182 resultaten.
Liefde maakt kleurenblind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.065 maagdelijk wit
koortsachtig door de drang verhit
geconcentreerd op naakt primeur
ik streel je houding in verlangen
schets je weelderig lijf bevlogen
haal al wat ligt in mijn vermogen
naar boven om je pracht te vangen
zorgvuldig glans ik je ogen fel
maar verstijf in de intense streek
in plaats van blauw tipte ik rood
teleurgesteld krijt…
Zij ...
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.026 Zij begint de dag zonder vragen
heel haar wezen straalt het uit
zij is een vrouw zonder lagen
koud en kil, geeft geen geluid
Zij roept de morgen stil binnen
verscheurt de afgelopen nacht
zij houdt van hem, zonder beminnen
krijt woordloos om stille kracht
Zij zal de middag niet meer voelen
zoekt voorbij de zon naar een regenboog
zij ziet…
ongedateerd
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 254 dode hoeken krijten uit het zijvak,
daartussen vele hoofden, voor wie ik was,
nog zoveel wilde zijn.
ik draai me om.
een liefdeswoord valt op zijn rug
en breekt.…
stadspark
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 441 gehurkt in de zon
tovert een jongen
met vaardige vingers
en kleurig krijt
zwermen vlinders
in een tapijt
van lentebloesems
op het plavuis
rond de vijver
in het park
vrouwen
in vrolijke lentekleedjes
dralen in het voorbijgaan
om het kunstig tafereel
te drinken met de ogen
en ook zijn lenig lijf
en zongetaande huid
ze zaaien kleingeld…
Ovariumpaleis
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 146 Weer eeuwenoude wonden openrijten
Door het gebrek aan tederheid bij lust
Het stelt La Deuxième Sexe niet gerust
Al weet die soms wel van zich af te bijten
Nog altijd hoor je vele vrouwen krijten
Wie troost ze, door wie worden zij gesust?…
In pasteltint
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 59 ik heb je
geschilderd met
vele pigmenten
kleine nuances
heb ik kansen
gegeven om met
jou eeuwig te leven
olie en pastel
krijt en het grijs
van houtskool
ook op diverse
ondergronden
hebben wij alles gehad
alleen de ziel ontbrak
jij voelde leeg
koud was de glans
in je ogen er was
geen vermogen
tot contact ook in
je bewegen bleef…
beloftes
netgedicht
2.0 met 25 stemmen 3.306 zij beloofde hem kastelen
ridders om mee te spelen
een kast met hoge deuren
een kist vol oude kleren
een tooi met echte veren
en krijt in alle kleuren
een garage voor zijn auto’s
een album voor zijn foto’s
een cool, wreed spijker jack
een zak met duizend knikkers
een wand voor al zijn stickers
kortom een eigen plek
hij wilde enkel…
Om de tuin
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 415 Leven op elke vierkante centimeter sinds het Krijt
Is het ontstaan vanuit een hard gelag?…
Icoon
gedicht
3.0 met 12 stemmen 12.831 Ik kwam aan een oase, een vrouw
stond blootsvoets in zichzelf geschaard
lege ogen boven een mond vol krijt
levende afwezigheid. Zij strekte zich
tot in de verten uit, eindeloze
bruid. Lemen voeten kreeg ik, veren
van de vogels die haar omhalsden
ik voelde mij zo wijd als zij.…
's Avonds verdeelden wij de aarde
gedicht
2.0 met 25 stemmen 13.088 Krijt
gaf de grenzen aan van republiek en
koninkrijk. Ver weg lag Alkmaar, hier
was de wereld onder handbereik. Hier
werd de oorlog aan elkaar verklaard.
