Alle inzendingen over gelaarsde

met gelaarsde voeten loopt zij door dichte deuren die nimmer gesloten zullen blijven voor kleuren zo giftig als bloedrode avondstrepen die doen geloven in sprookjes steevast loopt zij om uiteindelijk daar te komen waar zij wezen moet nu de tij gekeerd is…

Over water vliegen zwart gelaarsde zwanen, wanen zich in witte sprookjes. Scheen de zon paraat, om tranen te verlichten in banen, één voor één.. Geen woord, geen dingen uit beider naam, verslijt uit vruchtbaarheid van grond.…

heb gerust aan je voeten met je tenen gespeeld vrijheid gevoeld in ontvankelijk groeten plezier in humor beleefd maar ik ging voor je benen het eindeloos stel gelaarsd tot de schenen pas in het spel van leer en ontdoeken ontmoette ik eindelijk tenen en voeten…

zag je lopen op veel besproken benen hoog gelaarsd in het bontje van de jas danste steeds je paardenstaart spijkerde in broek wat god vergeten had uitnodigend in groet ik mocht de tassen dragen naar je grote wagen lachte in verwachten je kus was goed…

Verlaat nu mijn gelaarsde handen om prille prooien te beminnen achter traag trillend naveldons vlieg vrijuit naar verre landen waar ze een monarch verzinnen voor het monetaire fonds verhef mijn adelborst tot standen die het knapenbloed ontginnen in bronnen van de warmste spons.…

ik zag je in een zwaai een hoofdomdraai je keek me aan in een verwachtingsvol begroeten toch kende ik je niet het was het ritme van je voeten je gelaarsde benen die constant mijn aandacht vroegen want ik liep achter je je lijf vertaalde in bewegen wat jij had weg te geven ik was op slag verliefd in draai en zwaai vergist het toeval…

in de straten rond Pigalle geen zoutpilaren geen brand wel gelaarsde benen en een ladder naar de hemel…

de prins nam een kikkerslof mee hij vergat het glazen muiltje assepoes zit wenend bij de haard de reus at de gelaarsde kat op de toverspreuk, die was verjaard een markies zit nu met muizen sneeuwwitje dook in bed met de dwergen haar prins had de verkeerde Tom Tom hij hokt nu samen met Dorenroos . marion spronk | 7 maart 2009…

hier is niemand behalve dan de stilte onder hoge bomen waakt eeuwigheid zelfs het glooiende landschap tot aan de einder spreekt slechts stilte bladeren knisperen onder gelaarsde voeten die naar water voeren en dan het water behalve hier en daar een zachte rimpeling windstil zwijgend turen bomen naar hun spiegelbeeld en voor het…

Zeven pinken en vaarzen bolderen door de wei Vrolijk springend en dollend als kinderen tijdens het speelkwartier Hun zwart-wit gelaarsde achterbenen hoog in de lucht! Vrij! Wat zijn ze vrij!…

ze strakte blauw de zon en wind vlaagt licht in zomerjurken bollend nog in kou de kantjes afgezet in rijpend ijs verflinteren met lentewarmte die beschut al snel gaat glinsteren pril groen nog langs het slanke been gelaarsd in bont en leer de speelse draai op hakkenhoge tenen de winter in de rug nog steeds op zicht ja dans maar…

ergens verblijft er op het leeg terrein nog een puntje schemerlicht, zelfs is het nog in staat een schaduw te werpen niet langwerpig, maar krom gebogen door de kou die het ondervindt in een ruimte waar de echo met een opgezette kraag tegen de wanden hangt te kleumen gisteren waakte de tijd nog met gelaarsde benen doch vandaag lijken de…

Aanschouw de paarden die over planken en vloedlicht galopperen, in een voorgeschreven tracé, met goede luim beklede manen, bereden en bezeten door met lak gelaarsde heren, gezeten op hun van hout gelooide zadels, om zich in overdaad te laten eren, een cliché van plichtmatigheid, een verhuld bedrog, met verwijzing naar passiviteit, geen…

vandaag sta ik aan zee en zie hoe golven doen alsof de wereld niet veranderd is nu ik door mij en jou verlaten ben blijf toch... smeek ik de zee die zachtjes uitwaaiert over het strand waar krullend schuim gelaarsde voeten streelt naar terugtrekkend water strek ik mijn handen uit tot de verbinding is verbroken en voetsporen zijn uitgewist…

Elke winter die valt is als een huis dat smelt wat we moeten vasthouden en iedere vorm van spel Gelaarsd en gepakt gaan we de boer op spreken we van nestwarmte en een nieuwe dracht Koperen onderleggers, smaragden vazen elke kast heeft recht op haar uitzet O u kan niet tegen knus het maakt u wee en naar Dat u dat dan uitlegt aan die man…

