Alle inzendingen over Geheeld

sterren nog niet geboren boven zeeën, geblinddoekt wanneer de bomen van morgen waaien alsof de wereld, verlaten van onschuld zich neerlegt in monden van zondaars en als uit het water mijn adem weer zichtbaar wordt rood in een lichaam dat nooit werd geheeld neemt de wind de rivieren mee, mijn aders verschrompeld tot steen…

Moeilijk wordt het pas wanneer je een idee hebt gekregen van wat liefde is: gemankeerd en getekend waar wonden geheeld maar niet verdwenen zijn de geleden schade, de boeien de schillen en de schilden die onderhuids verwoesten wat van geen opgeven weet op dorre bodems ontkiemt en van niets kan leven Je ziet haar in de ogen je…

Laat me zwijgen wanneer mijn mond bittere tranen kust, diep geborgen door de tijd Laat me vluchten wanneer mijn tranen gekwetste gevoelens bereiken, gebroken maar nog warm door de tijd Laat me voelen zodat de laatste pijnen kunnen geheeld worden wanneer ik zwijg Misschien leer ik nog ooit eens omgaan met mijn kreupele aanwezigheid…

De pijn is groter dan de dagen die ik steeds weer beleven moet genadeloos verplicht te dragen wat ongevraagd de leegte voedt Geluiden uit een stil verleden schreeuwen om een tweede kans verlopen vlekken op het heden geven illusie nog meer glans Geheelde wonden scheurden open toen mijn allerengste dromen gehuld in schijn naar binnen slopen…

wie heeft niet een verleden dat ons parten speelt angst die altijd wel een oorsprong vindt moeten dan echt alle wonden zijn geheeld voordat we weer kunnen vertrouwen als een kind?…

In dat ene moment vallen meisje en vrouw, moeder en minnares samen in één geheeld lichaam dat ook hem ruimschoots toelaat. Er is niets meer van te merken, tenminste ze vergeten het beiden dat zij van haar tenen tot haar navel volkomen verlamd is.…

De zon schijnt en de vogels zingen voorbij mei Pinksteren komt naderbij het vreugdevolle feest van de uitstorting van de Heilige Geest voor al Uw kinderen o liefdevolle Mensen Zoon wij gedenken Uw belofte van de Trooster die in ‘t harte woon geheeld en rein ons zelf weer kunnen zijn dank o Vader Zoon en Heilige Geest…

Er woont een nieuweling in haar Voor Kerstmis uit de dood herrezen Hersteld, geheeld, bevrijd, genezen Haar vaders urn kreeg voor elkaar Wat eerder aan haar werd bewezen Er woont een nieuweling in haar Voor Kerstmis uit de dood herrezen Ze is op tijd van zessen klaar Haar leven is zeer uitgelezen De dood hoeft ze niet meer te vrezen Bestaand…

Een leven dat ze samen in liefde hebben gedeeld, het zal een poos duren voordat de wonden zijn geheeld. De laatste reis is begonnen het eeuwig afscheid is daar. Bloemen worden neergelegd als laatste liefdevolle gebaar.…

Wees voorzichig met mijn hart want het heeft nog geen eelt Wees voorzichtig met mijn hart het duurt anders zo lang voor het is geheeld Wees lief voor mijn ziel ze is nog zo teer Wees lief voor mijn ziel ze verlangt nog naar zoveel meer Geef me je dromen daar alleen kan ik je beminnen Geef me je dromen daar kan de passie beginnen Geef…

Gedoofd is het vuur, het lijden ontbonden van de geest, stigma’s zijn geheeld en liefde vaart met mededogen over de dode zee mijn hand spreekt het leven want mijn mond is door de tijd gesloten, ‘k heb gevast totdat ik van de hemel het brood mocht plukken toch is deze wereld gezalfd met onwetendheid en is het gehecht zijn aan het bezit…

Een scherp stuk glas, brengt meestal pijn Maar de geheelde wonde aanschouwen... fijn!…

(voor Mirjam) Je bent bij me weggelopen en ik heb als een zwaargewond dier nog de plekken bezocht, die me aan jou herinnerden, gesnuffeld, geschonken, geheeld. Maar nu loop ik bij jou weg, het is meer dan genoeg geweest, in korte tijd mijn leven op de kop en emoties die me bijna gek maakten. Bijna, want ik ken nu het tegengif.…

langs doorwrochte grond zich ontknopen en weer verwarren in doorploegde aarde, gewassen met traanvocht van stervende ogen, duizend doden lang de tijd moet nog kantelen in de vlietende beek zich nog blussen in het gelede landschap zich ontdoen van rauwe bochten en scherpe smart vooraleer hij verteerbaar is in het rustige vaarwater van het geheelde…

stilte breekt mijn hoop als de vragen gaan vervagen, blindgeworden letters durf ik niet of nauwelijks te raken ruggelingse ogen vullen zich met zinnen nog te gaan, onvoldragen klanken die ik steeds maar weer herhaal woorden blijven haperen, onzeker in mijn keel, ik zoek mijn ongeboren stem, in diepe wonden nooit geheeld…