We sprongen met beleid van land naar
land. Als een de strijd gewonnen had
begon de werkelijkheid. Dan kwam de
loods. Geur en gevaar.…
SÉRAPHINE DE SENLIS (1)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 137 (1864-1942)
Kind van eenvoud, ouderloos
Dienster, wasvrouw, vale sloof
Vastberaden het geloof
Dat De Heer haar uitverkoos
Spaarzaam was haar vrije tijd
Toch wist ze die te benutten
Want in plaats van in te dutten
Zocht ze buiten naar Gods krijt
In de nacht mengde ze kleuren
Hoe, dat hield ze goed verborgen
’t Werk bracht Uhde van de…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 3.345 Gelijk de zon straks de wolken verdrijft,
bereidt zij "autonoom" een warm afscheid,
is het "samen" wat de boventoon krijt,
ofschoon een drang naar vrijheid mij beklijft.
Hoe vrees ik te grote gebondenheid
als zij de regels onzer taal herschrijft!…
Honfleur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 63 er zit nog een beetje verf aan het penseel
die de gordijnen achter mij gaat sluiten
de heggen en bomen ken ik van buiten
mij er in verdiepen wordt me nooit teveel
tot in de details heb ik hun beschreven
maar zij vergaan ook naar langere tijd
sommige huisjes missen nog wat krijt
een wandeling duurt er niet voor even
de stad waar ik ben…
Lissabon
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 58 ik adem de zee, voel haar in mijn hand
wordt gevangen door de blauwe lucht
de vakantie vindt plaatst in het gehucht
dat huisjes plaatste aan het witte strand
de avonden vermaken zich in de streek
waar de volle maan zich in de lucht krijt
het land voor ons is mooi en uitgebreid
zoals het op de ansichtkaarten bleek
afscheid nemen van haar…
Wees
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 223 liefste vijand
het is tijd om los te laten
vergeven en vergeef mee
meet de lengtes in gelijke zeemijlen
wee
glimlach dan zacht langs getijden die weemoedig zijn
krijt de rots met een schreeuw tot een witte muur
een meeuw droomt het uur ruim boven het duin
drift op rivieren langs ondergelopen stranden
de tranen zijn niet minder en zie…
Status*
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 2.758 Nu staat in het krijt
wat is en chirurgisch verdwijnen gaat.
Koelbloedig kijkt men wat niet meer gedijt,
snijdt weg wat op het lijf geschreven staat.
De klok luidt voor wat zonder regelmaat
de harmonie tot op mijn bot kastijdt.
Tot in de kleinste details uitvergroot
blijft mijn status in mist gehuld.…
Vuige versjes*
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 2.918 Voor eeuwig sta ik bij hem in het krijt,
blijf ik immer voor hem een lompe boer.
Is nu de open wond al lang hersteld,
iets waarover ik me soms flink verbaas,
en weten we wat voor ons als broers telt,
wordt bij het “Makkers, staakt uw wild geraas!”
onze band toch weer op de proef gesteld
in vuige versjes bij Sint-Nicolaas……
Nog te vroeg?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 147 wordt
verzwegen bezitten ze de
schijn van gerijpt geluk, of
in iets anders wordt beschreven,
de hemel is vol Brusselslof
van onafgemaakte woorden
van letters verzameld uit stof
waaruit die zijn gemaakt
elke katje aan de tak herbergt
een eigen verhaal
het klontert aan mijn ziel
en aan mijn voeten,
en stuwt het verzinsel
uit het krijt…
de doden komen altijd terug
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 96 hoed
pretoogjes glinsteren
achter de ronde bril
slaapzak onder de arm geklemd
de waterzak in zijn hand
een zweetdoek bungelt
aan de riem van zijn kaki broek
no dead man walking
deze man praat
niet met engelen
van gouverneur
naar Robinson Crusoë
een transformatie van daar en toen
een mens
gegomd in grijs-wit
met rood krijt…
een vuur van antwoorden
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 812 Je zult niet voor eeuwig
in krijt blijven staan!
Na vriendschap
is er vertrouwen!
Ik zal je nooit haten
voor een kus!
Na de afbraak
is er nog bouwen!
Ik laat je praten,
zeg het gerust!