Hem gelaarsd van zijn schaamte geschopt. Van glas zijn val gebroken. Afschuw had ik hem doen staren in vervallen graven, naar karkassen kaalgevroten door en door een duister delver bijgelicht. Zijn dikke darm ik zou het eigenlijk zo gauw niet weten. Ik zou daar zo maar wat gaan liggen.…

Het is begin tweeduizend zeventien De ijzel is na één dag al verdwenen Weg koude handen, wangen, neus en tenen De school gaat weer beginnen zo te zien Een jongetje, gelaarsd, speelt vliegmachien Er dansen paraplu’s over de stenen Het is begin tweeduizend zeventien De ijzel is na één dag al verdwenen Vervaagd zijn kaarsjes, goud en haute cuisine…

De Heleboel verstrooit dromend in stromende regen op de bodem van het gat dat vanaf 12 mei 2005 koninklijk verwaterd meer bekend staat als Blauwe Stad het blubberzand zo heerlijk nat verdonkeremaant historische grond van voederbiet en tarwe gerst zelfs rogge groeide hier en aardappels voor fijne patat gelaarsd trekkebeent het voetvolk…

Oom agent stuurt uit de losse hand zijn motorfiets door het Franse land in mijn spiegel opgedoemd volg ik trouw de Franse wet en houd angstig nauwgezet mijn blik op velden zongebloemd Zijn manoeuvre, tamelijk fors zet mij stil, zijn blik staat nors een gelaarsde stap tot aan mijn raam brengt mijn klein gezin in trilling kent hij wellicht…

Want rukken niet vele legers gelaarsde vrouwen ons binnen en af? Het geschut der organen mag geruisloos zijn doch is even dodelijk voor onbevredigde moeders van kinderen voor de gaskamers van het gezin.…

hoe de wind draait zonder reden raakt mij in alle droefheid want waarom keert de wind zich van mij af toch, neen ik ben niet bovenwinds of onderwinds, ben slechts de loefzijde en ben trouw aan ieder zuchtje in al mijn naakte verzen voel ik me als een gelaarsde windjammer, groots en bovenmaats en gemodelleerd naar tijd en evenwicht…

gegeven de schrijnende jenners die rust'loos joelend fokken om soortgelijk broedsel te lokken krenkend de likkende penners ontremd vaak veel in steden waar ze in ‘n mum verstieren wat penners in jaren versieren voor burgers die leden en beden om waarheid in woordspinsel gelaarsde kat en roodkapje blauwbaard in bessenpapje mossen bossen…

." Maar rijmen dat heeft hij Nog nimmer en nooit Van zijn leven gedaan Zelfs geen kwatrijn Of sextet of octet Laat staan een sonnet Hij is der dagen zat Dom als een kleuter Zwaar geretardeerd Zo stom als een wicht Dat nog nooit iets geleerd Heeft, geen letter geen noot Op papier heeft gezet Maar ralaraaskat, Gelaarsde kat…

Ooit speelde ik de gelaarsde kat, dienaar van de Markies van Karabas, de hoofdrol in een toneelstuk, opgevoerd in de Glanszaal te Gouda. Het lijkt wel eeuwen geleden, maar wat had ik een schik en wat beminde ik de jonge vrouwen, die zich in mijn bijzijn omkleedden, terwijl ik een douche nam in hetzelfde vertrek.…

En, wakker geschud, een steen in stilstaand water, een schorre oerschreeuw in de nacht, geschuifel van voetstappen in het trappenhuis, de troostende klankkleur van woorden, heel zacht uitgesproken, maar botsend met de drieste kracht en het massieve geluid van een lange dreunenend marcherende, zwaar gelaarsde massa, die je intens naar vredige…

Soepel verend danst ze naar het terras Gelikt uitgedost voor haar dagelijks bezoek in glimmend zwarte vacht met accenten: wit gelaarsde pootjes asserti met dito kraag Dit huisroofdier wil aandacht en wel nu!…

(Ritmisch lied, stampend met gelaarsde voet gezongen.) Tot nader order geen gebed noch een wiegenlied dat uit moeder tepels lekt. Langzaam langsheen de stilte sijpelt het krijsen van een kraai, de verte over het land dat leegte enterde, het lijf van Groot Gelijk.…

Zonder ba of boe; Gelaarsd, tot aan de heupen toe; Een knubbelstok in iedre hand Kwam onze Paai, en stak van land, Zo vaak de preekklok werd gehoord, De brug bezijden, in de voord!…