21215 resultaten.
De eerste keer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.076 Hij rijdt tegen haar aan
aan de zijde van de watertoren
tegen de reling van de Wilhelminabrug
zij hijgt tegen de klippen op
hele steile klippen de eerste keer
ontzaglijk steil ook in hoogte
met haar armen om zijn rug
geslagen kreunt zij de vrees weg
waagt ze de sprong in het diepe
denk er nog wel eens aan terug
aan die zwoele avond in…
Asbak
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.211 De sigaret plakt aan zijn onderlip,
hij knijpt zijn ogen bijna dicht,
deelt kaarten uit: een nieuwe ronde.
Je ziet een klein, oranje vuur
dat in zijn mond wil kruipen, lijkt het.
Hij zwijgt. Rook langs zijn neus en voorhoofd.
En dan opeens zijn linkerhand,
smijtend: een troef op tafel.
De stompen van zijn bolknaks, groot,
die onder duimen…
Marionet
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 85 jij holt maar door
neemt niet eens de tijd
om even te rusten
in zuchtend jezelf zijn
getrapt in de val
van weten is macht
zonder ontzag voor
de balans in het leven
ja hoofdzaken vergeten
in dansen aan touwtjes
door anderen gegeven
ter volmaking van hun web
zij spinnen garen
uit jouw spel als marionet
halen je in als jij vertraagt…
Overschot
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 169 De maatschappij aanvaarden
is kwestie van ontzag
voor opgelegde waarden,
zelfs als men je niet mag.
Je bent voor leuks niet nodig,
maar wordt correct bedankt.
Je ziel lijkt overbodig,
daar die geen heil ontvangt.
Men zal je nergens weren,
je wordt beleefd geduld,
doch moet respect ontberen:
`Dat is niet onze schuld.'…
Daar rust mijn leven
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 625 achter een hek verhuld in mist
als een sluier van ontzag
ligt de toegang tot mijn wezen
zwijgt mijn ziel en dwalen doden
rusten herenigde geliefden
waar ik alleen verlang te vrezen
men zegt dat de pijn wel slijt
daar zou ik echt alles voor geven
de pijn verdwijnt echter nooit
maar in de loop der tijd
leer je er wel mee…
Verlangen naar meer...
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 1.691 Vaak
maakt verlangen
meer kapot
dan ik had voorzien
ontvang ik meer respons
dan ik verdien
verlang ik meer
dan ik mocht wensen
verleg ik telkens weer
bekende grenzen
door meer te zeggen
dan te vragen
meer te nemen
dan ik kan
verdragen
jij was degene
die mij
doorzag
en mij liet
schutteren
zonder ontzag
ik zie nu eindelijk
jouw…
Lichtbrekende regen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 46 ik heb
met jou de
regenboog
zien opgaan
in een door zon
verblinde bui
waarbij
donker zwarte
wolken de
horizon raakten
en met hagel
schade maakten
de volle kleuren
kregen nog een
schaduwboog
tot cumulus
de lichtbrekende
regen verschoof
en wij nog vol
ontzag voor dit
immens natuurlijk
gebeuren de intense
kleuren nog op het…
Stille zaterdag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 168 Als was U was in hun handen
en gekerfd hout eeuwen oud
sprokkelden keien
aarzelend blauw
waar tongen smolten
en duistere kelen beklemming
zonder ontzag kreten
gingen grenzen gebukt
onder langzaamaan verlaten
ik hoorde aan
maar sprak Uw taal niet
ik luisterde
maar kon U niet verstaan
genageld
liet ik Uw hand voorbijgaan
opstaan…
De S van Sirius
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 153 De onmacht gade slaan
in toestand van versplintering
wanneer zij moed bijeenraapt
na de beet van de varaan
Met diep ontzag ontgift zij zich
door zachtheid in herinnering
tot de Dood haar achtervolgt
en de Hemel laat vergaan
Zij fluistert haar verwoesting
-bij dageraad ontbonden-
met kracht in het gelaat
van de man die haar bemint
In…
Schreeuwend
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 359 Hoor de echo van mijn
