Alle inzendingen over Ruiz

‘in de schaduw van de wind’ kijk ik naar ‘het labyrint der geesten’ en ‘het spel van de engel’ dat me als ‘de gevangene van de hemel’ dwingt het van buitenaf te bekijken maar wat mij het meeste stoort in wezen is dat ik niet zelf mee kon helpen zoeken het toch wel intens mee beleefde door het allemaal te lezen in de romancyclus ‘Het…

ik zal het nog missen het ruizen van bamboe het zwiepen van de staken door de mistral gedreven maar er zijn ernstiger zaken dus ik kan er mee leven…

Er is een eerste keer voor alles; zo ont- staat een onwennig ge- bed. Alles soms sepia en stilte; deze kleur werpt schaduw van wel- eer. De eerste woorden en eerste kus; aanraking. Gevolg: intimiteit. Er is een eerste keer voor alles; lachen praten, fietsen en val- len. Op straat niet op je mond. Voor werkelijk echt alles is een…

In het voorbijgaan van het praten in zuivere liefde hebben we elkaar in duisternis zonder iets te zeggen de geheimen van een droom gegeven het mystieke liefdeslandschap verstilt zich in zacht ruizen van dromen achter de horizon intimiteit is in zwijgtaal bekomen van alle onrust die zo voelbaar was.…

de wereld schuimt tot de rand het leven schreeuwt honger in koele objectiviteit geef ik je gelijk een dichter is ook maar een mens de zomer valt als zweet op je voorhoofd in koude van tijd zit leven hoger in boom het milde ruizen in het vuil van schaduw…

Het mystieke liefdeslandschap verstilt zich in zacht ruizen van dromen achter de horizon uitgestorven dieren komen tot leven in emotionele visioenen over de toekomst Verre landschappen in de verbeelding laten een spannende wereld zien je proeft teder zachte genegenheid bij vreemden die op vrienden lijken jong en oud, verleden en…

VERANDERD PERSPECTIEF Hier zou ik tevreden kunnen zijn de bomen kraken, suizen en ruizen bewogen door een zuidwestenwind het langzaam draaien van de aarde Rustend zacht in de volle ondergrond op het vochtig zachte, gouden zand jij bent verstild tot minimale gebaren de tikkende stiltes van een distelvink Hier kan ik gelukkig zijn met blazen…

hoor het wuiven van het riet, hoor het ruizen van de zee, liefje ik neem je zo graag mee naar die tijd van onze zorgeloosheid. Deze tijd zal weer terug komen deze tijd uit onze dromen doch in werkelijkheid gekomen.…

Hoor bellen rinkelen zilver twinkelen valt de sneeuw in een donkere nacht bekleedt de zwarte aarde als een deken zo zacht Snijden ijsbloemen hun weg door het raam bij het ontwaken zucht de adem kilte hoor het ruizen van wind tegen de doodse stilte Kijk naar buiten zie het maagdelijk festijn fantasieën spelen tussen witte vlokken…

het antwoord ligt in het ruizen van de wind het ligt in de onbedoeld diepzinnige vraag van een kind ligt in die ene warme zonnestraal waarin het ijs z’n onvermijdelijk afscheid vindt het ligt in dat misleidend liefdevolle schrikbewind het ligt in de niet geuite liefde waarmee men elkaar bemint in de oorsprong van een zoektocht die men…

Samen om te suizen, te ruizen; wat zo heerlijk was. Leven! Liefde is de kleur van verwonde bladeren. Wees niet bang, je bent vrij. Dans! Dans op de wind waar alle melodieën dromen over stilte. Zuivere stilte. Amen! Er is meer. Eeuwig meer. Ga nu maar. Ik blaas je verder, hoger dan het hemelsblauw.…

de kinderen in het park kijken met eendenogen naar de uitgestrekte vijver terwijl ik vruchteloos delf in de akkers van mijn geest naar onwillige woorden de waanzinnige bomen ruizen vogelgesprekken tot in het moerasachtige gras een blauwzwarte man een rosse vrouw in roze gekleed (zelfs ik kan dit niet bedenken) een wandelende grasmus…

Uit de delta’s van mijn bloedrivieren in mij ruizen, het maakt mij naamloos in de diepste slaap van wintertijd wat bij het verdorren en verandering hoort, vervelt het lijf in een eigen cocon, zodat ik nieuwste stormen kan doorstaan, deelbaar van welbehagen zonder pijn.…

Kijk, de wereld houdt van me Zie hoe de zon straalt en hoe de bloemetjes bloeien Zie hoe de wind waait en de lammetjes groeien Luister, de wereld houdt van me Hoor de vogeltjes fluiten en de rivieren stromen Hoor de kikkers kwaken en het ruizen van de bomen Voel, de wereld houdt van me Hij omhelst me met duizend armen en soms krijg ik…

daar op het strand van weemoed was het dat ik de schelp vond hem tegen mijn oor hield om het ruizen van de stilte beter te kunnen horen daar was het dat ik leerde dat verdriet en tranen in een leven onontbeerlijk zijn geluk is niet alleen een moment van blijdschap maar ook een vleugje bitter smart in het hart als bevestiging van de pijn…

