Alle inzendingen over vraagtekens

die is minder ruimte gegund doch wordt vaker in de verste verte bemind zo toon ik enkel soberheid met een pen en wordt dit teken vaak als onbeduidend beschouwd maar ook getuigt het van een einde soms onverwacht men had dan liever aan een verwachtingsvolle komma gedacht als na het slot in tranen wordt gerouwd en op vraagtekens…

Maar die kapotte kleerhangers vraagtekens. Wat het was waar u zich vijftig jaar aan heeft geërgerd. Waar u uw man heeft neergelegd. Er prijken al zo lang met haast beschreven ansichtkaarten in uw territorium. Mooie uitzichten, prachtige hoeheethet. ------------------------------- uit: 'Grijp de dag aan', 2010.…

het hapert in mij de kou flaneert mij voorbij mijn lichaam in vraagtekens ik dans in ongewenning als een vaatdoek door de kouwe blauwte net als auto’s die in de sneeuw blijven steken blijven mijn woorden in de straten hangen scheids waarom geef je rood zo zet je mijn lezers buitenspel gekraakt als een walnoot…

ik wist ongeveer jouw nummer waar je woonde en het raam waar je uitkeek op de stad verlaten straat op weg, jong nog met vraagtekens misschien wel onbegrepen inmiddels zie je niet meer dat joch op de fiets in jouw straat je bent gegroeid, vergeten waar het om gaat, om niets, een kind belt aan schuif de gordijnen opzij kijk naar de overkant…

Die akelige achtervolger losgooien gaat niet: om de achttien meter sta ik in de schijnwerpers, ze werpen beschaduwde vraagtekens af met betraande ogen. En plots, oog in oog met mezelf tussen de sluier van de nacht een bundel overzicht.…

ze lieten je vallen de schellen vielen me van de ogen opeens is er het verdriet die als donderslag bij heldere hemel kwam het is pijnlijk, maar goed je moet weer verder zoekend naar antwoorden het spoor wordt steeds smaller vol verwarrende emoties trek jij je terug om het een plaats te geven vol met vraagtekens beklim je de berg,…

Oorlog, geen structurele vrede Grote vraagtekens van de natuur Onvoldoende kracht zich te wape- nen tegen elke vorm van no- deloos geweld ontoereikend…

Nee, ik was niet zo gecharmeerd van die dame met haar lange haren ze was een beetje ondoorgrondelijk achter die zogenaamde glimlach dacht: zij hangt er niet zo lokkend bij in kleine lijst van het Louvre te Parijs was helemaal niet ondersteboven met die vraagtekens in haar ogen begon te twijfelen aan Leonardo heeft dat mens soms een geheim…

groetend stap ik de ochtend in en tover vele vraagtekens op gezichten die 't huilen nader staat dan een ontwapende glimlach steevast wandel ik verder alwaar hondenuitlaters een vrolijker humeur bezitten groeten zij spontaan terug vol groeiend enthousiasme kuier ik naar de uitgestrektheid waar zand tussen m'n tenen kriebelt golven het…

weke vraagtekens als ik door mijn weerschijn zie totdat de wereld weigert in eclipsen te ontstaan smal, eenzijdig en onheus echtheid weert me rechtstreeks uit dit zijn nochtans wezenlijk als wie ik ben als mens of vrouw of soms -als man trouw aan diens scheppingsdrang lichtvoetigheid verzwaart indien mijn tenen eigenheid ontkennen…

Als vrijwel dagelijks het nieuws altijd wordt bepaald door vormen van terreur de tijd uur-na-uur weg tikt met geadresseerde bombrief bij de deur Hoe kan tijd nu werk'lijk niet janken terwijl onze wereld onmens'lijk zichzelf immer en altijd zal blijven herhalen Oorlog, geen structurele vrede Grote vraagtekens van de natuur Onvoldoende…

Wat heb ik hier eigenlijk nog te zoeken Ik kan het met de anderen niet vinden Mijn liefsten ligt allen te ontbinden In graven, andere armen of in boeken Of zijn gewikkeld weer in bakerdoeken Mijn oogleden zijn als gesloten blinden Waarachter vraagtekens ’t waarom verslinden En uitroeptekens het gemis vervloeken Ik zag je en je wou geen…

straatlantaarn dartel ik onderweg vallend in zwarte gaten het verkeerslicht biedt geen uitkomst het groen slaat regelmatig op hol aan beide zijden ontwaar ik de gloed van snelweg ondertussen vlot ik op het pad de linkerkant plat getreden de rechterkant overgroeid beide leidend naar het zelfde punt bakens zet ik uit en vraagtekens…

Zelf de zee zijn, een donker bed waarin de pijn zich keer op keer verheft als een golf en ingebed het zand bedekt met rimpels rimpels die vraagtekens trekken achter vragen van hoe het gaat op een gelaat waar je jaren leest een levensboek zonder woorden zeldzame woorden strompelend uit dromen van de nacht, als vuursteen je gebeente splijten…