Hart
Vingervlug jouw naam
Schreeuwend de daad
Naar de
Drempel van ontzag
'k Hoor de naklank in jouw
Ziel
Ratelend mijn naam
Juichend van
Ware en
Echt diep zittende
Passie voor een lieve
Vrouw
Gehurkt aan d'vodka
Genietend
Kathedraal
Zij en 't Rode Plein
Moskou (1996, 1997 & 2001)…
Gulzig onthaal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59 het langdurig incontinente weer
had de natuur een wulpse
overdadigheid gegeven
het groen heupwiegde, en
schreeuwde me uitbundig toe
De lokale muggen hadden een
voor mij onvoorziene rol
in hun klamvochtig schouwspel
Ik werd gulzig onthaald
als een langverwachte gast
Het mugpeloton opgesteld in erehaag
uiteenwijkend in een eervol ontzag…
De vaandeldrager
netgedicht
4.0 met 62 stemmen 1.186 Marcheert trots en vastberaden
voor de troepen uit,
staat hoog in aanzien bij het gilde
het lot was hem gunstig gezind,
zijn moed meer dan een pose
want minder of niks kan hem deren
met vermeend ontzag draagt hij
zijn vaandel over zijn schouder
om een ieder te imponeren
alleen een pluim was nog nodig
voor zijn faam en op zijn hoed…
Gulzig onthaal
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 44 Het langdurig incontinente weer
had de natuur een wulpse
overdadigheid gegeven
Het groen heupwiegde, en
schreeuwde me uitbundig toe
De lokale muggen
hadden voor mij een onvoorziene rol
in hun klamvochtig schouwspel
Ik werd gulzig onthaald
als een langverwachte gast
het mugpeleton opgesteld in erehaag
uiteenwijkend in een eervol ontzag…
bewogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 52 met weinig middelen verbeeld:
een paar flarden van huizen
karrensporen in de sneeuw
een heuveltje met paaltjes
en mensen die geschrokken
opkijken als de grote komeet
zijn licht op hen schijnt
verbeelding angst ontzag
vallen in één ogenblik samen
rakelings passeert
de komeet de aarde
de hemel komt even dichtbij
het beweegt de mensen…
Boezemde ondeugend
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 220 de felle tik
van hakken klakte
haar verschijnen ver vooruit
het stralend spijkerwit
slankte lange benen
elegante laarsjes tot de schenen
een mouwloos shirt
in zwart boezemde
ondeugend licht ontzag
de wind spon
krullen in het blond
rood sierde haar volle mond
ze keek me aan ik wachtte
op haar blik maar ze kwam
niet achter de zonnebril…
Het valt 10
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Je niet los te laten, en
Je niet doen omkeren,
Kerende, naakt, niet bloot,
In ontzag en consternatie,
Het beeld, vorm, inhoud,
Van de knecht en zijn kracht.
Stof uit stof en as uit as
Jij moest reiken, naar
iets, zoals alles reikt
Naar iets.…
Paskwil
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 290 Wanneer ik naderbij kom
en in je gele ogen kijk
dan lijk je pas ontzaglijk dom,
je bent een walmend, levend lijk.…
Holenkunst Lascaux
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 361 Zijn vader neemt hem mee
naar de grot van de geesten
wijdt hem in
in geheimen van de jacht
hij wijst bij flakkerend vuur
naar tekeningen van dieren
noemt namen en gevaren
vertelt over hun gedrag
de jongen omklemt zijn speer
met witte knokkels
z'n ogen glijden langs wanden
van de stenen kathedraal
vol ontzag herhaalt hij namen
proeft…
ik paleteer in aquarel
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 980 ik was één
met rotsen en spelonken
zocht naar een verborgen kras
een tekening van hoe het vroeger was
voelde je aanwezigzijn
in steen, herinneringen
schoten door me heen in ontzag
voor kracht en opgeslagen macht
tijd heeft hier niet stilgestaan
is langsgegaan in tal van
kleine levens die hun gevoel
in kleur hebben…
Wondertjes
netgedicht
5.0 met 25 stemmen 47 ik heb je
zien kijken
met een mengeling
van verbazing
