Alle inzendingen over des tijds

Maar, boven al de Schijn des Tijds uit, staat Gij in uw koelte, al-enig-vaste-en-reine, O, Cijfer, waar 'k op tuur, in vreemde schroom.…

En, wen alles rondom sluimert, van het leven onbewust, galmt de sombre toon der klokke, stem des Tijds, die nimmer rust.…

In de straat waar ik op kamers woonde staan andere namen op deuren, de tand des tijds knaagde aan gevels, de huid van de stad veroudert. Ik herken Marijke een vriendin uit die tijd. Ze is blij verrast en we halen herinneringen op. Ik hielp haar met huiswerk, maar er is meer geknuffeld dan geleerd. Het bleef bij vrijen, de vonk ontbrak.…

wijsheid door de tand des tijd verweerd is aan haar voorbij gegaan, haar geaderd ziel maakt ons transparant in vele opzichten is zij aan perfectie verwant.…

tijds verloor maar bewaarde het venijn en toont het in haar glorie, nu de stad karakter heeft.…

Dacht ik, ik heb alles wel gehad nou nee dus, er is nog veel meer je zou het niet geloven maar ik voel me heel erg fit de tand des tijds is wel aan het knagen maar ik kan nog alles zonder vragen rijd mijn auto van hot naar haar ben altijd bezig en maak van alles klaar beperkingen zijn voor mij niet weggelegd ik loop nog flink en heel kaarsrecht…

Kijken naar de nieuw geboren morgen kijken naar vooruitgang met zo weinig mogelijke zorgen Een onmogelijke opgave gaaf geslepen door de tand des tijds Naakt staat men daar maar lach lach lach nar naar de sterren boven ons allemaal de lucht is leeg de lucht is kaal Schrijf maar u eigen verhaal een jaar zo maar als gisteren nooit…

Achter een ivoren lach galmt zijn wereld staccato in wegstervende woorden Vraag en antwoord vlechten zijn gedachten ineen tot een gordiaanse knoop Hier, in dit leven knarst de tand des tijds het gruis in open wonden Ongemerkt slibt het zout in jonge ogen tot geen traan de pijn nog schreien kan Hij stelt het licht geen vragen meer…

natuur omsloot hem zonder open armen hij zocht zijn weg in zijn ongure biotoop de holbewoner die in huiden kroop en zich voor hete vuren moest verwarmen het wilde vlees verteerd door maag en darmen waarvan vaak het verhitte bloed af droop de tand des tijds liet niets op zijn beloop een ongelijke strijd zonder erbarmen soms woei van ver een…

Er rest haast niets meer van het zand des tijds. Haar korrels zakken in vergetelheid. We zijn even. We noemen het leven. Het schuurt langszij. Scheurt het wezen tot het besef voorbij. . We bestaan tot we vergaan. Elk verband verkruimelt tot het laatste restje verstand naar beneden tuimelt.…

dan draait onmiskenbaar een vrouw zich om en krijgt hem stijf van schrik in het vizier zij ziet de onbezoldigde wachter te velde maar hij ziet zelfs haar ogen niet hij ziet alleen een elegant lichtbruin gevaarte een punt des tijds kijken zij door het hennepen venster tussen hen in tot ze giechelt en met hafiz in haar hand naar binnen…

Zachtjes glijdt het voort, trekt sporen in de vochtige grond Tekenen gebonden aan de tands des tijds klaar voor ontbondenheid in vergetenheid de volgende ochtend Vogels zingen stilte in alle pracht Bomen buigen gracieus hun hoofd, terwijl de nacht lofliederen schrijft Het water lispelt met jaloezie De wind speelt een zachte symfonie de…

De eis des tijds   Is: Concurreer, om 't even op wat wijs.…

tijds doorstaan drong ze zich tegen me aan en trok hij aan de bel arie rondje voor heel de zaak we maken temet riep japie kwal de heleboel te gek los aan wal want of ik hem nog stevig raak…

't Bleef uit, schoon 't Voorgeslacht in d' oude Doelen smulde; 't Bleef uit, schoon 't honderdmaal gediend werd van advies; Ofschoon de geest des tijds van koen verkeerde in kies; Ofschoon Napoleon mijn wens bijna vervulde. 'k Hoop in mijn wanhoop nog: de Raad beraadslaagt weer!…

