Alle inzendingen over laatste tranen

Zelfs een regendruppel tegen jouw raam, kan aanvoelen als een warme traan. Een traan van geluk, echter vaak ook een traan van verdriet, die laatste tranen willen wij mensen liever niet. Maar zij horen ook bij het leven, want zonder hun is het moeilijk liefde te delen.…

traan over mijn wang…

zand brandt geel op okermatte vlaktes de hitte loeit in as van vele dagen myriaden zingen hoog een droog geluid vibrerend in de stekels van verdorde distels de laatste tranen blinken in het zout van witte meren, het verdriet is hier al eeuwen oud dit leven lijkt gedoemd te sterven maar het erven van de dood is weer herboren…

De klok knipt door de ganse dag verdeelt hapklaar bros in brokken ‘t zijn voor vele levens breuken vol vierkwartsmaat als dans of duet een laatste traan trekt traag een spoor spat gevallen tot slot uiteen zuchtend zwevend ga ik dan heen wat was het waard was de waarde van wat ik daar heb nagelaten onbetaalbaar mijn tijd…

Mijn tijd is bijna voorbij Nog een boodschap voor jou Het enige wat telt ben jij Leef je leven in geluk Neem niets aan maar vecht Het spijt me dat ik mezelf ben Ik probeerde het echt Mijn tijd is aangebroken Ik kan het eindelijk laten gaan Maar nu nog het laatste woord Met de laatste traan Het spijt me Vergeef me……

een druppel valt het is mijn laatste traan bij het koude witte laken de spitse neus prikt een landschap in het uitgestrekte oog in oog met verleden tijd bevroren in een verloren strijd mijn gevoel lift op; hij was een echt mens mijmer ik dat zeg ik altijd bij het overschrijden van de aardse grens ik draai om verlaat wat…

Ik zal altijd voor je open staan, ik moet verder, dit was mijn laatste traan.…

onze laatste traan was voor jullie! onze laatste adem was voor jullie! lopen, lopen het ravijn… naakt in de septemberzon gruwelijk speelgoed voor kogels Satan is los!…

tranen raapt aan de einder gaapt het zwarte gat dat immer in mijn dromen slaapt…

worden omsloten door hun beider grote liefde, die immense zee waar verdriet levenloos achterblijft in de belofte van een golvende toekomst, de laatste traan wordt zacht weggekust...…

, ook gisteren, het regelen van morgen geef mij je hand ik kijk naar je gezicht en wis de laatste tranen die vrije lach heb ik zo lang gemist…

mijn hart bloedde zachtjes terwijl de aarde de laatste tranen ving in haar warme schoot er was de zon, hoog aan de wolkenloze hemel en de kilte van het marmer aan mijn handen ogen vastgeklonken aan het einde begon ik te lopen in de richting van jouw eeuwigheid er was een schaduw, achter de gesloten ramen de bergen die meekeken over mijn schouders…

zo ver zijn wij gegaan het is voorbij jij draait je op je zij jouw blote rug is als een koude muur - was het zo-even nog dat wij ons falen celebreerden woordeloos, zo pijnvol woordeloos - wat later stond je op en ging de kamer uit jouw warmte bleef heet broeierig en zelfs de laatste tranen die de liefde schreef voelden aan als ijs…

In het aanzien van de wolven drijft nog op de laatste traan het galjoen van stille dromen dat zich krakend in de stromen mee laat deinen op de golven die het zeegat willen gaan Waar gebalde luchten wachten op de vogels in de maan die met zongebrande veren langs de kraaiennesten scheren om daarna met alle krachten uit de as weer op te staan…

De laatste tranen op mijn wang Verwoeien in die rondegang, Mijn polsklop, eerst zo luid en bang, Vond hart bij hart ten beurtgezang; En 'k wist heel blij, voor altijd, gáns, Onder mijn wilde-bloemenkrans, Wijl goudgloed opsprong aan de trans Dat alles goéd wordt in de dans.…

Een verslagen gezicht werpt nieuw licht op een gestuurde hand die zwicht voor een vurig verleden ooit ontwricht Een moeder met geweekt gelaat smeekt voordat haar laatste traan breekt Liefde bleek anders dan 't eerst leek Dus zakte de troon van vader op zoon Een zorgelijke ziel met zwarte kroon onbewust gemaakt tot een perfecte kloon…

traan…

Daar vervaagt de laatste traan, Weet niet hoe ik het kan geven; Deze liefde die is vergaan.…

Met denderend geraas rolt de traan als een druppel van een blad via een stromend beekje door het dal. Langs rotsblokken golft het op en neer het lot van een vrije val bergafwaarts tijdens een bulderende waterval. Geruisloos volgt de laatste traan de rivier introvert gevuld met het souvenir van een klevend heimelijk icoon.…

traan vindt haar weg naar dichtbij, waar zwart gevleugelde schoonheid voor het oprapen ligt…

Jij heb je (ex) vriendin voor mij laten gaan, Nu de helderste ster weer weerkaatst in mijn laatste traan. weet ik niet wat ik zeggen moet. Ik zie onze toekomst gelukkig tegemoet. Jeffrey je moet weten hoeveel ik van je hou. En mijn gevoel zal nooit veranderen voor jou.…

die jouw blik ooit ving en ook het bloedend hart een monsterwezen als laatste traan die aan mijn wimper hing.…

traan van mijn gezicht Had dit niet verwacht, langzaam dooft het licht Langzaam verlies ik de macht over mijn leven Nooit verwacht dat ik ooit zou opgeven…

Nu de helderste ster,niet meer weerkaatst in mijn laatste traan Nu mijn leventje op het absolute nulpunt is, Denk ik dat het tijd wordt om omhoog te kijken en door te gaan Verder de toekomst in,vooruitkijken,ondanks het grote gemis. Want op mezelf kan ik vertrouwen,ga door merg en been Verder de toekomst in maar....waar gaat die heen?…

Adem de dag in, adem de dauw, en veeg weg die laatste traan. Want dit is een nieuwe morgen, een weg terug, dat is er niet. Er ligt een weg open voor jou, een weg die je zal moeten gaan. Durf te dromen, durf te leven, zoals je ook je verdriet overwon. En als je jezelf weer kan geven: Liefste ... Hier komt de zon!…

Z'n leven heeft hij achter zich gelaten naar de toekomst is zijn blik gericht waar hij nieuwe dingen wil ontdekken een laatste traan veegt hij van z'n gezicht. Daag eenzame zwerver het ga je goed.…

twijfel weg Ben door tederheid bewogen En droogt mijn laatste tranen Lacht de lach op mijn gezicht Koestert mij.. noemt het liefde Je pijlen op mijn hart gericht En ik kan het nog niet bevatten Jij prachtig mooie indianen man Dat ik na al mijn verdriet en pijn Weer zo van iemand houden kan…

De dood aanzag de maagd en kuste in somber zwijgen Van 's kindes oog de laatste traan.…

Transparant zei jij verdriet herkent alleen pijn nu jouw laatste traan mij opbeurt. De wereld opent door waterige ogen. Nu mijn droom door leeft in onbekend gebied. Jouw glans tekent zoals je karakter voelde daar leeft mijn grenzeloos verdriet. De nachten waken met geopende ogen. Het duister sluiert de verdampte tranen.…

Zijn duikelingen op en neer, het ongeschonden verder gaan na 't vallen, opstaan en dan weer het drogen van z'n laatste traan. Groot groeide mijn bewondering voor hem die nooit verloren was, zo'n Pipo klein, zo'n mensending met ondanks alles een grimas.…