Kleinste boom in wind, helpt mee in ruizen, in de betekenis van macht. Om gelijke te vinden naar natuur gemodelleerd, nooit met eer strijken. Stilte boort gaatjes in de torso van de beek, regendruppels gemorst. Hoog vertrapt gras, verbuigt zich niet in schande, goudgeel akkerland.…

Je moet me geloven vertrouwen en beloven, dat wanneer het zo hard waaide, bladeren gingen fluisteren je het verschil zocht tussen horen en luisteren Wanneer ruizen harder werd dan dromen, de juiste afslag genomen.…

LIEFDESVLUCHT De wind hoor ik ruizen door de bomen …… Zoals mijn Liefde voor jou ruist door mijn Geest en Lichaam ….. De Zon laat zich niet zien als ik naar buiten kijk …… De Zon zit van binnen, in Mijn Ziel …….. Mijn Liefde voor Jou zwemt door mij ….. Met krachtige slagen naar het Ultieme …..…

beperkt bleef tot halverwege mijn weerzin wij bevonden ons aan de kust van weemoed daar waar de tranen van eeuwen zich hebben verzameld in het onpeilbaar diep met een zilte smaak op de lippen als een vreemd soort heimwee naar vervlogen leed daar op het strand van weemoed was het dat ik die schelp vond hem tegen m'n oor hield om het ruizen…

De avondbries geeft koelte aan de vermoeide geest bij het rusteloos ruizen van de branding in het luie landschap van pieren en dijk en scheepswrak.…

In de nachtlijke stilt' van mijn dromen, Als geen windeken ruizen in 't groen, Als geen vogelken fluit in de bomen, Wekt mij telkens hetzelfde visioen. Langs de ronding der reuzige bogen, Stort haar zilveren stromen de maan, Op de golven, zich heffend ten hogen, Waar de sterren te vonkelen staan. Ach!…

Koel-ruiz'lig schuif'len siddert door de blaân, Waar wind zijn lichte tenten heeft gebouwd; En sterrelend doorblinkt de hemelblauwt' Der hoge kruinen langgestrekte paân. De zon is dalend; rustig-rode gloor Glijdt sober-pralend langs de stammen door, En doopt in vreemde gloed het avondwoud.…

Want ik weet Dat alle verzen langs uw oor gaan als Het ruizen van water of ‘t gedruis Van bomen in de wind: een vaag geluid Voor niemand in het bizonder en waaraan Geen luistraar – ’t zij dan dat zijn eigen hart Toevallig in een eendre toon beweegt - Een mededeelbre zin ontraadselt.…

In hun knoesten ruizen schakels, illustere kettingen van de tijd, uit het zicht van bestemmingen, die op donker licht hun horizon bevrijden. Gedachten glijden onder mijn boegbeeld door, contouren van een vage symboliek en schuurt de kiel over ondiepten, voorbestemd zich met de ziel van de wereld te moeten meten.…

zie het tot mij komen dus niet als straf Ik wachtte al even; het voelde alleen nu jij er bent zeg ik, welkom in je graf Ik had jou beslist heel lang verwacht op een kerkhof lig je eenzaam, alleen; En absoluut op zo’n december nacht voelt het eenzaam, als ijskoud steen Als kille wind door al de bomen waait en als herfstbladeren intensief ruizen…

Is geruis van vleug’len gelijk ‘t ruizen van een bladerdek de herfst niet vrezen daar er steeds ‘n voorjaar zal wezen de herfst niet vrezen daar er steeds ‘n voorjaar zal wezen.…

Ik luister goed naar het ruizen van de wind, het zwiepen van de grashalmen tegen mijn gezicht en de dag die overgaat in de nacht. De stilte en rust neemt mij in haar armen, ik voel de geruisloze stilte bewegen in de schemering. De eerste sterren verschijnen aan de hemel, en ook de maan is zichtbaar in de donkere sterrenhemel.…

Als het zomerblauw spuit uit de sluizen, hoor je mijn boot over de golven ruizen. Op mijn boot gaat 'Dertien' niet loos. Zij vaart met mij mee als lichtmatroos. Het dozijn zal mij voor gek verklaren. Maar 'Dertien' zal mij loodsen door alle gevaren.…

Waar niemand om een ander geeft niemand het ruizen hoort en weet van de afgelegene rurale gebieden die naar de top geklommen zijn. Voorbij de ander tijd om de stenen van de stoere berg psychologisch te laten rollen voorbij het zoet gevangene zijn meer mogelijkheden te bieden.…

Gewassen in zure regen , ruizen beelden als waterval voorbij in de cyclus van visioenen, gedachten door het slijk van macht gehaald, seizoenen van verwachting getijden niet keren, om een andere toon te vinden, gecomponeerd op een blanco toetsenbord, aan mijzelf opgedragen, waarvan ik niet wijzer word.…