Schimpende schoonheid voor de spiegel de leeftijd met tanden des tijds heeft het lichaams uiterlijk verweerd en vergaan plastische oplossingen van borsten, buik en billen. Wankelend op wrakke enkels, gepropt in Spike heels Prada’s.…

tijds betrachtend 't Gevoel te moeten Op zoek naar de ultieme grens Ambitieus verlangen, eervol streven Het vervullen van een wens 't Gevoel te leven Aan de horizon nieuwe beloftes glooiend Invulling voor de zin van het bestaan Gelegenheden, zich ontplooiend 't Gevoel ervoor te gaan…

de oude stem ligt bevend in haar bed, ziek geworden, vreest de tand des tijd de open ruimtes langst het oude zijn reeds volgebouwd, volzet zijn moedig hart kiest duizenden woningen..luisteren als beloning kan amper horen, luisterd vol respect, waakzame ogen volgen je blik, zoveel jaren wijzer ontsnapte aandacht beschrijft met vertedering,…

Beneveld vervlieg ik door de krochten des tijds Aanschouw in haar ogen de vragende lach. De eerste ontmoeting in gevoelens gevangen Brengt weemoed als zonlicht op een sombere dag. De tijd was ons breekpunt, onze zielen te jong Om de liefde te vangen in ons eeuwige vuur.…

Nog wazig is de zachte dwang, het hoofd in dromen, één voet in de stroom des tijds.…

Hollands, Vlaandrens ziel zijn één, - hoe anders 't Een schijn ook spiegelde - en, in 't strijdgewoel Gelouterd, daagt, trots vete en tegenstanders, Dwars door des tijds omstuimige gejoel, Eens 't Grote Nederland, in reine glorie, - Vlaandrens rijk hart met Hollands stoere kop - Hoog stijgend, in de goudglans der victorie,…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de tijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te helender het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur!…

De foto’s het eerst erin geplakt hebben de tand des tijds niet heel doorstaan, de hoekjes krullen hier en daar, en je moet raden wie er staan, de tussenbladen in het boek, hebben ook hun flair verloren, gekreukeld op de strijkplank stonden ze daar best naar behoren.…

Het spoor des tijds met sprong en val Draait meest door laag en slijkrig dal, Op ruwe oneven gronden; Daar volgen, in de droeve loop, De smart de vreugd, ’t verdriet de hoop, En ’t naberouw de zonden; Daar tasten driften, woest van doel, In neevlen rond, met blind gewoel.…

tijd zwijgt is eeuwig stil klokken domineren luid het uur des Heren tijd wijst uit wijzer tijd om stilte weer stilaan humaan…

Had ik meer ruimte voor mijn gunsteling Om vrij van angst voor covid tijd te stelen En als het even kon het bed te delen Dan was ik nu bij jou, mijn lieveling Ik hoor dat het gezin de nieuwe 'haard' is Hoop dat die tijd voor ons des te meer waard is!...…

getande tijden tikt de klok eentonig trekt de tijd balorig om ‘t kwartier westminster ding dong galmt het hout trilt de stilte rond de kast scheurt de slaap kreunt de vaak schrikt de kaak klapt ze dicht slaan de tanden op elkaar grijpen wielen met misbaar zo kraken de tijden…

Schreden uit het grijs verleden Komen indringend op mij terug De gezichten die opdoemen heden Ontwijk ik doel bewust op de vlucht Erkenning dat doet mij aarzelen Het eigen zijn met hen van weleer Wilde mijn levensweg met hen delen Hun wegen stopten kwamen nimmer weer En nu mijn klok begint af te tikken Komen zij ongevraagd mijn resttijd…

Dít kan mij vaak weemoedig maken, Dat ons de tijd zó snel ontvaart, Dat, eer zij ’t Heden recht mocht smaken, De ziel reeds in ’t Verleden staart. Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en —­ vliegt daarheen!…

Een kunstgebit, een glas en wat tabletten Zo ging dat vroeger, schoon duurde maar even Nu wordt oma verwaarloosd bij het leven Geen tijd om er de tanden in te zetten En valt haar oude hart straks plotseling stil Geen mens die haar dan nog beademen wil…