Op het hoge ros gezeten 't lichaam star en recht met koele waakzaamheid immer berekend op gevecht Benen omklemmen straf de flanken van het paard 't vizier aldoor gesloten in aanslag het puntig zwaard Het harnas schuurt pijnlijk dat wat diep geschonden is doch nimmer is geheeld bij gebrek aan vergiffenis Wat zacht en kwetsbaar is…

'k staarde in een grauw verleden kende geen toekomst Was niet vatbaar voor 't heden Wonden van een pijnlijk afscheid nooit geheeld vervormden pijnlijk elk nieuw beeld Voorbij kwam jij raakte me aan verdreef die duistere waan Leerde me mijzelf niet meer te haten 't verleden met rust te laten 'k heb weer vrede met mezelf…

liefde in het ruisen van de wind in het blauwgroen van je ogen lees ik dat je mij bemint ik ga je zien als morgen woensdag wordt, de nachten zijn geweest en dagen zijn gesmoord in wachten ogen zullen even blikken schrikken en elkaar verbazen ik zal je stem herkennen in de woorden die mij raakten de handen voelen die mijn pijn hebben geheeld…

verleden tast Waarin aan haar werd vormgegeven Met grote, donkere bezieling Trad ze een wereld tegemoet Waarin een lange, bonte stoet Van wederopbouw en vernieling Maar ook- van warme veiligheid Tot aan beschadiging en breuk Vanaf die tijd leek ze verdeeld Tussen profaans en heiligheid Tussen tover- en wapenspreuk Met mij, nu ouder en geheeld…

Zwaar vergrendeld door het oog verduisterd kent de opening uitgang noch ingang de breuk gegipst ongenezen geheeld scheurt bloedrood nerven in tweëen op een kiertje net groot genoeg voor een zachte zucht laat liefde lopen onbedekt hapert het roestige beslag zelfs de sleutel, ooit soepel lopend, past niet meer aankomen mag…

Geheeld in Gods hand, adem en Liefde. ------------------------------------------------- * Dit gedicht gaat over de film: Van God los…

ik las de schaduwletters van deze dag waar toeval in het eigen schrift noodlot zinnen gaf tijd werd achteloos opzij geschoven in pure dwingelandij chaos kreeg alle prioriteiten ging schaamteloos de rij voorbij zo kon ik jou ontmoeten in hetzelfde ziektebeeld jij wanhopig naar de eerste intake ik bijna geheeld iedereen…

een reiger zetelt op de top van een reusachtige boom haast verstijfd uitziend over mijn wereld van kronkelige lanen de zon gaat langzaam onder en brengt het avondrood in beeld zachtheid in mij vindt een diepere plek voor even voel ik mij geheeld ik sluit mijn ogen en laat gedachten gaan naar oorden waar even geen mensen zijn; een…

zijn hart getroffen een lange slag van vele jaren duur en dan opeens zo moedig breed en recht de rug kalm en verzekerd onbesproken, uitgepraat onaangekondigd zijn vertrek zijn wereld in zijn koffertje voorgoed met opgeheven hoofd vervolgt hij zijn weg hij trekt zijn eigen plan ziet af met zekerheid van nooit gevoelde liefde geheeld…

mijn angst heeft vingers van een droom gekregen ze aaien teder en ik lach onverhoeds verkrampen ze en scheuren dat wat ik als kwetsbaar zag ze graaien buiten zinnen met nagels in mijn geest wat heel voorzichtig was geheeld blijkt nooit echt dicht te zijn geweest ik gil de werkelijkheid te hulp jank badend in mijn zweet verbijsterd…

hem te schrijven het adres op de enveloppe te krijgen om woorden in zinnen te zetten zonder dat zwarte wanhoop dwong uit te leggen waar geen enkel begrip voor aanwezig was de luchtigheid is verdwenen maakte plaats voor een vluchtig leren op eigen benen te staan nog klopt het hart maar voor niemand apart de breuken zijn geheeld…

Zoveel ook wat moet worden geheeld. Het kon niets worden tussen ons. Er waren teveel complicaties. Angst voor geluk was wel het grootst. En daarmee tekenden we voor verlies. Toch ben ik blij dat ik je gekend heb. Blij dat je in mijn leven was. Blij ook dat we heel veel deelden. Jij voelde als een warme jas.…

op de dorpel naar de morgen ligt uw beeld dat eens de verste einder overspande en met een wimperslag mij kreeg geheeld in stukken: torso hoofd en losse handen ---------------------------------------------------------------- weblog: www.abelstaring.tk…

Je ziet de rode baksteen weer doorheen de takken van de bomen, het najaar, zo ineens gekomen verlangt de vroege zon niet meer maar weifelt tussen gaan en blijven gelijk de asters winddoorspeeld en reikend naar het licht, geheeld, tot nerf en kleurloosheid verstijven. De weemoed valt alweer te rapen als noten onder najaarslucht.…

en het gelukkige gevoel dat ik bezat Wat ik toen had gevonden ben ik allang weer kwijt Ik heb een harde les geleerd maar weet nu dat alles slijt Ik heb de rust weer gevonden eindelijk gelukt, na zoveel jaar Ik heb alles achter me gelaten ik ben met het verleden klaar Dus geniet ik nu van mooie dingen ik voel me een gelukkig mens Geheeld…