zich dan overgeeft je lijkt verbaasd als ik je nader kijkt naar omhoog en roept de Vader je bent nog niet volledig uitgebot de groei is armetierig het bestaan is niet plezierig verwelkom…

Dan, als een vogel die de dag verwacht, verwelkom ik het helder licht. Het licht dat zuiver binnen in mij straalt en wacht op mijn herinnering, is daar altijd beschikbaar en onthaalt de rust waar ik naar binnenging. Waar vroeger nog illusie chaos bracht schijnt nu het licht met volle kracht.…

Ik verwelkom haar. Ze zegt: ik ben geen bezoeker. Ik denk: in welke tijd praat ik met haar? Ik sta op, zij staat op. Ik loop, zij loopt. Wil ze uitgelaten worden? Ze zegt: ik ben geen hond. Niet om over mezelf te vertellen ben ik bij jou, maar om geleefd te worden.…

Met nieuwe moed geniet ik van de herfsttinten en verwelkom ik de roodbruine geelgroene gloed, om de sprankeling van deze tijding die langzaam voortkruipt in mijn bloed.…

vogeltjes zingen, verwelkomen morgenstond het zonnetje priemt zwak door de bomen vroeg uit de veren is goud in de mond mensen kunnen nu opnieuw gaan dromen de lente springt dansend door het land ze laat al terug zovele dingen bloeien natuur en heelal smeden een ware band de kinderen willen in bossen gaan stoeien het lachen verschijnt, het…

Met nieuwe moed geniet ik van de herfsttinten; en verwelkom ik de herfst met een blijde gloed. Om de sprankeling van zijn andere tijding, die langzaam voortkruipt in mijn bloed.…

Met nieuwe moed geniet ik van de herfsttinten en verwelkom ik de roodbruine geelgroene gloed, om de sprankeling van deze tijding die langzaam voortkruipt in mijn bloed.…

Dankbaar dat we haar met open armen hebben ontvangen, maakt zij nu plaats voor de mantel der stilte, zodat de aardwezens goed uitgerust haar morgen weer kunnen verwelkomen.…

Verwelkom ons industriële land!…

Geopende handen verwelkomen al het groen en gevleugelde der aarde lichtvoetige lijven bewegen zich soms traag, soms iets versnellend naar een thuis in haar beginsel begint hun bestaan Iedere ademtocht begeleidt ons door het wonder van de natuur geschonken eeuwen geleden gaf zij al kleurrijk haar schoonheid aan ons, puur en ongerept zonder…

welke woorden willen we redden nu de stof van puin uiteen waait welke werpen we van ons af in verlaten straten van de stad welke houden de klank aan van een viool onder de sterrennacht welke woorden verdwijnen in het zwarte water van de tijd welke woorden keren terug houden we vast welke verwelkomen het licht koesteren we om niet…

Het is een stil, thuiskomen, Het is een kil, verwelkomen, Het is een eindeloos gegil, om mij in te tomen, in mijn oneindige dromen, na het geroezemoes van de duiventil, ben jij mijn stilleven, stil eens lief, stil mij...…

God laat elke dag de zon weer opkomen De lichtbron, die we graag verwelkomen Want zonder zon zou er geen leven zijn Dank voor deze morgen met zonneschijn.…

geen Bach of Mozart klopt op de deur rond nek en haren die je lieftallig verwelkomen alleen maar schaduwklanken op je hart en sluimerende metaforen bij de open haard ze zijn als oude vrienden die je gezelschap houden spreek ik met pen en papier (voor ik het weet) beginnen woorden te dansen aan je pols dit gedicht daagt je uit…

Jij en ik schrijven elke dag het mooiste lied verwelkomen elkaar in ogen van verlangen troosten elkaar bij elke vorm van verdriet en zullen moeiteloos onze tranen opvangen Jij en ik zijn in een vorig leven voor elkaar geboren verdwalen in liefde zonder elkaar kwijt te raken laten ons door niets of niemand storen om onze belofte van trouw…

jij weet wanneer je mij kan verwelkomen in de hemel. Ik zal nooit bang zijn voor de dood, mijn enige angst is dat ik jou niet zie of ontmoet. Maar ik kan wel wachten, jij zal mij opzoeken en ik jou. We ontmoeten elkaar, maar tot die dag zeg ik alleen nog maar: Vale, commemoro te (tot ziens, ik blijf je herinneren).…

De boodschappen in huis, De koelkast vol Kaarsen wachten , Niet samen de Kerst verwelkomen, samen toosten op een fijne Kerst …. Een paar tranen Wat is het stil ….…

Zullen we het nog een keertje doen zoals toen toen ik smoorverliefd vroeg hoe je heette en jij mij die avond laat zo verlegen als ik was liet weten komt ie nog die eerste te verwelkomen zoen Zullen we het nog eens overdoen net als toen gewoon voor dat gevoel zodat we nooit vergeten Laat ons nog eens in die vijver van verliefdheid…

Voor Maria van Royen Zij zeide langzaam verzen, en het was Een zoet geruchten als van zomerregen In windeloosheid, en het zeer genegen Aarzlend verwelkomen van wachtend gras.…

Hier en nu Daar waar het begint Stilte Eigenhandig het wolkenveld weten te verdrijven en de zon verwelkomen Daar zit je dan, in je tuinstoel Tevreden Onwetendheid is een zegen en je laat die kennis je macht geven Je wacht even Elke gedachte lacht je tegemoet en is het leven omschreven in de prachtigste zin ...Stilte..…

Als de dag van gisteren kan ik me nog herinneren dat jij geboren bent nu alweer bijna drie jaar geleden dat ik je mocht verwelkomen in deze wereld. Liefde op het eerste gezicht toen ik je voor het eerst zag ik wist meteen hier komt niets meer tussen een band van oma en kleinzoon zo'n sterk gevoel had ik nog nooit gehad.…

ik voel jouw handen in de mijne je vertrouwt ze mij toe lachend neem ik je mee naar een oord hier ver vandaan waar de geur van bloemen ons zal verwelkomen evenals bont gekleurde vogels de zon zal ons innig omarmen daar waar men niet in raadselen spreekt ligt de eerlijkheid op straat samen zullen we lachen en huilen op de toppen van…

Nu is het licht maar toen was het donker en dacht dat ik nog sliep ik maakte een plan; de zon te verwelkomen als ik op de klimtoren sta hij zal verbaasd zijn en zeggen: "nu al uit je bedje en slaap nog in je ogen?…

van verdriet onnavolgbaar voor het hart wanneer de duisternacht zich eenzaam voedt bedroom ik ze niet in volgzaamheid of onwillig zonder kracht ik geef ze geen doorzichtletters tegenspoed om te veroveren als slapen weer eens moeizaam is niet verder gaat dan hopen op verandering van leven ik plaats ze niet buiten de wereld maar verwelkom…