en ontzag in
je verraste ogen
jij kent de
onwaarschijnlijke
wondertjes die
samenhangen
met een warme
ontvangst van jouw blik
waar actie en
reactie voorspelbaar
is gaat veel van het
mirakel verloren
in de altijd aanwezige
sceptische mist…
wedstrijdje schrijven
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 385 ik zie hier in de annalen
dat je met schrijven
een prijs kunt behalen
en deswege mag blijven
het thema is volwassen
aanmelden via e-mail
ik moet passen
13 euro 50 is mij te veel
het schrijvertje in de sloot
zwiert onnavolgbaar waterkrullen
als Jezus liep over water
dit diertje is klein zo groot
dat het mij met ontzag doet vervullen…
Mijn orgeltje
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 244 heb mijn orgeltje
flink uitgebouwd
met melodieën en partijen
het eerste boek
met trom en kleine fluiten
wij speelden toen al buiten
pas later kwam
het grote front met
twee bewegende herauten
de kop stak hoog in blauw
slinger nog op armkracht
mijn spieren wekten veel ontzag
nog heb ik alle boeken thuis
wij delen in muziek…
Wee, wee, wee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 603 Daar komt een wee
Als een golf op zee
Soms als een orkaan
Alleen op de oceaan
Hevige pijnen verzuchten
Je longen even luchten
Warme waterstromen
Weer een wee gaat komen
Respect en ontzag voor jou
Mijn lieve sterke vrouw
Na een verdoofde poos
Een hele weeënhoos
Uitgeperst, bevrijd en geboren
Is dan eindelijk te horen:
“Wèh, wèh,…
Wat ontbreekt?
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 81 Diep ontzag?
Schaterlach?…
woordloos van verlaten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 781 ik zag de ogen
van de schreeuw
haar blikken woordloos
van verlaten
de laatste stap
brak af
bewegingloos
ervaarde ik
haar zwijgend praten
een mokerslag
die mijn gevoelens
niet ontzag
die mij verwondde
tot in de
diepste gronden
maar ik loop door
nee struikel over al
die sprakeloze monden
vol aangeprate zonden
door schuld gestild…
De draaideur der natuur
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 123 Aan de doodsstrijd die velen voerden,
aan de golven die hen ontvoerden
medogenloos hadden zij toegeslagen
met een kracht waarin zij niets en niemand ontzagen.…
Mensenzoon
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.689 Kerstklokjes klinken
zo helder
in de nacht
wijzen mij de weg
naar het kind
dat op mij wacht
Daar ligt hij
reine onschuld
met gouden kroon
ik word heel stil
van deze
mensenzoon
Zijn ogen stralend
als een ster
ik zie de hemel
en weet
de liefde
is niet ver
Hij kijkt naar mij
en schenkt me
zijn lach
ik warm zijn voetjes
in goddelijk
ontzag…
Verblijd u
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 328 Verblijd u in de Heer, elke dag
Wil Hem danken voor al het goede
O, Heer, neem ons op in Uw hoede
Wij prijzen U met diep ontzag.
Verblijd u en vertrouw op de Heer
Hij die alles in Zijn handen houdt
Uw leven is Hem toevertrouwd
Leg uw zorgen maar bij Hem neer.…
Gloria
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.105 Nu, na de lang genoten dag,
Liggen ze stil omhoog te staren,
En zien de sterren statig varen
En zijn vol goedheid en ontzag.
In deze wijde dadenloze
Dagen is niets door hen verkozen
Dan lach en milde heiligheid.
Nu voelen zij de stilte dringen
En barsten uit in schallend zingen,
Omdat GIJ in de stilte zijt.…
Morgenstilte
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.819 elke ochtend rond half achten
schoof je de gordijnen open
om te kijken of de zon werkelijk
- zoals ik zei -
op jouw lach was blijven wachten
je pakte dan m’n hand
en keek
met diep ontzag
naar het natuurlijke ontwaken
van de nieuwe levensdag
maar opeens was alles duister
nergens scheen een helder licht
de morgen zweeg
mijn handen leeg…