Je draait nog
mee op deze aarde!
Je draait nergens
om heen!
Je staat in
voor onschatbare waarde!
Je bent niet alleen
in normen en waarden!…
In spinnentouw verweven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.676 In spinnentouw verweven vlocht
ik duizend draden puur van zilver
met hier en daar een glinster
gekleurder dan de morgenzon
die met gouden haren
onze liefdesweb bereiken kon
het paradijsje van ons saam
was behangen met romantiek
dat wanneer de schemermaan
door de takken scheen onze namen
schreef op muren ondoorzichtig
ik krijtte je…
Laag bij de grond
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 handen spitten in kruimig krijt
weg van gonzende gedachten
sluiers van de geest begraven zich in lijfelijke aarde
laag voor laag, tot onzichtbaarheid
ik weet niet wat ik was, ontaard misschien
ik hef vuilgerande nagels armsgewijs ten hemel…
December vertraagt mijn gang bestemder
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 410 Het oude jaar krijt zijn laatste
schreeuw, wanneer het vuurwerk
opspat uit de sneeuw. December
geeft aan zijn einde wat gezelligheid;
en ontsluit een nieuw begin in
gemoedelijkheid.…
Albion
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 Wanneer het benauwt in Calais
en je staat bij het leven
in het krijt; en de meeuwen iets
droefgeestigs overzweven van
een mens op de vlucht voor zijn spijt;
dan kun je beter laat dan nooit na
het vele botsen; op zoek gaan naar
nieuw geluk achter Dovers
witte krijtrotsen.…
Tijd loopt haast te leuren
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 376 de straat verloopt
in gevels en in stoep
kaatst eindeloos anoniem
laat ongezien verblijven
potten vangen knikkers op
krijt verkleurt de kop
in tekening heel nonchalant
op het trottoir gedropt
bomen werken zoetjesaan
de tegels uit de stoep
je schopt er tegenaan
of trapt in hondenpoep
blikken dromen aan de kant
gepoetst in stille uren…
Knipoog?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 Om een plaats te vinden in de stroom van
zinnen, een verlaten jeugd van onschuld,
bitterste smaak aller dromen verregend
op het bord met krijt verhult de geur van
alle beelden maar raken we die nooit kwijt.…
Dubbelzinnige vroomheid.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 829 En heb je, naar mijn last,
Al krijt gemengd in 't meel?
K.
Jawel, mijnheer.
W.
En steentjes ook
In 't krentenvat?
K.
Ja, veel.
W.
Nu, àl te veel mag 't juist niet zijn.
K.
Daar heb ik voor gewaakt.
W.
't Is best zo. Maar, die krultabak
Kan wel wat natgemaakt.…
Een paar passen .....
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 774 Boven op het grillige duin
kijkt zij uit over verleden
ziet in een mist van tranen
de vele gouden randjes om de
grijze wolken en strekt haar
handen uit richting horizon
verward door golven van de tijd
verdwijnt ze langzaam in de
ondergaande zon, de laatste
schaduw veegt het licht uit
beide ogen terwijl haar mond
geluidloos krijt in het…
Parcours
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.437 Haar oorsprong krijt kristallen meren
in`t heugen schiet een zilvermeeuw
het bekken rond met schrille schreeuw
in staat vlijmscherp langs glas te scheren.
Raven snaaien goud bewerkt
krassen rauw bevroren handen
draaien weg van ijle snik en
ogenschijnlijk heem`len blikken
scholen na die roek`loos landen
dode hoeken, opgemerkt.…
Vuile ruiten
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.265 de toekomst schampert
naar het verleden
lacht om dood
gijzelt m'n blik
het huis verhaalt oud
gekromde levens
kamers ontvluchten
een verbeten geur
herinneringen spreiden
schrijven volle muren
krijten angst door
onzichtbare kreten
de vloer is doordrenkt
muren zijn vochtig
woede buit driftig
de bloedende pijn
tranen vreten
demonen…