Een speedboot van een tonnetje of zeven Een Audi 8 verlengd en costum made De Griekse villa is een real estate Want Willie houdt wel van het goede leven De stennis in het land rond zijn omheining Was niet waar hij het eerst aan dacht bij 'deining'.…

avond over het licht scheert het leven meeneemt zodra de traagste wijzers lonken naar het ratelend gewicht der waarden heftig aan het einde en van jarenlang vermeden alsof het dwingt tot schrapen nog verder dan het denken, tot dwars door de wenteling van werkelijkheid zoek ik naar ontheffing, terug naar eerste adem barsten vraagtekens…

Steeds geloofd, steeds gehoopt Dat alle vraagtekens worden ontknoopt. Het pad was hobbelig, het leven vaak een doolhof Een Kracht zo sterk en machtig, altijd aanwezig, overtrof. Pijn en verdriet; louteringen Mooie, warme zoenen en strelingen: overwinningen.…

Wanneer besef je dat een uitroepteken je moederschap bepaalt, de punt verandert in een oog en jij vraagtekenend de nieuwe draad. Vliegend word ik verder voortgetrokken langs kiezelstenen, lettergrepen, handgebaren, namenreeksen, twee ongelijke schoenen in de hand.…

In het bos groeien de vraagtekens gevoed door de geur van dode stenen waarop levende herinneringen staan gekrast de kleuren worden weggevoerd heersers van heden treden binnen - eens was deze stroom vloeibare liefde onderweg naar het raadsel van de taal waar alle dialecten samenvloeiden waar bij Babel die Liebe, the love en l'amour elkaar…

Als ik haar spreek zie ik dat het wel zijn tol heeft geëist en wat het met haar deed verdriet heeft haar gezicht oud geëtst daar kan ze niet omheen ze is er niet sterker uitgekomen ook niet gelukkiger zeg haar…alles komt wel weer goed je zet vraagtekens ….??? Maar dat zeg je niet…

wind vlecht ons spel ineen van zwoel naakt zonder zonde en zonder de traan der verdrukking glijdt jouw blik in de nacht, als een woestenij mijn jurk – als geboren juk, de draagster - stuk Het kraken van oude spijlen rondom het warme strelen bekent zijn gebreken ademloos, door liefde gekneveld Het is jouw voetstuk van vraagtekens…

Bovenaan lees ik: sokken en verlengsnoer onmiddellijk gevolgd door: SCHOENEN in HOOFDLETTERS met VRAAGTEKEN pauze, onbeschreven witte ruimte dan van de kaas van de biowinkel naar de supermarkt voor croissants en zakdoekjes VRAAGTEKENS achter fruit? en lekkers? POSTZEGELS! + KRANT!…

genot hangt het om niet en renteloos te leen slechts bereikbaar over een smalle strook geplaveid met de toon en het timbre van volle tintelende klanken en de kleuring van het ongeëvenaarde vleugelslagen geboren uit zebrapatronen ouverture van een spektakelstuk lichtgewichtvezels om te zweven wankel wiegend op het lome licht het woont in vraagtekens…

Ik had de taal in beide handen sprak niet over bemantelen en naar vraagtekens werd nooit gezocht toentertijd hadden jassen geen knopen meer een touw werd gestrikt en strak getrokken, ruimte was er in overvloed, daar wel oude aardappels, vervoerd op gammel ijzer gaven doffe hongerogen weer heel even een zachte glans van gevuld zijn ik…

de dag zeurt al aan mijn hoofd nog voor ik het licht zie mijn ogen ontwaren enkel schemering maar ik tast niet in het duister de weg is mij bekend de eerste pijnlijke vraagtekens worden weggespoeld met enkele kopjes warm geurende koffie de morgen ontwaakt traag, vreemd en raadselachtig gaat bleek en peinzend naar de middag mijn gedachten…

Pijn zal ze hebben, vraagtekens cirkelen rond haar hoofd. Terwijl sommigen veranderen in uitroeptekens, wordt ze door elk wederkerend vraagteken nogmaals verdoofd . Stilletjes koestert ze wrok tegen ieder die haar pijn heeft gedaan. Ze overweegt het uit te schreeuwen, niemand zal haar immers horen.…

Er is een landschap waar je plompverloren komt te staan ik was vergeten stil te staan er hing een blad papier in mijn mond alles wat ik moest zeggen voorontwerp tijdsbestek en de rekening achteraf nochtans [was ik iets vergeten] vraagtekens luifels gaan open en dicht haag vol met dood dode bladeren vers gras verse eieren vers leven…

Kloven op het gezicht belooft een rusteloze geest, vraagtekens in beider ogen als ze zich sluiten dan draait het verleden als een derwisj om het zere been van iemand anders, gedanst over alles heen.…

De vraagtekens bleven liggen aan zijn voeten. De voegwoorden verdunde ik, met liters tranen. Ik had je lief, riep ik, van het moment dat je blindelings bij me binnensloop. Iedere ader verbond ons in het echt. Iedere cel was als een meer waarin we samen zwommen. We hadden tijd, we hadden leven.…

Het mocht van de burgemeester, maar velen zetten er grote vraagtekens bij en dat is logisch. Een lange tijd ging het goed met de coronamaatregelen, maar de 1, 5 meter was nu totaal niet aan de orde in Amsterdam. Burgers waren verbijsterd door dit geheel, de politiek is nalatig. Nu maar kijken hoe het verder gaat.…